Idi Amin: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
|||
Linia 115:
=== W ===
* W Ugandzie nie stracono ani jednego dnia roboczego z powodu strajków. Wielka Brytania powinna brać z nas przykład.
** Źródło: [[Geoffrey Regan]], ''Historyczne błędy, skandale i ciekawostki'', wyd. Klub Dla Ciebie (KDC), Warszawa 2005, ISBN 83-7404-106-4, tłum. Marek Urbański, s. 108.
* Wobec sukcesu rewolucji gospodarczej w Ugandzie twierdzę, że jestem idealnym kandydatem, by przewodzić Wspólnocie zamiast Wielkiej Brytanii, której gospodarka przeżywa straszliwy kryzys.
** Opis: telegram do sekretarza generalnego Wspólnoty Brytyjskiej
Linia 130 ⟶ 133:
* Z mojej strony mogę tylko życzyć Drugiej Republice Ugandy powodzenia i pomyślnych wiatrów. Mój rząd w odpowiednim czasie przygotuje uczciwe, sprawiedliwe i w pełni wolne wybory powszechne… Ja udam się wtedy z powrotem do koszar i będę wykonywał rozkazy nowo wybranego prezydenta. Mój rząd święcie wierzy w pokój i braterstwo między narodami… Będę utrzymywał dobre stosunki z krajami całego świata… Nie wierzę w system jednopartyjny.
** Źródło: Joseph Kamau, Andrew Cameron, ''Lust to Kill: The rise and Fall of Idi Amin'', cyt. za: Shelley Klein, ''Najgroźniejsi dyktatorzy w historii'', op. cit., s. 182.
=== Ż ===
* Żeby zbombardować Tanzanię.
** Opis: odpowiadając izraelskiemu premierowi Mosze Dajanowi, na co potrzebuje 24 wojskowych samolotów odrzutowych typu Phantom
** Źródło: [[Geoffrey Regan]], ''Historyczne błędy, skandale i ciekawostki'', wyd. Klub Dla Ciebie (KDC), Warszawa 2005, ISBN 83-7404-106-4, tłum. Marek Urbański, s. 106.
==O Idim Aminie==
Linia 145 ⟶ 153:
* Dziwaczny przewrót w Libii wyniósł do władzy młodego oficera-półanalfabetę Muammara Kadafiego. Jego saudyjscy wrogowie zawsze twierdzili, że za zamachem stał brytyjski wywiad, jak to było w przypadku Idiego Amina w Ugandzie. Deklarowane przez Kadafiego nacjonalizm, radykalizm i modernizacja kraju były tylko na pokaz, jak jego opowiadania science-fiction pisane przez autorów-widma.
** Autor: [[Tariq Ali]], ''Kto następny?'', „The Guardian”, tłum. „Forum”, 28 lutego 2011.
* Historia kariery Idi Amina winna być przestrogą - przestrogą przed nieobliczalnymi konsekwencjami, jakimi grozi skłonność do wynoszenia miernot intelektualnych znacznie ponad granice ich możliwości (choć nie ambicji bynajmniej) i roztaczania nad nimi opieki. Ta powszechna, acz niezbyt godna polecenia, słabostka ludzka odegrała bowiem niemałą rolę w losach spektakularnego awansu kucharza Brytyjskich Sił Lądowych do rangi prezydenta niepodległego państwa afrykańskiego i grona najbardziej odrażających i zbrodniczych dyktatorów w dziejach ludzkości. Losach tym bardziej wstrząsających, że sprawca zagłady setek tysięcy ludzi był osobą o wielkim, choć siermiężnym nieco poczuciu humoru i ujmującym uśmiechu. Skądinąd uśmiech ten był zapewne ostatnią rzeczą, jaką wiele z jego ofiar zapamiętało.
** Autor: [[Geoffrey Regan]], ''Historyczne błędy, skandale i ciekawostki'', wyd. Klub Dla Ciebie (KDC), Warszawa 2005, ISBN 83-7404-106-4, tłum. Marek Urbański, s. 103.
* Jest on rasistą i faszystą; mordercą i bluźniercą… Nie istnieją dla niego żadne moralne ani polityczne standardy. Tworzy własne „standardy”, ustanawia własne „zasady” i zmienia je, kiedy mu przeszkadzają… Jeżeli weźmiemy pod uwagę jeszcze jeden aspekt: analfabetyzm prezydenta nowoczesnego kraju, to problem nabiera nieprawdopodobnych rozmiarów. Dla przykładu Amin nie jest w stanie spędzić całego dnia w biurze. Nie umie się skoncentrować na żadnym poważnym problemie nawet w godzinach rannych. Nie czyta. Nie umie pisać… Jego przeraźliwy brak wiedzy sprawia, że nienawidzi edukacji, ludzi wykształconych, instytucji naukowych. Chełpi się tym, że jeżeli on może dobrze rządzić krajem, to oznacza to, że nie są potrzebni ludzie z wyższym wykształceniem.
| |||