Kościół katolicki w Polsce: Różnice pomiędzy wersjami

** Autor: [[Andrzej Żbikowski]]

** Opis: o pomocy Kościoła katolickiego w Polsce Żydom podczas [[Okupacja niemiecka ziem polskich (1939–1945)|niemieckiej okupacji]] w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]].

 

* Nacjonalista nie jest więc patriotą. Prawdziwy patriota, miłujący swój naród, nie ulega agresji i instynktom nakazującym wykluczanie i stygmatyzowanie społeczne innych osób, różniących się światopoglądem, wiarą, pochodzeniem etnicznym czy odcieniem skóry.

* Pozostający w Warszawie biskup piński Karol Niemira, który przebywał w parafii św. Augustyna, był w kontakcie z organizacją „Korpus Bezpieczeństwa” i ułatwiał Żydom przejście z getta na stronę aryjską (...). Biskup łucki Adolf Szelążek popierał kolportaż „Protestu” Zofii Kossak-Szczuckiej, w którym autorka odwoływała się do sumień ludzkich w sprawie pomocy Żydom, a czego wynikiem było powołanie konspiracyjnej Rady Pomocy Żydom (...). O pomoc dla Żydów zwracał się do duchowieństwa biskup kielecki Czesław Kaczmarek, podobnie abp Antoni Szelągowski w Warszawie czy biskup częstochowski Teodor Kubina ze swymi sufraganami. W Łomży bp Stanisław Łukomski, jego sufragan Tadeusz Zakrzewski (...) kontaktowali się z organizacjami żydowskimi poprzez siostry zakonne. Biskup sandomierski Jan Kanty Lorek za interwencje na rzecz Żydów w getcie i za okazaną im pomoc materialną uzyskał po wojnie specjalne podziękowanie (...). Administrator apostolski w Tarnowie, bp Edward Komar (...) zwracał uwagę (...) duchownych, by pomagali Żydom.

** Autor: ks. [[Franciszek Stopniak]], ''Katolickie duchowieństwo w Polsce i Żydzi w okresie niemieckiej okupacji''.

 

* Przeraża mnie przejście od państwa ateistycznego do państwa, w którym dominuje Kościół jednego z wyznań.