Język polski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+ cytat |
formatowanie, drobne redakcyjne, int., sortowanie |
||
Linia 5:
** Zobacz też: [[Polacy]]
* Będąc ja wmieszkanym, a nie urodzonym Polakiem, nie mogę się temu wydziwić, gdy wszelki inny naród język swój przyrodzony miłuje (
** Autor: [[Hieronim Wietor]]
** Źródło: ''
* Czas już zrozumieć, że od tego, czem będzie dla nas język polski, zależnym się stanie cały poziom naszej kultury umysłowej, że Francja temu właśnie zawdzięcza swą niezaprzeczoną hegemonję duchową nad światem, że jest narodem najbardziej ceniącym swój język o najgruntowniej go posiadającym – a jeśli to promieniowanie nieco osłabło w ostatnich czasach, to dlatego, że się zaczęła sprzeniewierzać swym tradycjom szkolnym.
Linia 14:
* Dopiero w XV wieku, dopiero za panowania Jagiellonów, powstał, urósł i zmężniał ten wspaniały język polski, który wejdzie do literatury XVI wieku, a będzie w swoim pięknie, zwrotności i układności z najpiękniejszą konkurował łaciną i zacznie upadać i brudzić się, żargonować, dopiero po drugiej wojnie światowej. Wszystko się na świecie zmienia, nic nie stoi w miejscu.
** Autor: [[Stanisław Cat-Mackiewicz]], ''Herezje i prawdy'',
** Zobacz też: [[żargon]]
Linia 23:
* Kiedy mówimy język polski lub polszczyzna, to od razu szukamy takich określeń jak dbać, troszczyć się, a przecież język nie jest po to, by się o niego troszczyć. (…) On powinien być funkcjonalny, powinien nam służyć, powinien być też nie tyle źródłem potrzeby opiekowania się, ale też radości, przyjemności.
** Źródło: ''Spokojnie, język się zmienia'', rozmowa Magdaleny Mądrzak, „Fanbook” nr 4 (17)/2017, listopad
* Mówienie po polsku sprawia mi wielką frajdę – choć nie wiem czy widzom, którzy widzieli film, spodobał się mój akcent. Dla mnie język polski jest jednym z najpiękniejszych – miękki, pełen uroczej melodyki, rytmu, różnych intonacji. Nie wiem, czy mówię na tyle dobrze, bym kiedykolwiek mogła zagrać Polkę, ale chętnie powtórzyłabym doświadczenie i zagrała Czeszkę mieszkającą w Polsce!
** Autor: [[Anna Geislerová]]
** Źródło: Anna Serdiukow, [http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=64903 ''Czas Anny Geislerovej – wywiad Stopklatki
* Ostatecznie herezje, jak się wtedy mówiło, czyli wyznawcy buntu przeciwko Rzymowi, dały dużo kulturze polskiej przed rozpowszechnienie języka polskiego w piśmie. Reformacja jest niewątpliwie jeśli nie matką, to czcigodną akuszerką tego języka, który przez pisarzy polskich zarówno heretyckich, jak i katolickich dźwignięty został do prawdziwej potęgi i majestatu. Ale nie byłby język tak piękny, gdyby go nie kształtowała kultura łacińska, toteż wpływ i Rzymu, i katolicyzmu jest w tym czasie dla kultury polskiej równie pożyteczny.
** Autor: [[Stanisław Mackiewicz|Stanisław Cat-Mackiewicz]], ''Dom Radziwiłłów'',
* Polski zawsze doskonale radził sobie z zapożyczeniami.
Linia 38:
* (…) polszczyzna jest zobowiązaniem, a dla niektórych pasją.
** Autor: [[Czesław Miłosz]], ''Dziewięćdziesięcioletni poeta podpisuje swe książki''
* To, co się nazywa językiem polskim, jest kontynuacją historyczną stanu językowego przedpolskiego, to znowu kontynuacją stanu prasłowiańskiego, stan prasłowiański kontynuacją stanu przedsłowiańskiego, stan przedsłowiański kontynuacją stanu wspólnoarioeuropejskiego i praarioeuropejskiego [praindoeuropejskiego], ten ostatni kontynuacją stanu przedarioeuropejskiego. Cofając się myślą dalej wstecz, gubimy się w pomroce wieków. Możemy wypowiadać różne domysły i mniej lub więcej dowcipne przypuszczenia, ale nie jesteśmy w stanie odtworzyć sobie obrazu języka pierwotnego w sposób mniej lub więcej określony.▼
** Autor: [[Jan Niecisław Baudouin de Courtenay]], ''Zarys historii języka polskiego'', Warszawa b.r., s. 152.▼
* To, co naturalne w gwarach, jest błędem w wymowie ogólnopolskiej.
** Autorzy: [[Ewa Przyłubska]], [[Feliks Przyłubski]], ''Język polski na co dzień. Samouczek i słownik poprawnej polszczyzny'', Wiedza Powszechna, Warszawa 1969
** Zobacz też: [[gwara]]
▲* To, co się nazywa językiem polskim, jest kontynuacją historyczną stanu językowego przedpolskiego, to znowu kontynuacją stanu prasłowiańskiego, stan prasłowiański kontynuacją stanu przedsłowiańskiego, stan przedsłowiański kontynuacją stanu wspólnoarioeuropejskiego i praarioeuropejskiego [praindoeuropejskiego], ten ostatni kontynuacją stanu przedarioeuropejskiego. Cofając się myślą dalej wstecz, gubimy się w pomroce wieków. Możemy wypowiadać różne domysły i mniej lub więcej dowcipne przypuszczenia, ale nie jesteśmy w stanie odtworzyć sobie obrazu języka pierwotnego w sposób mniej lub więcej określony.
▲** Autor: [[Jan Niecisław Baudouin de Courtenay]], ''Zarys historii języka polskiego'', Warszawa b.r., s. 152.
* Uważam, że język polski jest ą-ę i tak powinno zostać. Używajmy polskich znaków za każdym razem, gdy wysyłamy esemes lub mejl.
Linia 54:
** Autor: [[Jan Miodek]]
** Źródło: Marta Ciastoch, [http://historia.newsweek.pl/poczatki-jezyka-polskiego-profesor-jan-miodek,artykuly,273406,1.html ''Profesor Miodek o początkach języka polskiego''], historia.newsweek.pl, 26 października 2013
** Zobacz też: [[Witold Mańczak]]
* Z pewnością język polski ukształtował się na osi Wielkopolski, Śląska i Małopolski. Kiedy byłem studentem, językoznawcy toczyli spór, czy polszczyzna literacka ukształtowała się wraz z ustanowieniem władzy w Wielkopolsce, czy dopiero później w Małopolsce, pod wpływem krakowskich drukarzy. Ten spór jest nierozwiązywalny, bo od wczesnego średniowiecza Polska była obszarem językowo zwartym, o wiele bardziej niż dzisiejsze Włochy czy Niemcy.
| |||