Jadwiga Andegaweńska: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
kat. |
||
Linia 3:
* Póki ja żyję, póty wielkiej wojny Królestwa Polskiego z państwem zakonnym nie będzie. Ale potem wszystko jest możliwe…
** Opis: do wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego.
** Źródło: Włodzimierz Kalicki, [http://wyborcza.pl/duzyformat/1,127291,8130106,Po_bankiecie_zapraszamy_na_rzez.html ''Po bankiecie zapraszamy na rzeź''],
==
* Jeden cień za filarem kryje się bez słowa -<br />to Jadwiga, królowa pozafijołkowa,<br /><br />omdlewając w kąpieli barw grających społem,<br />słucha, łodygi białe rąk wznosząc nad czołem.<br /><br />jak czerwień śpiewa w szczęściu, a fiolet w rozpaczy,<br />że świat jest barwnym dźwiękiem, który nic nie znaczy...
** Autor: [[Maria Pawlikowska-Jasnorzewska]], ''Zachód słońca na zamku'' z tomiku ''[[Niebieskie migdały]]''
* Można sobie wyobrazić królową Jadwigę jako kobietę młodą, bardzo wysoką (172,2 cm), blondynkę, o głowie krótkiej, czole prostym, wąskim, twarzy wąskiej, nosie prostym i wąskim.
** Autor: P. Sikora, ''Badania antropologiczne szczątków kostnych królowej Jadwigi'';
* Przed dziesięcioma laty w encyklice o problemach współczesnego świata napisałem, iż „każdy kraj winien odkryć i jak najlepiej wykorzystać przestrzeń własnej wolności” (Sollicitudo rei socialis, 44). Wówczas stał przed nami problem „odkrycia wolności”. Teraz Opatrzność stawia nam nowe zadanie: miłować i służyć. Miłować czynem i prawdą. Święta Jadwiga Królowa uczy nas tak właśnie korzystać z daru wolności. Ona wiedziała, że spełnieniem wolności jest miłość, dzięki której człowiek gotów jest zawierzyć siebie Bogu i braciom, do nich przynależeć. Zawierzyła więc Chrystusowi i narodom, które pragnęła do Niego przyprowadzić, swoje życie i swoje królowanie. Całemu narodowi dała przykład umiłowania Chrystusa i człowieka
** Autor: [[Jan Paweł II]], ''Homilia wygłoszona w dniu 8 czerwca 1997 roku na krakowskich Błoniach'';
* Spostrzegł, że na kamieniu tym pozostał ślad wapna z królewskiego trzewika. Wpadł na pomysł, aby wykuć w kamieniu stopę Jadwigi, a obok umieścić rok, w którym miało miejsce to niezwykłe dla niego wydarzenie: 1390. Dar królowej bardzo pomógł kamieniarzowi. Jego żona wyzdrowiała, a w ich domu nigdy nie było biedy.
** Autor: [[Edyta Wygonik]], ''Stopka królowej Jadwigi'' ze zbioru ''[[Legendy krakowskie]]''
* [[Wąwóz Świętej Królowej Jadwigi w Sandomierzu]]
{{
[[Kategoria:Andegawenowie]]
[[Kategoria:Patroni Polski]]
[[Kategoria:Polscy święci katoliccy]]
|