Juan Perón: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
-, format, dr zmiana
Linia 2:
'''[[w:Juan Perón|Juan Domingo Perón]]''' (1895–1974) – argentyński wojskowy i polityk, prezydent Argentyny w latach 1946–1955 oraz 1973–1974; mąż [[Eva Perón|Evy]] (z domu Duarte) i [[Isabel Perón|Isabel]]; dyktator.
* Chlubię się posiadaniem trzech zaszczytnych tytułów: tytułu żołnierza, pierwszego argentyńskiego robotnika oraz patrioty.
** Źródło: Sigrid Maria Grössing, ''Kobiety za kulisami historii'', tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, Dom Wydawniczy Bellona, Warszawa 2002, ISBN 8311095914, tłum. Barbara i Daniel Lulińscy, s. 153.
 
* Jako zwykły obywatel wśród moich „descamisados” pragnę wszystkich was przytulić do serca!
Linia 12:
 
* Jeśli chodzi o mnie, jestem syndykalistą, a zatem także i antykomunistą, sądzę jednak, że musimy zorganizować pracowników w takie związki, aby to pracownicy, a nie właściciele czy agitatorzy odnieśli największe korzyści.
** Opis: słowa z listopada 1943.
** Źródło: Daniel Chirot, ''Tyrani XX wieku'', Wydawnictwo Michał Urbański, Warszawa 1997, ISBN 83-902063-8-2, tłum. Władysław Jeżewski (wstęp, podziękowania, rozdziały I-VI) i Jan Grzegorz Brochocki (rozdziały VII-XII)8390206382, s. 269.
 
* Jeśli nie uda nam się przeprowadzić rewolucji metodami pokojowymi, lud rozpęta krwawą rewolucję. [...](…) Możemy tego dokonać, zaprowadzając sprawiedliwość społeczną dla mas pracujących. [...](…) Rzecz jasna idea ta nie jest popularna wśród bogatych. [...](…) Bez wątpienia nasze działania spotkają się z ich oporem. Ale oni są największymi wrogami samych siebie. Lepiej jest oddać teraz 30 procent, niż w ciągu paru lat lub nawet miesięcy stracić wszystko, włącznie z posłuchem.
** Opis: słowa z sierpnia 1944.
** Źródło: Daniel Chirot, ''Tyrani XX wieku'', Wydawnictwoop. Michał Urbański, Warszawa 1997, ISBN 83-902063-8-2, tłumcit. Władysław Jeżewski (wstęp, podziękowania, rozdziały I-VI) i Jan Grzegorz Brochocki (rozdziały VII-XII), s. 269-270269–270.
 
* Komunizmu nie powstrzyma się przez podejmowanie rezolucji, lecz przez poprawę warunków życia naszych narodów, wyzyskiwanych przez klasy uprzywilejowane.
** Źródło: Andrzej Pankowicz, ''Historia 4. Polska i świat współczesny. Podręcznik dla szkół średnich dla klasy IV liceum ogólnokształcącego oraz dla klasy III technikum i liceum zawodowego'', Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1994, ISBN 8302047538, s. 265.
 
* Na giełdzie jest jakieś pięćset osób, które nieźle żyje z handlu towarami wyprodukowanymi przez innych. W Unión Industrial jest kilkunastu dżentelmenów, którzy nigdy nie byli prawdziwymi przemysłowcami. A wśród farmerów znajdują się z kolei dżentelmeni, którzy jak wszystkim wiadomo, spiskowali w celu wprowadzenia dyktatury w tym państwie. [...](…) To normalne zachowanie dla tych dżentelmenów, którzy zawsze sprzedawali nasz kraj. Oto są ci wielcy kapitaliści, których biznes polega na sprzedawaniu nas: prawnicy, którzy pracują dla zagranicznych firm [...](…) garstka ludzi współpracujących w zwalczaniu takich jak ja, co bronią własnego kraju. Kupili sobie nawet przychylność prasy. [...](…) To honor być atakowanym przez takich bandytów i zdrajców.
** Opis: słowa z sierpnia 1945.
** Źródło: Daniel Chirot, ''Tyrani XX wieku'', Wydawnictwoop. Michał Urbański, Warszawa 1997, ISBN 83-902063-8-2, tłumcit. Władysław Jeżewski (wstęp, podziękowania, rozdziały I-VI) i Jan Grzegorz Brochocki (rozdziały VII-XII), s. 270.
 
* Nie odczuwam ani nienawiści, ani urazy. Walczyłem o interesy wszystkich. Dwukrotnie byłem legalnie wybrany i nie nadaję się na dyktatora. Mam dziś prawo do dysponowania życiem, które mi pozostało. Lata pracy zaczynają ciążyć. Słuszne i rozsądne jest zastąpić człowieka doktryną i instytucjami.
** Opis: z listu do generała Lombardiego, gdy Peron przebywał na terenie ambasady paragwajskiej po utracie władzy.
** Źródło: [[Kazimierz Kozub]], ''Politycy z pierwszych stron gazet'', wyd. Iskry, Warszawa 1976, s. 317.
 
* Nie uznaję nad sobą jakiejkolwiek suwerennej władzy innej niż władza ludu. Gdy lud popełnia błędy, ja błądzę z ludem. To jest jedyny rodzaj błędu, jaki potrafię sobie wytłumaczyć.
** Źródło: A. E. van Niekerk, ''Populism and political development in Latin America'', Rotterdam 1974, s. 154., cyt. za: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-38390038503, s. 289.
 
* Niniejszym ostatecznie zwracam się do instytucji, która jest podporą tego państwa, do armii, słowami: żegnaj! Jednocześnie po raz pierwszy witam tę masę ludzką, reprezentującą syntezę uczuć, które, jak się zdawało, dawno już w naszej republice wymarły, prawdziwych obywateli narodu argentyńskiego!
Linia 39:
* Rewolucje jak nasza cieszą się specjalnymi prawami. Bez wątpienia, aby osiągnąć nasze cele, musieliśmy często uciekać się do środków restrykcyjnych i nie przeczymy temu. Nałożyliśmy ograniczenia na wolności polityczne, kiedy to było niezbędne dla realizacji naszych celów. Rewolucja peronistowska teraz zakończyła się. Rozpoczyna się nowa faza, która będzie konstytucyjna, a nie rewolucyjna, bowiem kraj nie może znajdować się stale w procesie rewolucji. Co to oznacza w odniesieniu do mnie? Odpowiedź jest bardzo prosta, panowie: przestaję być liderem rewolucji i od teraz staję się prezydentem wszystkich Argentyńczyków, niezależnie od tego czy są przyjaciółmi, czy wrogami.
** Opis: oświadczenie po nieudanym zamachu stanu przeciwko Peronowi w połowie 1955
** Źródło: A. E. van Niekerk, ''Populism and political development in Latin America'', Rotterdam 1974, s. 147., cyt. za: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-38390038503, s. 289.
 
* Ten człowiek popełnił błędy, których ja nie popełnię.
** Opis: o [[Benito Mussolini]]m.
** Źródło: F. Luna, ''Argentina de Peron a Lanusse 1943-19731943–1973'', Barcelona 1973, s. 22., cyt. za: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-38390038503, s. 281.
 
* Ten kraj miał dotychczas tylko rządy polityczne. Obecnie mamy nie tylko polityczny, ale również ekonomiczny i społeczny rząd. Rozwijamy te trzy obszary tak, aby razem uformowały rząd integralny.
** Opis: o Argentynie.
** Źródło: A. E. van Niekerk, ''Populism and political development in Latin America'', Rotterdam 1974, s. 152., cyt. za: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-38390038503, s. 293.
 
* To chyba znacznie lepiej, niż gdyby mówiono, jak o wielu znanych mi wyższych oficerach, że widuje się mnie z pewnym aktorem.
Linia 54:
 
* W czasach, gdy byłem chłopcem, nie istniał zwyczaj chodzenia na prywatki. Nie zdarzało się nam ot tak, po prostu pójść do kogoś i kochać się z porządną dziewczyną.
** Źródło: [[Nigel Cawthorne]], ''Życie erotyczne wielkich dyktatorów'', wydtłum. Puls,Zofia ISBN 1-85917-067-6Domaniewska, tłumwyd. ZofiaPuls, DomaniewskaISBN 1859170676, s. 146.
 
==O Juanie Perónie==
Linia 63:
* Byłoby zabawne zobaczyć, jak wyglądało życie codzienne [Peróna], w towarzystwie obłąkanego czarodzieja, zalewającego starzejącego się demagoga potokiem bzdur, i głupiej żony, byłej tancerki, gdyby nie to, że konsekwencje miały okazać się tak przerażające.
** Autor: Paul Lewis
** Opis: najbardziej zaufanym doradcą Isabel Perón był Jose López Rega, astrolog, który podawał się za czarodzieja.
** Źródło: Daniel Chirot, ''Tyrani XX wieku'', Wydawnictwoop. Michał Urbański, Warszawa 1997, ISBN 83-902063-8-2, tłumcit. Władysław Jeżewski (wstęp, podziękowania, rozdziały I-VI) i Jan Grzegorz Brochocki (rozdziały VII-XII), s. 275.
 
* Ocena jego sylwetki politycznej i dokonań wywołuje olbrzymie kontrowersje nie tylko w Argentynie, ale i w całym świecie, bowiem Peron stał się postacią powszechnie znaną. Dla jednych był on przykładem wielce niebezpiecznego szarlatana politycznego, który miał tylko jedenejeden cel w życiu - władzę, a dla jej osiągnięcia cynicznie sterował nastrojami społecznymi i w ogóle dla władzy gotów był zrobić wszystko i wszystko poświęcić. Dla innych zaś Peron reprezentował autentycznego przywódcę ludu, jednego z nielicznych, którzy faktycznie zasługują na to miano. Bywają i tacy, którzy uważają, że Peron daleko wykroczył poza rzeczywistość polityczną, stając się szczególnym mesjaszem, zarówno głosicielem, jak i realizatorem nowego porządku świata.
** Autor: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-38390038503, s. 279.
 
* Populistami byli w Trzecim Świecie (…) Indira Gandhi w Indiach, Omar Torrijos w Panamie, Huari Bumedien w Algierii, Juan Domingo Perón w Argentynie i generał Suharto w Indonezji. I nigdzie nie wynikło z ich władzy to, co zapowiadali. A zapowiadali, że będzie dobrze i aby było dobrze – wprowadzili różne ograniczenia w postaci dekretów, stanów wyjątkowych lub rządów jednopartyjnych.
** Autor: [[Krzysztof Mroziewicz]], ''Demokratyczna dyktatura Borysa Jelcyna'' [posłowie z:] [[Borys Jelcyn]], ''Notatki prezydenta'', tłum. Maria Kostowska, Wydawnictwo Univ-Comp, Warszawa 1995, ISBN 8386386193, tłum. Maria Kostowska, s. 418.
 
* Po wojnie Perón, o którym wiadomo, że admirował przede wszystkim Mussoliniego, był wybawicielem uciekających z Europy prominentów Trzeciej Rzeszy. Zbiegli naziści osiedlali się również w innych krajach – Brazylii, Chile, Paragwaju i Urugwaju, ale to Perón był tym jedynym przywódcą państwowym, który nie tylko tolerował ich obecność, lecz także osobiście się z nimi spotykał. Krótko przed śmiercią wyznał, że proces w Norymberdze był hańbą.
** Autor: [[Uki GoniGoñi]], ''The Real Odessa'', Granta Books, Londyn-Nowy Jork 2002.
 
* Prawdopodobnie najsłynniejszy powojenny populista.
** Autor: [[David Robertson]], ''The Penguin Dictionary of Politics'', Harmondsworth 1986, s. 269.
** Źródło: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-3, s. 279.
 
* Siłą napędową rządu Ramireza jest inteligentny i bezwzględny, ale prawie nieznany młody pułkownik o nazwisku Peron.
** Autor: John W. White, (korespondent „New York Herald Tribune”)
** Źródło: Sigrid Maria Grössing, ''Kobiety za kulisami historii'', op. cit., s. 152.
 
* Śmierć prezydenta Perona jest wielką tragedią dla Argentyny. Odejście przywódcy, który ponad trzydzieści lat - obecny czy nieobecny - wpływał w sposób decydujący na wydarzenia w tym kraju, pozostawia pustkę, która nie wiadomo jak się wypełni.
** Autor: [[Carlos Prats]], ''Dziennik chilijskiego żołnierza, czyli prawo ponad życie'' (wpis z 2 lipca 1974), tłum. Alicja Zalewska, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, tłum. Alicja Zalewska, Warszawa 1979, ISBN 83-11-06406-78311064067, s. 123.
 
* Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.
** Autor: [[Paul Johnson]], ''Bohaterowie'', tłum. Anna i Jacek Maziarscy, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 312, tłum. Anna i Jacek Maziarscy.
** Zobacz też: [[Benito Mussolini]], [[Mustafa Kemal Atatürk]], [[Józef Stalin]], [[Mao Zedong]], [[Napoleon Bonaparte]], [[Hồ Chí Minh]], [[Pol Pot]], [[Gamal Abdel Naser]], [[Saddam Husajn]], [[Fidel Castro]], [[Muammar al-Kaddafi]], [[Jean-Bédel Bokassa]], [[Idi Amin]]
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Perón, Juan}}
[[Kategoria:Juan Perón|!]]