Władysław IV Waza: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 23:
* Król posiada zadziwiającą sztukę czy dar przyrodzony jednania sobie umysłów.(...) Ci nawet, co go znają, nie mogą uniknąć jego czarującej wymowy, ci zaś, co go zrazu ze wstrętem i uprzedzeniem słuchają, odchodzą ujęci i przekonani.
** Autor: [[Vitaliano Visconti]], nuncjusz papieski
* Lubo z przyrodzenia jest żywego temperamentu, ma jednak tyle zimnej krwi, że umie bardzo dobrze ukrywać swe myśli, lub je do okoliczności stosować. Mógłby się liczyć do ludzi silnie zbudowanych, gdyby zbytki młodego wieku nie nadwątliły mu sił fizycznych. Ma piękny skład ciała, tylko że przyszedłszy do dojrzałego wieku, nabiera zbytecznej tuszy, przez co nikną owe wdzięki, które dawniej były jego ozdobą, ścigały na niego oczy ujmowały mu serca.
** Opis: zdanie sprawy z nuncjatury w Polsce przez Honorata Visconti, arcybiskupa Larissy, nuncjusza papieża Urbana VIII, podane na ręce kardynała Barberino (Warszawa 15 lipca 1636 roku)
** Źródło: ''Relacje nuncjuszów apostolskich i innych osób o Polsc od roku 1548 do 1690''. T. 2. Berlin 1864
* Nie fircyk wykpiony Walezy, nie twardy, groźny Batory, nie kukła sztywna Zygmunt, lecz ten dopiero był panem wedle myśli i pragnienia, ''delices generis poloni'', Polak nad Polaki. (...) Uwielbialiby go wszyscy bez zastrzeżeń, gdyby mniej górne marzenia o potędze Rzeczypospolitej hodował i z Kozakami nie tyle się bratał.
** Źródło: [[Zofia Kossak-Szczucka]], ''Suknia Dejaniry'', 1947.
* O twarzy pięknej i miłej, o bladoróżowej cerze, świadczącej o prawdziwej skromności; włos jasny, oczy żywe o pogodnym, ale opanowanym spojrzeniu na wszystkie światowości, nos miał długi, postawę zachował jeszcze chłopięcą, kształtne członki; w mowie pełen wdzięku. Zachowaniem swoim zjednywał sobie powszechne uznanie i sympatię. Przede wszystkim zaś pociągał w tym czasie starszych swą szczególną życzliwością i miłością do polskiego narodu, zwłaszcza, że ubierał się po polsku.
** Autor: S. Kobierzycki, ''Historia Vladislai Poloniae et Succiae Principis (...) usque ad excessum Sigismundi III''. Gdańsk 1655, cyt. za: ''Podróż królewicza Władysława Wazy do krajów Europy Zachodniej w latach 1624-1625 w świetle ówczesnych źródeł''. Oprac. A. Przyboś, Kraków 1977
* Ogromną się ten władca odznacza uprzejmością i ogładą, ogromną także hojnością, tylko że u niego tej hojności źródła są najczęściej wyschnięte (...) jak sobie ludzie mówią, niewiele mu przyjdzie z tej sumy, na którą czy to prawni wierzyciele, czy ulubieńcy już ręce położyli.
| |||