Julian Tuwim: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 482112 autora CiaPan (dyskusja) W Google Books pojawia się wyłącznie wersja "panami", zresztą brzuchaci byli raczej panowie niż panny Znacznik: Anulowanie edycji |
+, dr Zmiana |
||
Linia 5:
<small>(Wydawnictwo Czytelnik, 1950)</small>
* Dzieci bzdurzą i – że tak powiem – chcą być bzdurzone. Potem im to przechodzi. Któremu nie przejdzie – zostaje poetą.
** Opis: o literaturze dziecięcej.
** Źródło: s. 17
** Zobacz też: [[poeta]]
Linia 18:
* Zakopane i cel wieczoru urocze i w lecie na pokaz.
** Opis: [[palindrom]]
** Źródło: s. 99
Linia 32:
===''Kwiaty polskie'' (1940–1946)===
<small>(Spółdzielnia Wydawnicza
* A Józio w pysk, a Józia w mordę<br />I już w powietrzu pachnie mordem (…).
Linia 318:
** Źródło: ''Biblioteki i książki w literaturze'', wyb. Krystyna Bednarska-Ruszajowa, Wydawn. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1998, s. 149.
* Anielcia miała matkę bardzo małomówną,<br />Więc gdy kiedyś spytała z minką zatroskaną:<br />„Powiedz, droga mamusiu, co to jest guano?”<br />Mama odrzekła:
** Źródło: ''Małomówna matka''
Linia 330:
* Dla oszczędności zagaście światło wiekuiste, gdyby miało mi kiedyś zaświecić.
** Opis: notatka zapisana na godzinę przed śmiercią.
** Źródło: A. Thomas, ''Górecki'', PWM 1998, s. 34, 35, tłum. E. Gabryś.
====K====
Linia 349:
====M====
* Miauczy kotek: miau!<br />– Coś ty kotku miał?
** Źródło: ''Kotek'' (1938) w: ''Poezja dla dzieci. Antologia form i tematów'', wyb., układ i wstęp
* Milczenie to tekst, który niezwykle łatwo jest błędnie zinterpretować.
Linia 448:
** Autor: [[Kazimierz Wierzyński]]
** Źródło: Piotr Lisiewicz, ''Stworzony lewą ręką'', „Niezależna Gazeta Polska”, 5 maja 2006
* Wiem – samotne są słowa poety,<br />komuż zatem poświęcić je mam, (…)<br /> – Największemu współcześnie poecie,<br /> – Tuwimowi poświęcam ten tom.
** Autor: [[Tadeusz Hollender]], ''Dedykacja'' ze zbioru ''Ludzie i pomniki'' (1938)
* Po jednym z pierwszych pokazowych procesów Tuwim ocalił od śmierci skazanych na śmierć chłopców z Narodowych Sił Zbrojnych. Żona jednego z nich przyszła do niego, błagając, by wstawił się u Bolesława Bieruta, bo jako wielki poeta miał do niego łatwy dostęp. „Co tobie, Tuwimowi, do tego enkawudzisty Bieruta?” – pytała go jedna z przyjaciółek. Ale Tuwim zrobił to, co tylko Tuwim mógł zrobić w tym całym swoim boskim i nieboskim szaleństwie. Stanął przed enkawudzistą Bierutem i zaklął go na krzyż Chrystusa, żeby ułaskawił tych chłopców. I Bierut ich ułaskawił. (…) On dobrze wiedział, czym były Narodowe Siły Zbrojne. Sugerowano mu zresztą, że ci chłopcy byli oskarżani również o mordowanie Żydów, co w tym przypadku było oskarżeniem fałszywym, ale Tuwim mógł je przecież mieć za prawdziwe. A mimo to uczynił to, co uczynił.
** Autor: [[Piotr Matywiecki]]
** Źródło: rozmowa Jarosława Mikołajewskiego, ''Nagie życie'', „Gazeta Wyborcza”, 22–23 czerwca 2013.
** Zobacz też: [[Bolesław Bierut]], [[
==Zobacz też==
Linia 460 ⟶ 463:
{{
[[Kategoria:Odznaczeni Orderem Sztandaru Pracy]]
[[Kategoria:Polscy poeci dwudziestolecia międzywojennego]]
| |||