Kazimierz Orłoś: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
+1 |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''[[w:Kazimierz Orłoś|Kazimierz Orłoś]]''' (ps. '''Maciej Jordan'''; ur. 1935) – polski prozaik, scenarzysta filmowy i telewizyjny, dramaturg, autor słuchowisk radiowych, publicysta. Ojciec [[Maciej Orłoś|Macieja]].
* Czerwonoarmiści wchodzili na teren Niemiec. Żadne niuanse narodowościowe nie były brane pod uwagę. Byli nawet zachęcani przez dowódców do okrutnego postępowania z ludnością niemiecką. Wet za wet, oko za oko – to miała być zemsta za to, co Niemcy wyprawiali na wschodzie. Przerażające okrucieństwo, zwłaszcza wobec kobiet, gwałconych i mordowanych przez rosyjskich żołnierzy.
** Źródło: Agnieszka Sowińska, [http://www.dwutygodnik.com/artykul/3787/ ''Psiejak i kukawecka''], Dwutygodnik.com, nr 87/2012.
* Mam wrażenie, że sporo osób, które głosowały na PiS, też jest przestraszonych. W ostatnich latach koniunktura była wyjątkowa. Nie było takiej od kilkuset lat. I nagle oni chcą nam to zrujnować. Pocieszające, że protest społeczny narasta. Ludzie widzą zamieszanie, bałagan, rażące naruszenia konstytucji, także to, że doszło do spadku prestiżu Polski na arenie międzynarodowej. Na działaniach pisowskiego rządu korzysta tylko jeden człowiek
** Źródło: [http://wyborcza.pl/1,75410,19787547,kazimierz-orlos-ciagle-ta-polskosc.html ''Kazimierz Orłoś: Ciągle ta polskość!''], wyborcza.pl, 19 marca 2016.
** Zobacz też: [[Prawo i Sprawiedliwość]], [[Władimir Putin]]
Linia 12 ⟶ 11:
* Myślę, że cel pisania nigdy nie ulega zmianie, jeśli przyjmiemy, że opis życia ludzkiego jest celem podstawowym. (…) Zmiana ustroju i odzyskanie niepodległości przez Polskę wpłynęły na sytuację życiową pisarzy, ale raczej nie na ich twórczość. Sądzę, że każdy pozostaje wierny swoim tematom do końca życia.
** Źródło: Eliza Kącka, [http://www.culture.pl/baza-literatura-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/kazimierz-orlos ''Kazimierz Orłoś''], culture.pl, styczeń 2011
* Nasze szkoły, studia, pierwsza praca – wszystko w PRL-u! Gdy musieliśmy egzystować w dwóch światach: tym stworzonym z gazetowych sloganów, przez fałszywe podręczniki, przez nieprawdę, przymus. I tym na co dzień, zwyczajnym: rozmów przy stole, zabaw z rówieśnikami, opinii rodziców, przyjaciół, krewnych. Zdawaliśmy sobie sprawę, że musimy żyć tu i tu. Mówić dwoma językami. Nie wychylać się, nie mówić zbyt często prawdy. Bez tego dwuistnienia nie byłoby życia. Czy to podwójne myślenie – mówienie co innego tu, co innego tam – nie ukształtowało mojego charakteru, mentalności? Ta mimikra? Czy nie kształtowała postawy wielu takich jak ja?
Linia 20 ⟶ 19:
* Nie chcę odznaczenia od przedstawicieli władzy łamiącej zasady demokracji w Polsce.
** Opis: wypowiedź uzasadniająca odmowę przyjęcia od ministra kultury [[Piotr Gliński|Piotra Glińskiego]] Złotego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
** Źródło: [http://www.rp.pl/Kraj/160219204-Pisarze-uhonorowani-Gloria-Artis---siedmioro-nie-odebralo-medali.html ''Pisarze uhonorowani
* Oni naprawdę wyobrażają sobie, że to
** Opis: o zwolennikach partii [[Prawo i Sprawiedliwość]].
** Źródło: [http://wyborcza.pl/1,75410,19787547,kazimierz-orlos-ciagle-ta-polskosc.html ''Kazimierz Orłoś: Ciągle ta polskość!''], wyborcza.pl, 19 marca 2016.
* – Podpisz – powiedział porucznik – Zostaniesz zwolniona. I zapomnimy o tych ulotkach… Danusia wzbraniała się. – Nigdy na nikogo nie skarżyłam. – Podpisz, podpisz. Chcesz siedzieć za ulotki? Major Dolatek wszedł do pokoju i stanął za krzesłem. – Spotkacie się czasem na kawce. To wszystko. Popatrz, Danka, jaki przystojny kolega porucznik! No, podpisz, rodzice już czekajo! I zapłakana Danusia podpisała pierwsza. Tak przynajmniej twierdzili uczniowie, którym pokazano później „deklarację” z podpisem Talarkówny. (…) Krzyś Biedronka nie chciał podpisać do końca. – Żaden cyrograf, żadna współpraca – śmiał się major Dolatek, słuchając wypowiedzi chłopca. – Czasem was poprosimy na króciutko rozmowę. To wszystko, kolego Biedronka. No podpisz, podpisz. Już osiemnasta.
** Źródło: ''Przechowalnia'', Kantor Wydawniczy SAWW, Poznań 1990, s. 86.
{{SORTUJ:Orłoś, Kazimierz}}
|