Juan Perón: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 29:
** Opis: z listu do generała Lombardiego, gdy Peron przebywał na terenie ambasady paragwajskiej po utracie władzy
** Źródło: [[Kazimierz Kozub]], ''Politycy z pierwszych stron gazet'', wyd. Iskry, Warszawa 1976, s. 317.
 
* Nie uznaję nad sobą jakiejkolwiek suwerennej władzy innej niż władza ludu. Gdy lud popełnia błędy, ja błądzę z ludem. To jest jedyny rodzaj błędu, jaki potrafię sobie wytłumaczyć.
** Źródło: A. E. van Niekerk, ''Populism and political development in Latin America'', Rotterdam 1974, s. 154., cyt. za: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-3, s. 289.
 
* Niniejszym ostatecznie zwracam się do instytucji, która jest podporą tego państwa, do armii, słowami: żegnaj! Jednocześnie po raz pierwszy witam tę masę ludzką, reprezentującą syntezę uczuć, które, jak się zdawało, dawno już w naszej republice wymarły, prawdziwych obywateli narodu argentyńskiego!
** Opis: przemówienie z balkonu swej siedziby Casa Rosada do tłumu.
** Źródło: Sigrid Maria Grössing, ''Kobiety za kulisami historii'', op. cit., s. 160.
 
* Rewolucje jak nasza cieszą się specjalnymi prawami. Bez wątpienia, aby osiągnąć nasze cele, musieliśmy często uciekać się do środków restrykcyjnych i nie przeczymy temu. Nałożyliśmy ograniczenia na wolności polityczne, kiedy to było niezbędne dla realizacji naszych celów. Rewolucja peronistowska teraz zakończyła się. Rozpoczyna się nowa faza, która będzie konstytucyjna, a nie rewolucyjna, bowiem kraj nie może znajdować się stale w procesie rewolucji. Co to oznacza w odniesieniu do mnie? Odpowiedź jest bardzo prosta, panowie: przestaję być liderem rewolucji i od teraz staję się prezydentem wszystkich Argentyńczyków, niezależnie od tego czy są przyjaciółmi, czy wrogami.
** Opis: oświadczenie po nieudanym zamachu stanu przeciwko Peronowi w połowie 1955
** Źródło: A. E. van Niekerk, ''Populism and political development in Latin America'', Rotterdam 1974, s. 147., cyt. za: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-3, s. 289.
 
* Ten człowiek popełnił błędy, których ja nie popełnię.
** Opis: o [[Benito Mussolini]]m
** Źródło: F. Luna, ''Argentina de Peron a Lanusse 1943-1973'', Barcelona 1973, s. 22., cyt. za: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-3, s. 281.
 
* Ten kraj miał dotychczas tylko rządy polityczne. Obecnie mamy nie tylko polityczny, ale również ekonomiczny i społeczny rząd. Rozwijamy te trzy obszary tak, aby razem uformowały rząd integralny.
** Opis: o Argentynie
** Źródło: A. E. van Niekerk, ''Populism and political development in Latin America'', Rotterdam 1974, s. 152., cyt. za: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-3, s. 293.
 
* To chyba znacznie lepiej, niż gdyby mówiono, jak o wielu znanych mi wyższych oficerach, że widuje się mnie z pewnym aktorem.
Linia 50 ⟶ 65:
** Opis: najbardziej zaufanym doradcą Isabel Perón był Jose López Rega, astrolog, który podawał się za czarodzieja
** Źródło: Daniel Chirot, ''Tyrani XX wieku'', Wydawnictwo Michał Urbański, Warszawa 1997, ISBN 83-902063-8-2, tłum. Władysław Jeżewski (wstęp, podziękowania, rozdziały I-VI) i Jan Grzegorz Brochocki (rozdziały VII-XII), s. 275.
 
* Ocena jego sylwetki politycznej i dokonań wywołuje olbrzymie kontrowersje nie tylko w Argentynie, ale i w całym świecie, bowiem Peron stał się postacią powszechnie znaną. Dla jednych był on przykładem wielce niebezpiecznego szarlatana politycznego, który miał tylko jedene cel w życiu - władzę, a dla jej osiągnięcia cynicznie sterował nastrojami społecznymi i w ogóle dla władzy gotów był zrobić wszystko i wszystko poświęcić. Dla innych zaś Peron reprezentował autentycznego przywódcę ludu, jednego z nielicznych, którzy faktycznie zasługują na to miano. Bywają i tacy, którzy uważają, że Peron daleko wykroczył poza rzeczywistość polityczną, stając się szczególnym mesjaszem, zarówno głosicielem, jak i realizatorem nowego porządku świata.
** Autor: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-3, s. 279.
 
* Populistami byli w Trzecim Świecie (…) Indira Gandhi w Indiach, Omar Torrijos w Panamie, Huari Bumedien w Algierii, Juan Domingo Perón w Argentynie i generał Suharto w Indonezji. I nigdzie nie wynikło z ich władzy to, co zapowiadali. A zapowiadali, że będzie dobrze i aby było dobrze – wprowadzili różne ograniczenia w postaci dekretów, stanów wyjątkowych lub rządów jednopartyjnych.
Linia 56 ⟶ 74:
* Po wojnie Perón, o którym wiadomo, że admirował przede wszystkim Mussoliniego, był wybawicielem uciekających z Europy prominentów Trzeciej Rzeszy. Zbiegli naziści osiedlali się również w innych krajach – Brazylii, Chile, Paragwaju i Urugwaju, ale to Perón był tym jedynym przywódcą państwowym, który nie tylko tolerował ich obecność, lecz także osobiście się z nimi spotykał. Krótko przed śmiercią wyznał, że proces w Norymberdze był hańbą.
** Autor: [[Uki Goni]], ''The Real Odessa'', Granta Books, Londyn-Nowy Jork 2002.
 
* Prawdopodobnie najsłynniejszy powojenny populista.
** Autor: [[David Robertson]], ''The Penguin Dictionary of Politics'', Harmondsworth 1986, s. 269.
** Źródło: Marek Bankowicz, ''Demokraci i dyktatorzy'', Krakowski Instytut Wydawniczy, Kraków 1993, ISBN 83-900385-0-3, s. 279.
 
* Siłą napędową rządu Ramireza jest inteligentny i bezwzględny, ale prawie nieznany młody pułkownik o nazwisku Peron.