Lukrecja Borgia: Różnice pomiędzy wersjami

** Autor: Simon Sebag Montefiore, ''Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa'', wydtłum. ŚwiatJerzy KsiążkiKorpanty, tłumwyd. JerzyŚwiat KorpantyKsiążki, s. 123.

** Źródło: Simon Sebag Montefiore, ''Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa'', wydtłum. ŚwiatJerzy KsiążkiKorpanty, tłumwyd. JerzyŚwiat KorpantyKsiążki, s. 123.

* Nie sposób odpowiedzieć na pytanie, dlaczego imię Lukrecji, córki papieża Aleksandra VI, utrwaliło się w pamięci potomnych jako symbol trucicielstwa. Jedyna córka spośród uznanych przez papieża dzieci, oprócz wątpliwej urody swego ojca, nie odziedziczyła po nim żadnych złych skłonności: nie była ani trucicielką, ani osobą podjudzającą do zbrodni. Przeciwnie -– to ją raczej można byłoby uznać za ofiarę politycznych intryg papieża i jej ambitnego brata Cezara Borgii. Jeśli można byłoby przypisać jej jakieś wady (a któż jest od nich wolny), to są one na tle wyuzdanego Rzymu tamtych czasów zupełnie błahe -– Lukrecja była istotą o słabej woli, a przy tym pozbawioną ambicji i powierzchowną emocjonalnie. Ambitny papież, mimo uczucia, jakim darzył Lukrecję, traktował ją w sposób właściwy dla jego czasów, zaręczając i wydając za mąż zależnie od aktualnych sojuszów politycznych. Przy takich okazjach ani on, ani nikt z rodziny nie pytał Lukrecji o zgodę, a ona sama nigdy woli ojca i brata się nie przeciwstawiała.

{{DEFAULTSORTSORTUJ:Borgia, Lukrecja}}