Przysłowia polskie/U

Przysłowia polskie

• U skąpego zawsze po obiedzie.

• U wdowy chleb gotowy.

• Ubóstwo cnoty nie traci.

• Ubóstwo nie hańbi.

• Ubóstwo nie jest ohydą.

• Ubóstwo nikogo nie krzywdzi.

• Ubóstwo szlachectwa nie traci.

• Ubóstwo uczciwe nie bywa wstydliwe.

• Ubogi jak mysz kościelna.

• Ubogi mało ma przyjaciół.

• Ubogi nie ma tego, owego, a bogacz łakomy wszystkiego.

• Ubogi za psa u bogacza stoi.

• Ubogi żywi się jak może, a bogaty jako chce.

• Ubogiego zdanie: nie dba nikt na nie.

• Ubogiemu dzieciątko, bogatemu cielątko.

• Ubogiemu kawał chleba, to most do nieba.

• Ubogiemu łacniej być dobrym.

• Ubogiemu zawsze wiatr w oczy a droga pod górkę.

• Ubogiemu zawsze wiatr w oczy.

• Ubrał się, jak dudek w pawie pióra.

• Ubrany jak pan, a głupi jak baran.

• Ucieczka jest zawsze haniebna, ale czasem zbawienna.

• Ucieczka winnym czyni.

• Ucieka świńskim truchtem.

• Ucieka, aż się za nim kurzy.

• Ucieka, jak Cygan na kradzionym koniu.
  • Zobacz też: Romowie

• Ucieka, jak od zgniłego psa.

• Ucieka, jak pies oparzony.

• Ucieka, jak przed zbrojnymi goły.

• Ucieka, jak zając przed chartem.

• Uciekającego i bojaźliwy goni.

• Uciekać nie ładnie, ale pożytecznie.

• Ucz się, ucz, bo nauka to do potęgi klucz.

• Ucz swoje dzieci kamienie gryźć.
  • Źródło: Samuel Adalberg, Księga przysłów, przypowieści i wyrażeń przysłowiowych polskich, druk E. Skiwskiego, Warszawa 1889–1894, s. 572.

• Uczący drugich sam się uczy.

• Uczepił się, jak pchła kożucha.

• Uczepił się, jak rzep psiego ogona.

• Uczonego zawsze kochają, nieuczonym wszędzie pogardzają.

• Uczonym nie łacno zostać.

• Uderz w stół, a nożyce się odezwą.

• Umarłego płaczem nie wskrzesi.

• Umiesz liczyć, licz na siebie.

• Upartego i kijem nie przekona.

• Upił się jak bąk.

• Upił się jak świnia.

• Uroda rzecz nietrwała.

• Urodził się – ochrzcili, podrósł – ożenili, umarł – pochowali i na grobie napisali, że był błazen.

• Uszom prędzej można dogodzić, niż oczom.