Tomasz Wargala

'''[[w:Tomasz Wargala|Tomasz Wargala]]''' – (ur. 1976) polski aforysta.


* Czas goi rany, a pogłębia zmarszczki.

* Często człowiek człowiekowi nie dorasta do pięt, a potrafi mu wejść na głowę!

* Człowiek ma w życiu najbardziej pod górkę, kiedy się stacza.

* Człowiek pochodzi od małpy, ale schodzi na psy!

* Dusza ludzka posiada opakowanie biodegradowalne.

* Dwa światła, które są mi niezbędne do życia: Słońce i iskierka nadziei.

* I realista jest marzycielem... kiedy śpi.

* Iskierka nadziei może spowodować wybuch zaślepienia.

* Kamień spadł mi z serca - i utknął w nerce...

* Nadzieja na nieśmiertelność duszy, to jedyna nadzieja nie obciążona ryzykiem rozczarowania...

* Nie boję się duchów. Boję się bezduszności.

* Nie przewiduję dla siebie pojazdu bardziej przyszłościowego niż karawan.

* Nie tylko żywi mają złudzenia - martwi także! Wydaje im się, że nic nie istnieje.

* Pamiętam, jak kiedyś o mały włos nie stratował mnie tłum bakterii!

* Przyjaźń na całe życie zaczyna się w piaskownicy, a kończy w piachu.

* Przyroda została tak obmyślona, że ciało po śmierci podlega recyklingowi, a dusza reinkarnacji.

* Słońce to jedyna rzecz, której widok nas cieszy, pomimo że nie potrafimy na nią patrzeć.

* Świat został wyssany z Palca Bożego.

* W sobie nosisz zwykle wszystkich ludzi: kilku masz w sercu, resztę w dupie.

* Wyschnąć może wszystko z wyjątkiem wody.

* Źródło i rzeka to dwie skrajności. Źródło potrafi się przebić, a rzeka tylko staczać.

* Życie zaczyna się wykrzyknikiem, a kończy się znakiem zapytania.