Wielka Brytania: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
red., dr zmiana |
nowe cytaty |
||
Linia 6:
** Źródło: [http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/467114.stm ''Thatcher pleads Pinochet’s case'', BBC News, 6 października 1999]
** Zobacz też: [[Europa]]
* Mity nie są oczywiście specjalnością brytyjską. W wielu krajach wciąż żyją narodowe legendy, często związane z ostatnią wojną, np. legenda francuskiej Resistance czy „niemieckiego oporu wobec Hitlera”. U nas takim żywym mitem jest oczywiście „The Finest Hour” (Najwspanialsza Godzina), czyli okres 1940–1941, kiedy – jak mało wiarygodnie mówił Churchill – „staliśmy osamotnieni”. Rzeczywiście żył wówczas w narodzie duch poświęcenia i determinacji, ale „klejnot oprawiony w srebrne morze” utrzymywał się dzięki zasobom Wspólnoty Narodów, nie wspominając już o polskich i czeskich pilotach oraz o norweskiej flocie handlowej. W rzeczywistości Niemców pokonała Armia Czerwona, a Japończyków – marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych oraz dwie bomby atomowe. (…) W 1945 „błogosławione królestwo” było zadłużonym bankrutem uzależnionym od hojności Amerykanów, która nie spłynęła na nas od razu.
** Źródło: ''Imperium kontratakuje'', „The Guardian”, tłum. „Forum”, 8 lipca 2016.
** Zobacz też: [[polityka historyczna]], [[Winston Churchill]], [[II wojna światowa]]
* Na spisku i konspiracji zbudowano Imperium Brytyjskie. Historia otwarta miesza się z tajną, jedna jest częścią drugiej. Gdy przed stuleciami przybiliśmy do wybrzeży Indii, pierwszą myślą było, jak skłócić jednego maharadżę z drugim, doprowadzić ich do wojny, by osłabić, a potem skutecznie kontrolować. To były operacje jak z archiwów KGB. Brytyjska tradycja imperialna zalecała, by kontrolować jak najwięcej ludzi, trzymać ich na cieniutkim sznurku splecionym z siły i podstępu. Nie zastanawiano się zbytnio nad różnicami między dyplomacją a szpiegostwem.
Linia 16 ⟶ 20:
* W oczach europejskich partnerów Wielka Brytania jest jak ten biznesmen w średnim wieku z rysunku w „New Yorkerze”, który wyszedł na gzyms na 18. piętrze. Paru naszych europejskich „znajomych” (w facebookowym sensie) woła: „No już, skacz!”, ale większość nas powstrzymuje go.
** Autor: [[Timothy Garton Ash]], ''Narożnik Camerona'', „Gazeta Wyborcza”, 23 listopada 2012.
* Wielka Brytania straciła imperium i jeszcze nie odnalazła nowej roli. Wyczerpały się już możliwości odgrywania roli oddzielnej od Europy i opartej na „szczególnych stosunkach” z USA oraz na kierowaniu Wspólnotą Narodów, która nie ma politycznej struktury, jedności ani siły.
** Autor: [[Dean Acherson]], amerykański sekretarz stanu
** Opis: w 1962 r.
** Źródło: [[Geoffrey Wheatcroft]], ''Imperium kontratakuje'', „The Guardian”, tłum. „Forum”, 8 lipca 2016.
* Zwyczajowo mówi się, że to niewyobrażalne, aby Wielka Brytania wystąpiła z Unii Europejskiej. Ale unikanie tego typu rozważań to nędzna namiastka własnych sądów.
| |||