Mikołaj II Romanow: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Okrutny wróg wytęża swe ostatnie siły i bliska jest godzina, gdy dzielna armia nasza, wspólnie ze wspaniałymi sprzymierzeńcami naszymi, zdoła ostatecznie zgnieść wroga. W tych decydujących dla życia Rosji dniach uznaliśmy za obowiązek swego sumienia ułatwić narodowi naszemu ścisłe jego zjednoczenie oraz skupienie wszystkich sił narodu na jak najszybszym odniesieniu zwycięstw i, w porozumieniu z Dumą Państwową, uznaliśmy za słuszne zrzec się z tronu państwa Rosyjskiego i złożyć z siebie władzę najwyższą.

 

* Ostatnimi czasy dawały się słyszeć w niektórych zgromadzeniach ziemskich głosy ludzi, których pociągnęły niedorzeczne marzenia o udziale przedstawicieli ziemstw w sprawach rządzenia. Niech wszyscy wiedzą, że ja, poświęcając wszystkie swe siły dla dobra narodu, będę ochraniał podstawy samowładztwa tak samo twardo i niezłomnie, jak ochraniał je mój niezapomniany ojciec. Mówię to głośno i otwarcie!

 

* Staram się nad niczym nie zastanawiać i dochodzę do wniosku, że tylko tak można rządzić Rosją.

 

* Wszędzie zdrada, tchórzostwo i oszustwo.

 

* Zaburzenia i rozruchy w stolicach oraz w wielu miejscowościach imperium naszego wielkim i ciężkim smutkiem napełniają serce nasze. Dobro Władcy Rosji jest nierozdzielnie związane z dobrem narodu i smutek narodu jest Jego smutkiem.

 

==O Mikołaju II Romanowie==

* Cesarz Mikołaj II to nie Paweł I, ale ma wiele z nim wspólnych cech charakteru, a nawet charakteru Aleksandra I (mistycyzm, chytrość i podstępność), przy jednoczesnym braku wykształcenia Aleksandra I. Aleksander I był w swoim czasie jednym z najbardziej wykształconych Rosjan, natomiast cesarz Mikołaj II osiągnął poziom współczesnego, średnio wykształconego pułkownika gwardii, pochodzącego z dobrej rodziny.

** Autor: [[Siergiej Witte]]

 

* Co jednak najważniejsze, Mikołaj II nie był żadnym zbrodniarzem. Był wielkim rosyjskim patriotą. Abdykował w 1917 roku, aby uniknąć wojny domowej i rozlewu krwi. Jak wiadomo, nie udało mu się tego osiągnąć, ale nie ma wątpliwości co do jego dobrych intencji. Oddał władzę, bo wiedział, że ma czyste sumienie, i nie miał powodu do obaw, iż zostanie osądzony. Dyktatorzy z krwią na rękach władzy nie oddają nigdy. To sowiecka propaganda przedstawiała go jako masowego mordercę i krwiopijcę, którego obalił dzielny towarzysz Lenin. To jednak kłamstwa. W Rosji Mikołaja II rozkwitała nauka, architektura, literatura, balet. Był to kraj wielkich przedsięwzięć, takich jak Kolej Transsyberyjska. Związek Sowiecki był zaś krajem permanentnej nędzy, tandety i nudy. Rosja mieniła się wszystkimi kolorami, Związek Sowiecki miał tylko rozmaite odcienie szarości. Mikołaj II był człowiekiem wieku XIX. Żył w starych, dobrych czasach. Nie mógł więc przewidzieć, że bolszewicy posuną się do takiego bestialstwa, że zamordują go razem z dziećmi. Cesarz mógł uciec, chciało go przyjąć kilka krajów. Jeszcze przed przewrotem bolszewickim, gdy rządził tymczasowy gabinet Kierenskiego, mógł wyjechać wspomnianą Koleją Transsyberyjską do Chin. Postanowił jednak zostać i wypić kielich goryczy do końca oraz podzielić los swojego narodu.

** Autor: [[Fiodor Gołowkin]]

** Źródło: Grzegorz Jasiński, ''Mikołaj II'' w: ''Romanowowie'' (tom 3. z serii ''Dynastie Europy''), op. cit., s. 52.