'''[[w:Falandyzacja prawa|Falandyzacja prawa]]''' – stosowane w polskiej publicystyce pejoratywne określenie na niektóre próby interpretacji (wykładni) prawa<ref> bądź na usprawiedliwienie Worganów jednym z wywiadów Lech Falandysz ustosunkował się do powyższego problemu w aspekcie dogmatyki prawawładzy, którąktórych byłpostępowanie zafascynowanybalansuje jużna w okresie swoich studiów: „»Falandyzację« prawa zarzucali mi politycy, czyli ludzie, którzy nie znajągranicy prawa. NatomiastOkreśla prawnicysię nietak mieli o to do mnie szczególnych pretensji. Wiedzieli bowiem, że są to dopuszczalne sposoby wykładni prawa. Nigdy nie naruszyłem kanonów wykładni. Była to może dość specyficzna wykładnia„naginanie” prawa, rozbijająca pozornie słuszne zasady, za którymi stali politycy i partie, nie łamała ona jednak kanonów logiki i nie naruszała wspólnego dobra. Walka o prawo trwa dalej, ponieważ nie jest ono dane raz na zawsze, a granicepróby jego wykładniinterpretacji wyznaczająw zasadydoraźnym państwainteresie prawnegointerpretatora.”
Po latach senator Krzysztof Piesiewicz stwierdzi, że czas zweryfikował „falandyzację” - jest ona niczym w porównaniu z tym, z czym mamy do czynienia dzisiaj, jeśli chodzi o elastyczność prawa. http://www.rejent.com.pl/app/appStowarzyszenieS/publikacje/2008/7/1753.pdf</ref> bądź na usprawiedliwienie organów władzy, których postępowanie balansuje na granicy prawa. Określa się tak „naginanie” prawa, próby jego interpretacji w doraźnym interesie interpretatora.
