Mario Vargas Llosa: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Linia 14:
 
* Kto może spełniać swoje zachcianki, kiedy jest biedakiem don Adrian.
 
* Czy można się czegoś bać bardziej od piekła? – powiedział Aquillino – A jednak ludzie grzeszą. Nie zawsze strach powstrzymuje ludzi, Fushia.
** Postać: Aquillino
 
* Im, silniejszy jesteś, tym gorszy
** Postać: Młody Aleksander
 
* W godzinie prawdy mężczyźni zawsze pokazują swoje prawdziwe oblicze
** Postać: Chunga
 
* -Nie należy osądzać zbyt szybko (…) Należałoby wiedzieć co się naprawdę stało. To nie takie proste zobaczyć, co się za czym kryje. Nigdy pierwszy, bracie, nie rzucaj kamieniem
** Postać: Młody Aleksander
 
* -Nie słyszałem już potem, żeby się śmieli albo śpiewali hymn – powiedział harfista. – Coś im było nie tak po tym wszystkim, co tamten im nawrzucał.
- Pocieszyli się, pijąc (…)
- Dlatego myślę, że żale, które człowiek w sobie dusi, wszystko tłumaczą – powiedział Młody– Dlatego jedni kończą jako pijący, inni jako księża albo mordercy.
 
* Zemsta jest nieludzka, tak mogą postępować dzikusy
 
* - W gruncie rzeczy to już nie ma żadnego znaczenia – uśmiecha się doktor Zevallos. – Sprawy, które przeminęły z wiatrem, przyjacielu. Ale z winy Chunguity tej nocy odżyły mi w pamięci i tam już siedzą. Mówię o nich, żeby zrzucić to jakoś z siebie, proszę na mnie nie zwracać uwagi.
 
* - Naprawdę, don Anselmo? – mówi Dzikuska. – Pan też się tam urodził? Prawda, jaka ładna jest puszcza z tyloma drzewami i ptaszkami? Prawda, że tam ludzie są lepsi?
- Ludzie wszędzie są tacy sami, dziewczyno – mówi harfista. – Ale prawda, że puszcza jest ładna. Ja już wszystko zapomniałem, tylko kolor pamiętam, dlatego pomalowałem harfę na zielono.”
 
* „-Nieszczęścia spadają nagle, w najmniej spodziewanej chwili”
** Postać: Młody Aleksander
 
* -Dlaczego zawsze muszą się bić, dlaczego nie mogą żyć w spokoju i razem cieszyć się z życia (…) – Jakie piękne byłoby wtedy życie! (Anselmo)
Kto wie mistrzu –powiedział Młody- Może byłoby nudniejsze i smutniejsze.”
 
* Osiołki – powiedziała Bonifacja – Cały dzień tak przechodzą koło domu i nie nudzi mi się patrzeć na nie”
** Postać: Bonifacja
 
* Lepiej nigdy niczego nie planuj – powiedziała Lalita. –Bo później, jak nie wychodzi jest jeszcze gorzej. Myśl tylko o tym, co się dzieje teraz, Bonifacjo.
**Postać: "Lalita
 
* Przyzwyczaja się człowiek do miejsca, nawet jeśli jest niewiele warte” (…) – To ludzkie
** Postać: Lituma
 
*-To są sprawy miłości, a miłość nie rozumie powodów. Również nie lubi pytań i nie udziela odpowiedzi.
 
 
 
==''Ciotka Julia i skryba''==