Krzysztof Cena: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Henry39 (dyskusja | edycje)
+ cytat
Henry39 (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Linia 12:
* Miał przekonywującą wizję naprawy podstaw ustroju Rzeczypospolitej i służbie Rzeczypospolitej poświęcił całe swoje życie. Zapisał się w historii Polski wieloletnią i zdeterminowaną działalnością mającą na celu uzdrowienie ustroju Polski przez adaptację najbardziej skutecznej ordynacji wyborczej, jaką w wysokorozwiniętych krajach Zachodu okazały się [[jednomandatowe okręgi wyborcze]] (JOW) i związane z nimi zasady ordynacji większościowej. Przez wszystkie lata działalności działał mimo wymuszonej ciszy w mediach zarówno w stosunku do postulatu JOW, jak i szczegółów afery FOZZ. Pozostawił zrozumienie i poparcie dla wypróbowanej koncepcji JOW wśród setek tysięcy polskich wyborców. Jerzy Przystawa był wzorem postaw obywatelskich dla wszystkich Polek i Polaków. Był bowiem wielkim patriotą i rzecznikiem nas wszystkich. Dobrze i owocnie wpisał się do powikłanej i bolesnej historii naszego narodu, a pamięć o Nim i Jego słowa pomogą nam zachować rozwagę, nadzieję i mądrość w XXI wieku. Polska przestrzeń patriotyczna i naukowa straciła wybitnego uczestnika i nieustraszonego mentora.
** Opis: o profesorze Jerzym Przystawie
** Źródło: [http://web.archive.org/web/20130414055810/http://www.jow.pl/blog/krzyscena/sp-profesor-jerzy-przystawa-1939-2012.html/ Ruch Obywatelski na rzecz Jednomandatowych Okręgów Wyborczych], 4 listopada 2012.
 
* (...) możemy stwierdzić w polskim środowisku naukowym daleko posunięty proces zanikania solidarności, manifestującej więź profesjonalną oraz wiązania roli społecznej uczonego jako specjalisty z rolą społeczną uczonego jako intelektualisty, tzn. wiązania roli pracownika z rolą obywatela. Przywracanie czy tworzenie solidarności trzeba pojmować i traktować jako proces długotrwały, kształtowany socjotechnicznie. Rzecznicy i szermierze poprawy i odnowy w duchu „nauki samorządnej” powinni wykazać tedy cierpliwość i rzeczowość, przemyślność i udatność, a zwłaszcza pryncypialność i konsekwencję w reedukowaniu i mobilizowaniu kadr naukowych.