Paulina Kuczalska-Reinschmit: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
kat.
m drobne redakcyjne, grafika
 
Linia 1:
[[Plik:Paulina Kuczalska-Reinschmit.jpg|mały|<center>Paulina Kuczalska-Reinschmit]]
'''[[w:Paulina Kuczalska-Reinschmit|Paulina Kuczalska-Reinschmit]]''' (1859–1921) – [[polska]] [[feministka]], wydawczyni i [[publicysta|publicystka]].
 
Linia 14 ⟶ 15:
** Opis: o udziale kobiet w życiu publicznym.
 
==„PrzeglądPrzegląd Tygodniowy"==
* Kwestia kobieca nie obejmuje interesów kobiet jednej tylko sfery, ale wszystkich. Nie chodzi więc tu o przesunięcie trudów z jednej kobiety na drugą, ale o dążenie do zaprowadzenia takiego podziału pracy i przystosowania maszyn, aby czynności te stać się mogły dla wszystkich mniej uciążliwe, mniej skupione, popłatniejsze i niepociągające za sobą służebnego skrępowania swobody osobistej.
** Opis: o nieodpłatnej pracy kobiet w domu.
** Źródło: ''E pur si muove… cz. III'', «Przegląd„Przegląd Tygodniowy»Tygodniowy” 1893, nr 31.
 
* Wśród zarzutów stawianych ruchowi kobiecemu przez niechętnych lub nieświadomych a pochopnych do opierania sądów na opowiadaniach lub faktach wyjątkowych, jednym z ciekawszych jest zarzut, że ruch kobiecy dąży do wyzucia kobiet z uczuć macierzyńskich i zabicia w nich chęci zostania matkami. Tymczasem wszędzie, gdzie ruch kobiecy przebył już pierwszą chaotyczną fazę jednostkowych usiłowań i zdołał choć trochę się zorganizować, wszędzie jednym z punktów, na które zwrócono usilną uwagę, było macierzyństwo i opieka niesiona dzieciom.
** Opis: o podejściu do macierzyństwa w ramach ruchu kobiecego.
** Źródło: ''E pur si muove… cz. II'', «Przegląd„Przegląd Tygodniowy»Tygodniowy” 1893, nr 26.
 
* Zajęcie się gospodarstwem, bezpośrednio lub w formie nadzoru, stanowi jeden z najdrażliwszych punktów między mężczyzną a kobietą. Pomimo że przy większych wymaganiach kucharkę zastępuje kucharz, młodszą lokaj, niemniej gotowanie, sprzątanie, pranie uznane są powszechnie jako zajęcia kobiece, dlatego że przykre i mało popłatne, jak twierdzi złośliwie Edwiga Dohm. Powszechnym jest też oburzenie na niechęć rodziców do kierowania swych córek na służące, a także na kobiety mające odwagę przyznania, iż przyprawianie sosów i oglądanie się, czy pył pościerany został dokładnie, nie wystarcza im jako działalność życiowa. Nie ulega wątpliwości, iż dobroć pożywienia i czystość w mieszkaniu ma doniosłe znaczenie, gdyż stanowi o zdrowiu, a więc i życiu ludzkim, przeto starannie powinny być przestrzegane, staranniej niż się to dzieje obecnie; czy jednak dla otrzymania tego rezultatu niezbędnym jest poświęcenie rodu kobiecego na pastwę garnka i miotły – to rzecz inna.
** Opis: o nieodpłatnej pracy kobiet w domu.
** Źródło: ''E pur si muove… cz. III'', «Przegląd„Przegląd Tygodniowy»Tygodniowy” 1893, nr 31.
 
==«Świt"==
* Cóż zatem czynić należy dla polepszenia krytycznego położenia kobiet? Nade wszystko nie trudzić się apriorystycznymi wywodami, do czego kobieta zdolna lub niezdolna, ponieważ zdolności ludzkie, suma otrzymanych warunków i ich kombinacji, zmieniają się wraz z tymiż warunkami i zastosowują do nich, stąd żaden myśliciel nie może określić stanowczo, jak się ukształtują zdolności kobiet, gdy przez wyrobienie wszechstronne damy pole ich naturze do uwidocznienia swoich właściwości.
** Opis: o zdolnościach kobiet.
** Źródło: ''Gorączka rzemieślnicza'', «Świt»„Świt” 1885, t. II, nr 3 (43).
 
* Pomimo dość rozpowszechnionego mniemania, iż konieczność oświaty i pracy zarobkowej dla kobiet uznaną już u nas przez ogół została, dość przejść do dziedziny faktów, aby przekonać się, iż uznanie to najczęściej istnieje jedynie w teorii, a w gruncie rzeczy społeczeństwo nasze troszczy się dotąd przeważnie, jeśli nie wyłącznie, o swych przedstawicieli płci męskiej.
** Opis: o szansach kobiet i mężczyzn w edukacji i na rynku pracy.
** Źródło: ''Terminatorki'', «Świt»„Świt” 1886, t. IV, nr 16 (108).
 
==''Wyborcze prawa kobiet''==
* Ruch kobiecy w Austrii zmagać się bowiem musi z olbrzymimi trudnościami.(...) Partia socjal-demokratyczna, w obawie opóźnienia reformy i możliwego jej zahaczenia, nie tylko, że odłożyła do lepszych czasów hasło «bez„bez różnicy płci»płci”, ale nawet organizowała wiece robotnic, na których przeprowadzała posłuszne uchwały «nieprzeszkadzania„nieprzeszkadzania obecnie przez niewczesne żądanie praw dla siebie»siebie”.
** Opis: o PPSD założonej w 1892 roku we Lwowie przez Ignacego Daszyńskiego i jej stosunku do praw wyborczych kobiet.
 
Linia 43 ⟶ 44:
** Opis: o prawach wyborczych kobiet.
 
* W epoce pierwszych wieców i memoriałów w Warszawie w 1904 r. samo wspomnienie o prawach kobiet jeszcze wywoływało tłumiony śmiech, a w najlepszym wypadku dobroduszne napominanie «jak„jak można obniżać powagę narad w tej dziejowej chwili – wzniecaniem takiej kwestii!».
** Opis: o prawach kobiet w kontekście niepodległości Polski.
 
Linia 52 ⟶ 53:
* Konserwatyzm i stronniczość izb wyższych najbezwzględniej bowiem występowały, nawet w krajach liberalnych, przeciwko prawom kobiet. Rolę tłumika, gdy szło o rozszerzenie praw kobiet, izby wyższe spełniały wszędzie gorliwie, a czasem z zaciekłością.
** Opis: o izbach wyższych parlamentów.
** Źródło: ''Izby wyższe a kobiety'', «Kurier„Kurier Warszawski»Warszawski” 1918, nr 203 (wydanie wieczorne).
 
* Możemy używać lub nie używać w języku naszym określenia «feminizm»„feminizm”; to zależne od uznania, skoro mamy wyraz równoznaczny – równouprawnienie; ale przekręcać ducha wyrazu, już dziś przyjętego ogólnie w językach kulturalnych, nie należy, choćby przez wzgląd na siebie samych.
** Opis: o próbach dyskredytacji wyrazu «feminizm»„feminizm”.
** Źródło: «Nowa„Nowa Gazeta»Gazeta” 1908, nr 506.
 
* Skoro wszyscy zgodzimy się na to, że przeznaczeniem człowieka, tak mężczyzny, jak kobiety, jest być coraz doskonalszym i pożyteczniejszym członkiem społeczeństwa, przeto i wszelkie dowodzenia przeciwne wyższemu wykształceniu kobiet same z siebie upadną jako nie mające racji bytu, bo nie mogące się stosować do ogółu.
** Opis: o prawie kobiet do edukacji.
** Źródło: ''Co mają robić?'', «Echo»„Echo” 1881, nr 66.
 
* W miarę jak kobieta nabywa przeświadczenia o swej równości ludzkiej z mężczyzną, przestaje ona uznawać mężczyznę za swego władcę i pana, któremu wszystko wolno, i którego kocha za to, że ją żywi i zapewnia stanowisko w świecie. Zmieniają się jej poglądy, nie uznaje więc, iż celem wyłącznym jej bytu jest jego szczęście i rodzenie jemu dzieci, i że temu szczęściu winna poświęcić wszystko, w tym znajdować najwyższe swoje zadowolenie. Kobieta świadoma jest swego prawa do szukania szczęścia, odpowiadającego jej pragnieniu, świadoma praw do swych dzieci.
** Opis: o miłości w kontekście równouprawnienia kobiet.
** Źródło: ''Emancypacja a miłość cz. II'', «Ogniwo»„Ogniwo” 1904, nr 48.
 
* Wynik wiekowej tresury – podległa duszyczka pokornej niewolnicy pozbawiona uświadomienia swojej wartości i godności ludzkiej, a stąd i poczucia praw swej płci do równości obywatelskiej – tkwi jeszcze głęboko w kobietach.
** Opis: o poczuciu własnej wartości kobiet.
** Źródło: ''O równe prawa do pomocy społecznej'', «Ster»„Ster” 1911, nr 3.
 
* Żyjemy w dobie programów. Z czasów ostatnich można by zebrać cały ich szereg, a wśród wielkiej różnorodności między nimi zasad i dążeń, niektóre z nich, przynajmniej posiadają punkta ze sobą styczne: wysuwanie na pierwszy plan interesów ludu, jako głównej siły społecznej i – pomijanie zupełnym milczeniem innej grupy społecznej – kobiet.
Linia 76 ⟶ 77:
 
{{SORTUJ:Kuczalska-Reinschmit, Paulina}}
[[Kategoria:Polscy dziennikarze prasowi]]
[[Kategoria:Polscy publicyści]]
[[Kategoria:Polskie feministki i feminiści]]