Andrzej Bobola: Różnice pomiędzy wersjami

* Był on obecny w znaku swych relikwii cząstkowych na pokładzie samolotu lecącego 10 kwietnia 2010 r. do Smoleńska na uroczystości katyńskie. Miała je przy sobie śp. Teresa Walewska-Przyjałkowska, która leciała na te uroczystości jako wiceprezes Fundacji Golgota Wschodu i prezes Stowarzyszenia Krzewienia Kultu św. Andrzeja Boboli. W trakcie katastrofy nastąpił jakiś ucisk, albo uderzenie w podstawę relikwiarza tak, że uległ on u samej podstawy wygięciu, a nieco wyżej został złamany. Sama jednak metalowo-szklana szkatułka zawierająca relikwie Świętego pozostała nietknięta. Był z tymi, którzy w tak dramatycznych okolicznościach przekraczali granicę śmierci. Co więcej, pomagał im w przechodzeniu przez nią na spotkanie z Bogiem – bogatym w miłosierdzie. To przejście miało bowiem miejsce w przeddzień święta Bożego Miłosierdzia.

** Autor: ks. Aleksander Jacyniak

** Zobacz też: [[katastrofa polskiego Tu-154 w Smoleńsku]]

 

* Święty Andrzej Bobola jest nie tylko szczególnym, jakby powiedzieć syntetycznym znakiem naszej historii, przede wszystkim w wieku XVII, w trudnym wieku XVII, święty Andrzej jest równocześnie jakimś znakiem prorockim. Jeżeli uświadomimy sobie, że po odkryciu jego relikwii, jego ciała, które pozostawało mimo wszystko nie naruszone, przy tym ciele, jako przy znaku danym od Boga, skupili się wierzący, zarówno katolicy, jak i prawosławni i wspólnie otaczali go czcią, to można w tym widzieć także i jakąś zapowiedź tego dojrzałego owocu zjednoczenia chrześcijan, wysiłku ekumenicznego, który Kościół podejmuje razem z odłączonymi naszymi braćmi, rozłączonymi od nas braćmi chrześcijanami, zwłaszcza od czasu Soboru Watykańskiego II.

** Autor: [[Jan Paweł II]], przemówienie do pielgrzymów polskich, 29 maja 1988.

,

* Święty Andrzej Bobola jest ogłoszony patronem Polski w czasie, gdy wielu rodaków nie może znaleźć pracy i znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. Nowy patron okazywał w swym życiu wielką wrażliwość na ludzką biedę. Podczas jednej z epidemii ratował tych, od których inni z lękiem uciekali; w apostolskiej pracy kierował się do najuboższych, stając się ich sługą. Dlatego jako Patron oczekuje od nas, abyśmy uczcili Go nie tylko uroczystościami, ale konkretnymi czynami wyrażającymi naszą troskę o ludzi biednych.