Wersja z 19:49, 11 gru 2015 edytuj Mrnr84201 (dyskusja \| edycje) Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP, Patrolujący 25 509 edycji nowy cytat ← poprzednia edycja		Wersja z 21:55, 27 gru 2015 edytuj anuluj edycję Mrnr84201 (dyskusja \| edycje) Uprawnieni do logowania się z zablokowanych adresów IP, Patrolujący 25 509 edycji nowe cytaty następna edycja →
Linia 1: '''[[w:Ewa Wipszycka\|Ewa Wipszycka]]''' (ur. 1933) – historyk starożytności, profesor emeritus Uniwersytetu Warszawskiego. * Manipulacje dokonywane na opisach wydarzeń przez autorów późnej starożytności akceptowane są przez dzisiejszych, apologetycznie nastawionych historyków Kościoła, bez cienia krytyki identyfikują się oni ze stroną ortodoksyjną i przyjmują jej wersję wydarzeń. Źródło: ''Kościół w świecie późnego antyku'', Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 191. Zobacz też: [[manipulacja]], [[Kościół (organizacja)\|Kościół]] * Masami można manipulować i rygoryści to potrafią (nie tylko zresztą rygoryści), ale udaje się to tylko wtedy, gdy ludzie choć w części podzielają opinie manipulatorów. Źródło: ''Kościół w świecie późnego antyku'', Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 143. Linia 6 ⟶ 10: Źródło: ''Kościół w świecie późnego antyku'', Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 51. ** Zobacz też: [[katolicyzm]], [[prawosławie]] * Zwykłą praktyką było też oskarżanie przeciwników o pospolite przestępstwa: cudzołóstwa, gwałty, kradzieże, morderstwa – nic tak skutecznie nie odejmowało prestiżu duchownym jak stwierdzenie, że są po prostu podli w życiu codziennym. Czarne portrety heretyków, obecne w piśmiennictwie chrześcijańskim późnej starożytności, mają bardzo istotne znaczenie dla badaczy dziejów Kościoła aż po dzień dzisiejszy. (…) jedną z powszechnie stosowanych w nich reguł było polemizowanie z poglądami przeciwnika, nie w takiej postaci, w jakiej były one przez niego głoszone, ale ze stwierdzeniami wyprowadzonymi z nich ze skrajną, wręcz absurdalną konsekwencją (…) Wyrywano zdania przeciwnika z kontekstu, przycinając je tak, aby ułatwić sobie atak. Nie przyjmowano do wiadomości zmian w postawie osób znajdujących się po drugiej stronie barykady (…) Ariusz i arianie wedle ich przeciwników negowali boskość Chrystusa, choć nikt z nich nigdy tego nie czynił. Źródło: ''Kościół w świecie późnego antyku'', Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2014, s. 187–188. Zobacz też: [[herezja]], [[Ariusz]]

Ewa Wipszycka: Różnice pomiędzy wersjami