Antoni Padewski: Różnice pomiędzy wersjami

* Dla Ciebie porzuciliśmy wszystko i staliśmy się ubodzy. Ale Ty jesteś bogaty i dlatego poszliśmy za Tobą, byś uczynił nas bogatymi. (...…) Poszliśmy za Tobą tak jak stworzenie idzie za Stwórcą, jak synowie za Ojcem, jak dzieci za matką, szukamy Ciebie tak jak głodni szukają chleba, jak chorzy lekarza, jak zmęczeni łoża, a wygnańcy ojczyzny.
** (Opis: ''Sermones'' II, 484).

* O bogacze stańcie się przyjaciółmi (...…) biednych, przyjmijcie ich do swoich domów: to oni, ubodzy, przyjmą was później do wiecznych mieszkań, gdzie panuje pokój ze swoim pięknem, ufność i bezpieczeństwo, obfitość i spokój wiecznej sytości.

* O Panie Jezu<br />Spójrz na swoje dziedzictwo.<br />By nie umrzeć nie pozostawiając niczego,<br />pragnąłeś dla swoich dzieci potwierdzić tę miłość własną Krwią.<br />Pozwól im z ufnością zwiastować Twoje Słowo.<br />Nie opuszczaj swoich ubogich,<br />których życie odkupiłeś.<br />Oni nie mają innego dziedzictwa poza Tobą Jedynym.<br />Podtrzymuj ich, Panie, mocą swojej łaski,<br />gdyż są Twoimi ubogimi.<br />Prowadź ich, nie opuszczaj ich, aby nie zeszli z prawej drogi,<br />prowadź ich do końca,<br />aby żyjąc w Tobie -– swoim Ideale,<br />mogli osiągnąć Ciebie -–<br />swój cel.

* W ''Kazaniach'' św. Antoni mówi o modlitwie jako związku miłosnym, w którym człowiek pragnie ze słodyczą rozmawiać z Panem, a to rodzi niewymowną radość, która łagodnie ogarnia modlącą się duszę. Antoni przypomina nam, że do modlitwy potrzebna jest cisza, której nie należy utożsamiać z odcięciem się od zewnętrznych hałasów, lecz stanowi wewnętrzne doświadczenie, w którym przez usunięcie tego, co rodzą troski duszy i co rozprasza, dąży się do uzyskania ciszy w samej duszy. Zgodnie z nauczaniem tego wybitnego doktora franciszkańskiego, na modlitwę składają się cztery nieodzowne postawy, które łacina Antoniego definiuje w następujący sposób: obsecratio, oratio, postulatio, gratiarum actio. Można by je przetłumaczyć następująco: ufne otwarcie serca przed Bogiem, to pierwszy krok —– nie wystarczy po prostu pojąć Słowo, ale w modlitwie trzeba otworzyć serce na obecność Boga; następnie powinienem rozmawiać z Nim serdecznie, dostrzegając Jego obecność we mnie; a następnie – co jest rzeczą bardzo naturalną – należy przedstawić Mu nasze potrzeby; w końcu wielbić Go i Mu dziękować.