Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945): Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
→P: int., ort., drobne redakcyjne, drobne techniczne |
n |
||
Linia 205:
** Opis: o [[Pacyfikacja Różańca|pacyfikacji i wysiedleniu wsi Różaniec]] na [[Zamojszczyzna|Zamojszczyźnie]] przez okupantów [[Niemcy|niemieckich]] podczas [[II wojna światowa|II wojny światowej]].
** Źródło: [http://niedziela.pl/artykul/16078/nd/W-60-rocznice-pacyfikacji-miejscowosci ''W 60. rocznicę pacyfikacji miejscowości ''], niedziela.pl
* Trzeba stwierdzić, że początkowo większość Polaków nie rozumiała wyjątkowej sytuacji i tragedii ludności żydowskiej. Oddzielenie murami gett, często bardzo ściśle kontrolowanych, izolowało (niekiedy prawie całkowicie – jak w Łodzi) społeczeństwo żydowskie od polskiego. Poza nielicznymi grupami – głównie lewicowymi – brak było aż do 1940 r. poważniejszych kontaktów podziemia polskiego ze społecznością żydowską. Problem żydowski był natomiast poruszany w prasie konspiracyjnej – głównie socjalistycznej i wydawanej przez ZWZ-AK – oraz w raportach wysyłanych do rządu polskiego w Londynie. Kontakty polsko-żydowskie zintensyfikowały się w 1942 r., w związku ze zwiększającym się terrorem hitlerowskim, a zwłaszcza z akcją bezpośredniej eksterminacji ludności żydowskiej. Dramatycznym wyrazem tej akcji stała się wywózka w lecie 1942 r. 300 tys. warszawskich Żydów do obozu zagłady w Treblince. Równolegle do likwidacji getta warszawskiego hitlerowcy likwidowali inne getta i środowiska żydowskie na terenie okupowanej Polski.
** Autor: [[Krzysztof Dunin-Wąsowicz]]
** Źródło: Społeczeństwo polskie wobec martyrologii i walki Żydów w latach II wojny światowej. Materiały z sesji w Instytucie Historii PAN w dniu 11 III 1995 r., red. nauk. K. Dunin-Wąsowicz, Warszawa 1996, s. 5.
==U==
| |||