François Duvalier: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
kat.
Linia 2:
'''[[w:François Duvalier|François Duvalier]]''' (1907–1971) – [[Haiti|haitański]] lekarz i polityk, prezydent w latach 1957–1971, dyktator.
* Jam jest haitański sztandar. Jedyny i niepodzielny. Jestem bytem niematerialnym.
** Źródło: Vincent Hugeux, ''Łagodna śmierć "Papy„Papy Doca"Doca”'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 86
 
* Jestem haitańską flagą. Ten, kto jest mym wrogiem, jest wrogiem mej ojczyzny.
Linia 8:
 
* Jestem rewolucjonistą, nie znam litości. Moim jedynym prawdziwym towarzyszem jest karabin.
** Źródło: Vincent Hugeux, ''Łagodna śmierć "Papy„Papy Doca"Doca”'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 87.
 
* Jestem stalowym ramieniem uderzającym nieubłaganie… uderzającym nieubłaganie… uderzającym nieubłaganie. Zastrzeliłem tych… oficerów, aby propagować rewolucję i wszystkich, którzy jej służą. Sprzymierzam się z wielkimi przywódcami narodów, takimi jak Kemal Ataturk, Lenin, Kwame Nkrumah, Patrice Lumumba, Azikiwe, Mao Tse-tung.
Linia 15:
** Zobacz też: [[Mustafa Kemal Atatürk]], [[Włodzimierz Lenin]], [[Kwame Nkrumah]], [[Patrice Lumumba]], [[Nnamdi Azikiwe]] (prezydent Nigerii w latach 1963–1966), [[Mao Tse-tung]]
 
* Nie jest łatwo znaleźć człowieka, który ma do siebie i swojego kraju całkowite zaufanie i który jest zdecydowany utrzymać jego godność i autorytet. Taki rewolucjonista rodzi się raz na 50 lub 75 lat. [...] Wiedziałem, że mam do wypełnienia świętą misję, misję, która zostanie wypełniona do końca.
** Opis: słowa z 1964, po ogłoszeniu się "dożywotnim„dożywotnim prezydentem"prezydentem”
** Źródło: Daniel Chirot, ''Tyrani XX wieku'', Wydawnictwo Michał Urbański, Warszawa 1997, ISBN 83-902063-8-2, tłum. Władysław Jeżewski (wstęp, podziękowania, rozdziały I-VI) i Jan Grzegorz Brochocki (rozdziały VII-XII), s. 348.
 
* Opiekun narodu, najwyższy wódz rewolucji, apostoł jedności narodowej, przywódca Trzeciego Świata, wielki patron handlu i przemysłu, dobroczyńca biednych, najwyższa nadzieja haitańskiej dumy narodowej, ten, który napełnia duszę energią elektryczną i naprawia wszelkie błędy.
** Opis: oficjalna tytulatura, jaką obrał sobie Duvalier
** Źródło: Vincent Hugeux, ''Łagodna śmierć "Papy„Papy Doca"Doca”'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 85-8685–86.
 
* Zamieniłem go w koguta, aby nie mógł nam szkodzić. Znajdzie go pan w pałacowym kurniku.
** Opis: odpowiadając dziennikarzowi "L„L'Aurore"Aurore” na temat losów zaginionego antyduvalierowskiego opozycjonisty
** Źródło: Vincent Hugeux, ''Łagodna śmierć "Papy„Papy Doca"Doca”'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 88.
 
==O Françoisie Duvalierze==
Linia 32:
** Źródło: „New York Times”, cyt. za: [[Shelley Klein]], ''Najgroźniejsi…'', ''op. cit.'', s. 111.
 
* Był skorumpowanym i brutalnym autokratą, który całkowicie podporządkował sobie dumny, lecz niestabilny politycznie kraj (...) terroryzując go przy pomocy paramilitarnych przy pomocy paramilitarnych szwadronów śmierci, Tonton Macoutes. Otoczony gronem bezwzględnych akolitów, Duvalier grabił swój kraj i zastraszał przeciwników swego reżimu. Początkowo zyskał uznanie jako lekarz i ceszył się autentycznym poparciem społecznym, później pogrążył się w korupcji, kleptokracji i mistycznych praktykach wudu, postrzegając siebie jako półboga - kogoś w rodzaju Chrystusa i jednocześnie Barona Samedi, jednego z głównych bóstw wudu. (...) Przysporzył swemu narodowi licznych cierpień i upokorzeń. Jego reżim, oparty na korupcji, zabobonach i mordach wprowadził w kraju terror i krwawo rozprawiał się ze wszelkimi przeciwnikami.
** Autor: Simon Sebag Montefiore, ''Potwory. Historia zbrodni i okrucieństwa'', tłum. Jerzy Korpanty, wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, ISBN 9788324715480, s. 258-259258–259.
 
* Duvalier to usposobienie energii. Niczym Napoleon Bonaparte, umie elektryzować dusze, pomnażać energię… Duvalier jest jednym z największych przywódców naszych czasów… Ponieważ Budowniczy naszej haitańskiej Ojczyzny łączy w sobie odwagę, męstwo, geniusz, dyplomację, patriotyzm i takt wszystkich tytanów starych i nowych czasów.
Linia 44:
** Źródło: broszura ''Le Catechisme de la Revolution'', wydrukowana na polecenie rządu, cyt. za: [[Shelley Klein]], ''Najgroźniejsi…'', ''op. cit.'', s. 113.
 
* "Papa„Papa Doc"Doc” Duvalier budził jednocześnie przerażenie i fascynację. Kreował się z jednej strony na wielkiego humanistę i lekarza, odwołując się przy tym do postaci Alberta Schweitzera, a z drugiej strony cynicznie wykorzystywał do zastraszenia obywateli tradycję ''voodoo'' i stosował brutalny terror. Jego swoistym znakiem firmowym stał się rewolwer z rękojeścią wykonaną z masy perłowej, który, zawsze naładowany, leżał na jego biurku w pałacu prezydenckim.
** Źródło: Alex Axelrod, Charles Phillips ''Władcy, tyrani, dyktatorzy. Leksykon'', wyd. Politeja, Warszawa 2000, s. 157
** Zobacz też: [[Albert Schweitzer]]
Linia 54:
* Wierzę w Naszego Doktora, Wodza naszego Wszechmogącego, Stworzyciela nowego Haiti i w jego patriotyzm. I w naszego Odkupiciela, któy został wybrany na Prezydenta w 1957, cierpiał za lud i kraj, a w 1961 ponownie został wybrany. Przez cały naród ogłoszony Dożywotnim Prezydentem Haiti zasiadł na fotelu prezydenckim, skąd z godnością, autorytetem i czcią kieruje losami państwa haitańskiego. Wierzę w Duvalieryzm, doktrynę państwową, zbawienie Haiti i życie wieczne Narodu haitańskiego. Niech tak się stanie.
** Opis: przerobiona na potrzeby kultu jednostki Duvaliera ''Credo'' Kościoła katolickiego
** Źródło: Vincent Hugeux, ''Łagodna śmierć "«Papy Doca"»'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 87
 
* Żegnaj, niezrównany przywódco,<br />większy niż Wespazjan, Mustafa Kemal Ataturk, zbiegły niewolnik z Dominikany,<br />O Francois Duvalier, niechaj ta haitańska ziemia, którąś tak ukochał...
** Opis: niedokończony napis na murze okalającym cmentarz w Port-au-Prince, który nieznany nikomu przechodzień namalował pędzelkiem
** Źródło: Vincent Hugeux, ''Łagodna śmierć "«Papy Doca"»'' w: ''Ostatnie dni dyktatorów'', wyd. Znak Horyzont, Kraków 2014, tłum. Anna Maria Nowak, s. 84
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Duvalier, Francois}}
[[Kategoria:Ekskomunikowani przez Kościół katolicki]]
[[Kategoria:Lekarze]]
[[Kategoria:Prezydenci Haiti]]