Roman Dmowski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
|||
Linia 232:
* Dmowski długo nie był katolikiem praktykującym. Kontakt z Kościołem jako miejscem kultu, zerwany w młodości, ponownie nawiązał dopiero rok przed śmiercią. (...) postawa Dmowskiego wobec praktyk religijnych mieściła się w normach obyczajowości, dominujących wówczas w środowisku ludzi wykształconych. (...) Jego osobisty powrót do religii dokonywał się stopniowo i dopełnił poza światłem rampy, bez kalkulacji na polityczne zyski.
** Autor: [[Krzysztof Kawalec]], ''Roman Dmowski'', wyd. 2 uzup. i poszerz., Zysk i S-ka, Poznań 2016,
* Dmowski w ogóle nie był katolikiem, lecz pozytywistą, i traktował Kościół instrumentalnie. Na łożu śmierci nie chciał ostatniego namaszczenia i wyrzucił księdza.
** Autor: [[Marcin Król]], ''Na pustyni idei musimy budować oazy. Z Marcinem Królem rozmawia Maciej Stasiński'', „Gazeta Wyborcza” 27–28 stycznia 2018, s. 11.
Linia 256:
* W połowie czerwca 1938 r. Niklewiczowie przewieźli go do swego majątku w Drozdowie, gdzie przeżył jeszcze pół roku. Była to jednak już tylko wegetacja. Nie miał sił chodzić, najchętniej leżał lub siedział na tarasie, patrząc przed siebie.
** Autor: [[Krzysztof Kawalec]], ''Roman Dmowski'', wyd. 2 uzup. i poszerz., Zysk i S-ka, Poznań 2016,
* W połowie lutego 1938 r., leżąc w łóżku, Dmowski podyktował ostatni swój list do Ignacego Chrzanowskiego; do listu tego Maria Niklewiczowa dopisała informację o złym stanie zdrowia piszącego, także umysłowym, trudnościach skupienia się, zapominaniu.
** Autor: [[Krzysztof Kawalec]], ''Roman Dmowski'', wyd. 2 uzup. i poszerz., Zysk i S-ka, Poznań 2016,
* W związku z 60 rocznicą śmierci Romana Dmowskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla walki i pracy wielkiego męża stanu na rzecz odbudowania niepodległego Państwa Polskiego i stwierdza, że dobrze przysłużył się Ojczyźnie. W swojej działalności Roman Dmowski kładł nacisk na związek pomiędzy rozwojem Narodu i posiadaniem własnego Państwa, formułując pojęcie narodowego interesu. Oznaczało to zjednoczenie wszystkich ziem dawnej Rzeczypospolitej zamieszkałych przez polską większość, a także podniesienie świadomości narodowej wszystkich warstw i grup społecznych. Stworzył szkołę politycznego realizmu i odpowiedzialności. Jako reprezentant zmartwychwstałej Rzeczypospolitej na konferencji w Wersalu przyczynił się w stopniu decydującym do ukształtowania naszych granic, a zwłaszcza granicy zachodniej.<br /><br />Szczególna jest rola Romana Dmowskiego w podkreślaniu ścisłego związku katolicyzmu z polskością dla przetrwania Narodu i odbudowania Państwa.<br /><br />Sejm Rzeczypospolitej Polskiej wyraża uznanie dla wybitnego Polaka Romana Dmowskiego.
Linia 268:
* Zaraz po świętach Bożego Narodzenia doznał porażenia prawej strony ciała i częściowo mowy. Do tego dołączyło się zapalenie płuc. Zmarł 2 stycznia 1939 r. krótko po północy. Władze SN chciały zabalsamować zwłoki, ale Niklewiczowie, powołując się na wyrażone wcześniej życzenie Dmowskiego, nie wyrazili na to zgody.
** Autor: [[Krzysztof Kawalec]], ''Roman Dmowski'', wyd. 2 uzup. i poszerz., Zysk i S-ka, Poznań 2016,
{{SORTUJ:Dmowski, Roman}}
|