Barszcz: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
mNie podano opisu zmian
Kpalion (dyskusja | edycje)
Linia 42:
* Po kilku godzinach jazdy z gór, ku Polsce spuszczając się, przybyłem nakoniec do komory granicznej polskiej, i całując ziemię, na której się urodziłem, słodkie łzy radości wylewałem. Tam strażnik polski... dał mi wieczerzę polską, gdzie żądany barszcz narodowy mile witałem...
** Autor: [[Franciszek Karpiński]], ''Pamiętniki'' (1898)
 
* Przepisy kulinarne, tak jak ptaki, ignorują granice polityczne. Tak jak imperium brytyjskie utrzymuje swoje kulinarne tętno, bijące w misce curry w Szkocji czy w kubku herbaty z mlekiem i z cukrem podawanej w przydrożnej gospodzie przy Szosie Karakorumskiej, tak jak Turcja Osmańska nadal wydaje fantomowe tchnienia w filiżankach błotnistej kawy od Saloników po Basrę, tak i niewyraźny zarys państwa carsko-radzieckiego wciąż błyszczy się w parze unoszącej się nad talerzami buraków i kapusty gotowanych w wywarze mięsnym oraz w miękkim odgłosie śmietany ześlizgującej się z łyżki do zupy, od Morza Czarnego po Japońskie, a na emigracji – od Brooklynu po Berlin.
** James Meek, ''Opowieść o barszczu'' (2008)
 
* To, że cudzoziemcy nazywają barszcz czy wareniki rosyjskimi potrawami narodowymi, można by jeszcze zrozumieć i wybaczyć, ale gdy okazuje się, że tę informację pobrali z radzieckich książek kucharskich albo z jadłospisów, robi się wstyd za naszych autorów i rastauratorów, z taką ignorancją propagujących narodowe kuchnie naszych [radzieckich] narodów.
** Autor: Wiliam Pochliobkin, ''Kuchnie narodowe naszych narodów'' (1978)
 
* Tu Wojski skończył opis i laską znak daje,<br/>I wnet zaczęli wchodzić parami lokaje<br/>Roznoszący potrawy: barszcz królewskim zwany<br/>I rosół staropolski sztucznie gotowany...