Steven Runciman: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
nowe hasło
 
nowy cytat
Linia 2:
* Barbarzyństwo zdobywców Konstantynopola przeszło wszelkie wyobrażenia. (...) Nawet Saraceni okazaliby więcej miłosierdzia – wołał z rozpaczą historyk Choniates Niketas – i miał rację.(...) Nic dziwnego więc, że Bizancjum oddalało się coraz bardziej od chrześcijaństwa zachodniego.
** Opis: o zdobyciu Konstantynopola przez krzyżowców w 1204 r.
** Źródło: ''Dzieje wypraw krzyżowych'', t. III: ''Królestwo Akki i późniejsze krucjaty'', Warszawa 1993, strs. 125.
** Zobacz też: [[BizancjumKonstantynopol]]
 
* Gdziekolwiek powstała monarchia, zawsze na początku władca był albo emanacją Boga, albo Jego potomkiem lub przynajmniej arcykapłanem, człowiekiem powołanym przez Boga, aby sprawować pieczę nad ludem. Jednakże cesarstwo, które zwykliśmy zwać bizantyjskim, miało szerszą koncepcję. Uważało się za cesarstwo uniwersalne. Teoretycznie biorąc, powinno objąć wszystkie narody ziemskie, które, w sensie idealnym, powinny wszystkie być członkami jednego prawdziwego Kościoła chrześcijańskiego, ortodoksyjnego Kościoła cesarstwa. I tak jak człowiek został stworzony na obraz Boga, tak ludzkie królestwo na ziemi zostało utworzone na obraz Królestwa niebieskiego.
** Źródło: ''Teokracja bizantyjska'', przeł. Maria Radożycka-Paoletti, wyd. Książnica, Katowice 2008, s. 7–8.
** Zobacz też: [[Bizancjum]], [[monarchia]]
 
* Kościół grecki lęka się dogmatycznych definicji, w których lubuje się Kościół rzymski (...). Kościół grecki nie zrodził i nie mógł zrodzić żadnego Tomasza z Akwinu. Nie posiada więc po dziś dzień żadnej ''Summa Fidei''.
** Źródło: ''Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość'', Warszawa 1973, strs. 13.
** Zobacz też: [[prawosławie]]
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Runciman, Steven}}
[[Kategoria:Brytyjscy historycy]]
[[Kategoria:Mediewiści]]