Herod Wielki: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Krwawe rządy Heroda przyniosły jednak niespodziewane owoce. Jego panowanie podtrzymało i zintensyfikowało rzymską okupację Judei. Pośrednio przyczyniło się to do powstania atmosfery desperacji i sprzeciwu, która pozwoliła na rozkwit chrześcijaństwa. To między innymi z powodu Heroda Żydzi tak bardzo wyczekiwali przyjścia Mesjasza.

 

* Lepiej być wieprzem Heroda niż jego synem.

 

* Nigdy nie słyszałem, żeby ta choroba miała nazwę, była to po prostu choroba Heroda, ani też, żeby ktokolwiek inny był na nią kiedykolwiek chory; jej symptomami był wilczy głód, po którym następowały wymioty, gnijący żołądek, trupi oddech, robaki rozmnażające się w miejscach wstydliwych i permanentna wodnista wydzielina z jelit. Choroba powodowała ból nie do zniesienia i rozpalała do szaleństwa i tak już dziką naturę.

 

* Rządy Heroda, który był faktycznym władcą Judei i wielu okolicznych ziem, począwszy od roku 37 p.n.e. aż do swojej śmierci na cztery lata przed nastaniem ery chrześcijańskiej, to epizod w historii żydowskiej, z którym ani żydowscy, ani chrześcijańscy historycy nie mogą sobie poradzić. Herod był jednocześnie Żydem i anty-Żydem; obrońcą i dobroczyńcą cywilizacji grecko-rzymskiej, a zarazem wschodnim barbarzyńcą zdolnym do niewypowiedzianego okrucieństwa.

 

* W swoich czasach za bohatera uchodził niewątpliwie Herod. W każdym razie w oczach tysięcy Żydów, i nie tylko Żydów, korzystających z jego szczodrości. Był najbogatszym człowiekiem w całym Imperium Rzymskim i chyba największym filantropem w jego historii. Budował porty, targowiska, stadiony, teatry, latarnie morskie, drogi i ogrody, za co wdzięczna ludność nadała mu przydomek „Wielki”. Rzeź niewiniątek przesłoniła jednak to wszystko, a gdy opinię publiczną zaczęli urabiać chrześcijanie Heroda okrzyknięto potworem.

** Autor: [[Paul Johnson]], ''Bohaterowie'', tłum. Anna i Jacek Maziarscy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 13–14.