Jean-Bédel Bokassa: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 5:
 
* Nie da się tworzyć historii bez powiedzeń.
** Źródło: [[Waldemar Łysiak]], ''Ballada o czarnym Makapho i o duchach'' w: tenże, ''[[Wyspy Bezludnebezludne]]'', Wydawnictwo Orgelbrandów, Warszawa 1994, ISBN 83-86606-00-2, s. 255.
 
* Pragnę, by przyszłość mego ludu błyszczała jak ten kamień.
** Opis: o 138-karatowym diademie w kształcie serca, który wieńczył jego koronę
** Źródło: [[Waldemar Łysiak]], ''Ballada o czarnym Makapho i o duchach'' w: tenże, ''[[Wyspy Bezludnebezludne]]'', Wydawnictwo Orgelbrandów, Warszawa 1994, ISBN 83-86606-00-2, s. 255.
 
* Tego dnia przestałem być człowiekiem, który zawsze musiał dawać podarki – diamenty, kość słoniową, kobiety… Przywódcy z całego świata okazywali mi szacunek, bo byłem cesarzem.
Linia 22:
* Bokassa to po prostu skrajny przypadek, karykatura rządów straszących w Trzecim Świecie. Nie jest to jedyny w Afryce przywódca, który podsyca kult swej osoby, nadaje sobie szumne tytuły lub ustanawia marionetkowe instytucje (partia, parlament itd.) właśnie po to, aby uniemożliwić wszelką ewolucję. U tego cesarza odnajdujemy elementy składniowe najbardziej rozpowszechnionego w Afryce systemu politycznego, tylko że w przejaskrawionej formie. Nazywając rzeczy po imieniu: jest to tyrania uważająca się za oświeconą, a w rzeczywistości ślepa.
** Opis: komentarz lewicowego tygodnika "Jeune Afrique" ("Młoda Afryka")
** Źródło: [[Waldemar Łysiak]], ''Ballada o czarnym Makapho i o duchach'' w: tenże, ''[[Wyspy Bezludnebezludne]]'', Wydawnictwo Orgelbrandów, Warszawa 1994, ISBN 83-86606-00-2, s. 256.
 
* Były lata 50., zbliżała się epoka niepodległości. Przyszedł czas afrykanizacji, również w armiach. Ale brytyjscy i francuscy oficerowie chcą w nich zostać jak najdłużej. Żeby dowieść, że są niezastąpieni, spośród podwładnych Afrykańczyków awansują ludzi trzeciego rzutu, niezbyt lotnych, ale posłusznych, z dnia na dzień z kaprali i sierżantów robią pułkowników i generałów. Bokassa w Republice Środkowej Afryki, Soglo w Dahomeju, Amin w Ugandzie – mogą być przykładem.