Nicolae Ceaușescu: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
m format, dr zmiana |
||
Linia 6:
{{chronologiczny}}
* Mówię do was jako zwyczajny obywatel i przypominam, że jestem prezydentem Rumunii. (…) Jestem prezydentem narodu, nie będę rozmawiał z prowokatorami, nie będę też rozmawiał z przywódcami puczu i najemnikami.
** Źródło: Diane Ducret, ''Kobiety dyktatorów'', tłum. Maria Rostworowska, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012, ISBN 9788324018840
* Czy to możliwe, żebyśmy byli aż tak winni?
Linia 36:
* Kobiety mogą wnieść szczególnie wartościowy wkład do walki politycznej.
** Źródło: Erich Schaake, ''Kobiety dyktatorów'',
* Płód jest własnością całego społeczeństwa. Ci, którzy próbują nie mieć dzieci, są dezerterami i naruszają prawo narodu do ciągłości.
Linia 51:
** Autor: [[Marius Popescu]], dyrektor państwowego gospodarstwa rolnego
** Opis: na widok uciekających Nicolae i Eleny Ceaușescu po utracie przez nich władzy.
** Źródło: Marion Guyonvarch, Eric Pelletier, ''Krwawe Boże Narodzenie Nicolae Ceausescu'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', tłum. Anna Maria Nowak, wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014
* Ceausescu poświęcono, by ratować administrację kraju. W ten sposób system został niejako rozgrzeszony. Nie wykorzystaliśmy okazji, by odprawić rzetelny, merytoryczny sąd nad komunizmem. To wciąż jeszcze przed nami.
** Autor: [[Dan Voinea]]
** Źródło: Marion Guyonvarch, Eric Pelletier, ''Krwawe Boże Narodzenie Nicolae Ceausescu'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'',
* Mimo, że on, podobnie jak ona [Elena] popełnili straszne czyny, chcemy ich bronić.
Linia 63:
* Nie otrzymałem żadnych rozkazów, ale jeśli wziąć pod uwagę stawiane im zarzuty: ludobójstwo, zbrodnie przeciwko ludzkości, zniszczenie gospodarki narodowej, wyrok sam się narzucał. To musiała być kara śmierci.
** Autor: [[Dan Voinea]]
** Źródło: Marion Guyonvarch, Eric Pelletier, ''Krwawe Boże Narodzenie Nicolae Ceausescu'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'',
* On [Nicolae] miał przy sobie czysty notes i wieczne pióro. Ona [Elena] kobiecą torebkę. To wszystko. Zasnęli dopiero koło drugiej nad ranem, wtuleni w siebie.
** Autor: [[Iulian Stoica]], starszy porucznik
** Źródło: Marion Guyonvarch, Eric Pelletier, ''Krwawe Boże Narodzenie Nicolae Ceausescu'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'',
* W taki sam sposób, jak [Ceaușescu] odmawiał dialogu ze społeczeństwem, tak i teraz odmawia rozmowy z nami. Zawsze utrzymywał, że działa i przemawia w imieniu narodu, że jest ulubieńcem narodu, ale jedyne, co robił, to tyranizował ten naród. Będziecie musieli odpowiedzieć na zarzut urządzania w waszym domu niebywale wystawnych przyjęć z różnych okazji. Szczegóły są znane. Oboje oskarżeni sprowadzali sobie z zagranicy najbardziej luksusowe produkty żywnościowe i ubrania. Naród dostawał zaledwie 200 gram na dzień, za okazaniem dowodów tożsamości. Oskarżeni okradali naród i nawet nie chcą o tym mówić. To tchórze.
Linia 82:
** Źródło: Reuters Information Service, 1995, cyt. za: Shelley Klein, ''Najgroźniejsi…'', op. cit., s. 157.
* Gdy dyktatora Rumunii Nicolae Ceausescu ogarniała depresja, żona, Elena, zwykła pocieszać męża, tłumacząc mu, że Rumuni nie zasługują na niego, że jest dla nich
** Autor: [[Geoffrey Regan]], ''Historyczne błędy, skandale i ciekawostki'', tłum. Marek Urbański, wyd. Klub
* Gdyby w ZSRR rządził jeszcze Leonid Breżniew i jego następcy, mielibyśmy interwencję wojskową. Gorbaczowa namawiali do niej Erich Honecker i Nicolai Ceaușescu. Ceaușescu trafnie rozpoznał sytuację, że zmiany w Polsce staną się jego końcem.
Linia 91:
* Jeden z najwybitniejszych polityków świata.
** Autor: [[Richard Nixon]]
** Źródło: [[Geoffrey Regan]], ''Historyczne błędy, skandale i ciekawostki'',
* Kiedy zapytano Andruta, jakie imię pragnie nadać synowi, ten wybełkotał: – „Nicolae”. – „Ale przecież masz już syna Nicolae, pierworodnego zresztą” – zaprotestowała rodzina. Szewc ściągnął usta w pijanym grymasie, marszcząc czoło w potwornej męce myślenia. – „Nicolae” – wydukał uparcie i głowa opadła mu na piersi, ponieważ sen chwycił go gwałtowny. Nie było rady. Dziecku nadano żądane przezeń imię.
Linia 98:
* Kiedy zobaczyłem ich [małżeństwo Ceaușescu] martwych, jako prawnik nie czułem zupełnie nic. Ale jako obywatel, podobnie jak wszyscy, czułem wielką radość. To było najpiękniejsze Boże Narodzenie w całym moim życiu.
** Autor: [[Nico Teodorescu]]
** Źródło: „The Times”, cyt. za: Shelley Klein, ''Największe zbrodniarki w historii'',
* Nacjonalizm etniczny sprawdzał się za to świetnie jako naturalna ideologia rządzącego aparatu. W Polsce przykładem takiego nacjonalizmu był nurt związany z nazwiskiem gen. Mieczysława Moczara, szefa aparatu bezpieczeństwa. Ten nurt posługiwał się językiem germanofobii i ukrainofobii, jawnym antysemityzmem i ukrytym antysowietyzmem. Był to wariant komunizmu nacjonalistycznego, skrajnie policyjnego i represyjnego wobec tendencji demokratycznych: jak maoizm w Chinach, rządy Enwera Hodży w Albanii czy Ceaușescu w Rumunii.
Linia 107:
* Nikt ci nigdy nie powiedział, że jesteś pedałem? Bo właśnie tym jesteś, pedałem. Jesteś zwykłym pedałem!
** Autor: [[Fidel Castro]]
** Opis: wypowiedziane do
** Źródło: Serge Raffy, ''Fidel Castro'', tłum. Maria Mróz, wyd. Świat Książki, Warszawa 2006
* Poczuli się głęboko urażeni. Nie umieli lub nie chcieli się złapać tej ostatniej deski ratunku. Po tym podziękowali mi za pomoc.
Linia 116:
* Popatrzcie, ta nieludzka twarz ze szczęką z czasów kamienia łupanego. Ten analfabeta, który chciał nas wszystkich uczyć, jak sepleniący wąż.
** Autor: [[Adrian Păunescu]]
** Źródło: Erich Schaake, ''Kobiety dyktatorów'',
* Reżim Ceausescu należał do najbardziej represyjnych ze wszystkich komunistycznych dyktatur. Tajna policja, Securitate, kontrolowała prasę i telewizję, bezwzględnie tłumiąc wszelkie przejawy opozycji. Oporni lądowali w obozach, najbardziej niepoprawnym przydarzały się śmiertelne wypadki samochodowe, „samobójstwa”, czy inne nieszczęścia. Dzięki takim metodom przez lata całe w miarę łatwo było rządzić sponiewieranym, głodnym i wiecznie apatycznym społeczeństwem. Szacunkowo przyjmuje się, że w okresie panowania Ceausescu w więzieniach i wskutek skrytobójczych mordów poniosło śmierć ponad siedem tysięcy ludzi uważanych za wrogów państwa i socjalizmu. Zwłoki najczęściej palono, potem mielono w młynie zbożowym w Bukareszcie.
Linia 142:
* Wyprowadzono ich z sali rozpraw, dalej był dziesięciometrowy korytarz, a potem wyszli na podwórko koszar. Od drzwi do muru, pod którym ich rozstrzelano, było jakieś piętnaście metrów. Kiedy wyprowadzono ich na podwórko [Ceaușescu], zatrzymał się na widok żołnierzy. Myślę, że dopiero wtedy zdał sobie sprawę, że zostanie stracony. Najpierw chwycili jego i postawili pod murem. Zrobili dwa kroki do tyłu i oficer strzelił pierwszy. Pozostali członkowie plutonu egzekucyjnego stali za nim. Kiedy strzelili, podskoczył. Myślę, że to był odruch, bo celowali w jego nogi. Wyskoczył co najmniej pół metra w górę. Być może widzieliście w telewizji, że upadł na plecy, z podkurczonymi nogami. A potem zastrzelili ją [Elenę].
** Autor: [[Dan Voinea]]
** Źródło: Shelley Klein, ''Największe zbrodniarki w historii'',
* Zwiedzający miejsce urodzin Kim Ir Sena, wieś Mangede, zauważy, że gospodarze po obaleniu Ceausescu natychmiast usunęli tabliczkę z jego nazwiskiem stojącą obok sosnowego drzewka, które niegdyś w tym kraju posadził rumuński lider. Gdy zapytano przewodniczkę, co się stało z tą tabliczką, ta bez zastanowienia wyrecytowała urzędową formułkę następującej treści: „Osoba, która posadziła to drzewko, okazała się niegodna, by o niej pamiętać, gdyż pozwoliła się zabić swoim przeciwnikom. Według wiedzy autora obalenie i zabicie Nicolae Ceausescu było i jest nadal komentowane przez północnokoreańskich ideologów jako niemal klasyczny przykład złego i niekonsekwentnego przeprowadzenia sukcesji władzy.
| |||