Fidel Castro: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
m format, dr zmiana
Linia 37:
==K==
* Kennedy jeszcze i teraz ma okazję stać się najsławniejszym prezydentem Stanów Zjednoczonych, przywódcą, który powinien wreszcie zrozumieć, że możliwe jest współistnienie kapitalistów i socjalistów – nawet w Ameryce.
** Opis: podsumowanie działalności Kennedy'egoKennedy’ego zaraz po jego śmierci.
 
* Kiedy byłem dzieckiem, co roku w Wielki Tydzień między czwartkiem i sobotą umierał Bóg. Mówiono: „Żydzi zabili Jezusa”. Obwiniali o to Żydów! (…) I tak to trwało przez 2 tys. lat. Nie sądzę, żeby ktokolwiek był bardziej spotwarzany od Żydów. O wiele bardziej niż muzułmanie. Żydów oczerniano i obwiniano o wszystko. A muzułmanów o nic się historycznie nie oskarża. Irański rząd musi zrozumieć, że Żydów wypędzono z ich ziemi, prześladowano, poniewierano i gromiono na całym świecie, bo oskarżano ich, że to oni zabili Boga. (….) Przetrwali jako naród dzięki kulturze i religii. Ich los był o wiele cięższy niż nasz. Niczego nie da się porównać do Holocaustu. Rząd Iranu lepiej przysłuży się pokojowi, jeśli uzna tę unikalną historię antysemityzmu i zrozumie, dlaczego Izraelczycy tak boją się o swoje przetrwanie.
** Opis: krytykując prezydenta [[Mahmud Ahmadineżad|Mahmuda Ahmadineżada]] za politykę wobec Izraela.
** Źródło: wywiad Jeffreya Goldberga, „The Atlantic”, tłum. Maciej Stasiński, „Gazeta Wyborcza”, 9 września 2010.
Linia 49:
* Kiedy widziałem jakąś górę wydawała mi się ona wyzwaniem… Zdarzało się, że cała grupa czekała na mnie przez dwie godziny, bo ja wspinałem się na szczyt. Nie ganiono mnie (…). Kiedy jezuici zauważali u swoich uczniów ducha ryzyka, poświęcenie, gotowość do wysiłku – zachęcali ich, nie chcieli mieć uczniów mięczaków.
** Opis: wspominając wychowanie odebrane w katolickiej szkole.
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 22.
 
* Komunizm albo śmierć.
** Opis: hasło przyświecające w roku 1981 rządom Fidela Castro na Kubie.
 
* Kuba nigdy nie będzie żywiła nienawiści ani nie obwiniała Amerykanów za krzywdy, jakie wycierpieliśmy z rąk ich rządu.
Linia 63:
 
* Można porównać prześladowania za przekonania religijne, które w gruncie rzeczy były też ideami politycznymi niewolników i ciemiężonych w Rzymie, z systematycznymi i brutalnymi prześladowaniami, których ofiarami w czasach nowożytnych byli nosiciele politycznych idei robotników i chłopów, czyli komuniści.
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 23.
** Zobacz też: [[religia]], [[komunizm]]
 
Linia 102:
 
==S==
* Są rzeczy, które przetrwają biedę tego świata oraz rzeczy, które są wieczne, jak moje wspomnienie o Tobie, którego nikt nie może mi zabrać...zabrać…
** Opis: do [[Natalia Fernández|Natalii FernandezFernández]], swojej kochanki
** Źródło: Erich Schaake, ''Kobiety dyktatorów'', tłum. Roman Niedballa, wyd. Videograf II, Katowice 2004, tłum. Roman Niedballa, s. 145.
 
* Słońca nie można zakryć palcem.
** Opis: latem 1968, decydując się na pojednanie z Moskwą i kończąc 10-letni okres tzw. „herezji kubańskiej”.
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 32.
 
* Socjalizm albo śmierć!
Linia 119:
==W==
* W każdy zakątek świata możemy wysłać więcej lekarzy, nauczycieli, techników niż amerykański Korpus Pokoju i wszystkie Kościoły razem wzięte. A mamy tylko dziesięć milionów mieszkańców.
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 32–33.
 
* W przyszłości przykład Che będzie powszechny. Znikną narodowe flagi, nacjonalizm i egoizm, tak jak zniknęły one z jego serca i umysłu.
Linia 136:
** Autor: [[Ernesto Guevara]]
** Opis: w 1957.
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 24.
 
* Castro? Jeszcze jeden rzeźnik.
** Autor: [[Jean-Paul Sartre]]
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 49.
 
* Castro przyznaje, że około 550 ''kryminalistów'' Batisty zostało rozstrzelanych po wyrokach przed specjalnymi trybunałami rewolucyjnymi w latach 1959 i 1960. Cokolwiek by jednak sądzić o tamtych procesach, oskarżeni byli wybierani nie na chybił trafił, lecz dlatego, że – jak wierzono – popełnili zbrodnie i okrucieństwa na wielką skalę. Rewolucyjne rozprawy na Kubie nie przypominały krwawych łaźni z innych rewolucji XX wieku – w Meksyku, Rosji, Chinach. W normalnie przyjętym znaczeniu tego określenia „krwawej łaźni” na Kubie po upadku Batisty nie było.
Linia 149:
** Zobacz też: [[CIA]]
 
* Co by tu jednak nie mówić, Fidel okazał się niezwykle zręcznym politykiem. Pod hasłem "socjalizm„socjalizm albo śmierć"śmierć” utrzymuje siesię przy władzy do dziś, mimo upadku jego głównego sojusznika, ZSRR oraz załamania się komunistycznej ideologii. Do niedawna jeszcze, dopóki wiek i zdrowie pozwalały, z upodobaniem pojawiał się ubrany w swój nieśmiertelny mundur w świetle reflektorów. Wielki, dumny, ze wspaniałą, siwiejącą brodą; nigdy w towarzystwie jakiejkolwiek kobiety - zda się ostatni na wyspie szlachetny asceta.
** Źródło: Przemysław Słowiński, ''Dyktatorzy i ich kobiety. Seks, władza i pieniądze'', Wydawnictwo Videograf, Chorzów, 2013, ISBN 978-83-7835-132-09788378351320, s. 220.
 
* Człowiek może się z nim nic zgadzać co do niektórych spraw, ale – cholera! – pozwólcie mu działać w spokoju! Chciałbym zobaczyć Kubę bez blokady, ciekawe, co by się wydarzyło.
Linia 176:
* Nie wiem czy Fidel był kiedykolwiek człowiekiem skorumpowanym, ale całkowicie autorytarnym na pewno. Rewolucja kubańska stała się repliką zatęchłego hispano-arabskiego caudillismo, autorytarnego państwa wodzowskiego. Ale nie zawsze tak było. Nie tak miało być…
** Autor: [[Carlos Fuentes]]
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 18.
 
* Razem organizują desant partyzancki na Kubę (Che Guevara i Fidel Castro). Desant po wylądowaniu na Kubie wpada w zasadzkę. Jest 2 grudnia 1956. Z 82 ludzi zostaje 12. Nie wszyscy mają nawet karabiny. Guevara jest ranny. Tych dwunastu zaczyna największą epopeję w najnowszej historii Ameryki Łacińskiej.
Linia 185:
 
* Rozpalali w sobie nawzajem jakiś dziki ogień. Bez Che Fidel być może nie zostałby komunistą. Bez Fidela Che nie byłby nikim więcej niż idealistycznym intelektualistą.
** Autor: o. [[Benjamin Forcan]], ''El Che y la teologia de la liberacion'' (1998), cyt. za: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 357.
 
* Ten błyskotliwy wychowanek kolegium jezuickiego, duży orator o wielkiej charyzmie, choć adwokat słaby, bo po tym jak jego kancelaria praktycznie splajtowała, musiał się czymś zająć – zajął się więc działalnością polityczną. Początkowo, wydawałoby się, nie miał ochoty zmieniać systemu kubańskiego na komunistyczny – to Raúl Castro od 15-go. roku życia był członkiem Partii Komunistycznej, nie Fidel. Potem role się odwróciły i w lutym 1959 roku Fidel zostaje premierem Kuby.
** Autor: [[Tomasz Turowski]]
** Źródło: [http://www.solidarnizkuba.pl/turowski ''Tomasz Turowski, były Ambasadorambasador RP na Kubie'', 2006].
** Zobacz też: [[Jezuicijezuici]]
 
* Ten Castro to niepoczytalny facet! Znowu zrobił awanturę na cały świat!
** Autor: [[Aleksiej Kosygin]], premier ZSRR
** Opis: w 1975 po wsparciu przez Kubę rewolucji w Angoli.
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 32.
 
* Też zostałem uwiedziony przez Castro. Na Kubie były ogromne warstwy ubóstwa i nikt tego nie może poddawać w wątpliwość. Batista, wcześniejszy dyktator, przerwał reformy z lat 40., obalił postępową konstytucję. Fidel zamachnął się na niego. Trudno było nie wierzyć takiemu człowiekowi.
Linia 206:
* Wielokrotnie krytykowałem Fidela, ale osobiście. Nie chciałem robić prezentów jego wrogom. Wielokrotnie interweniowałem w obronie więźniów. Pewny jestem jednego: na Kubie pod rządami Fidela znikły tortury.
** Autor: [[Frei Betto|Brat Betto]] (Carlos Alberto Libânio Christo), brazylijski dominikanin i pisarz
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wydop. Świat Książki, Warszawa 2010cit., s. 48.
 
* Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.
** Autor: [[Paul Johnson]], ''Bohaterowie'', tłum. Anna i Jacek Maziarscy, wyd. Świat Książki, Warszawa, 2009, s. 312, tłum. Anna i Jacek Maziarscy.
** Zobacz też: [[Benito Mussolini]], [[Mustafa Kemal Atatürk]], [[Józef Stalin]], [[Mao Zedong]], [[Napoleon Bonaparte]], [[Hồ Chí Minh]]
 
* Wydaje się sobie taka maleńka wobec Twojej niezmierzonej wiedzy, filozofii i czułości...czułości…
** Autor: [[Natalia Fernández]]
** Źródło: Erich Schaake, ''Kobiety dyktatorów'', tłum. Roman Niedballa, wyd. Videograf II, Katowice 2004, tłum. Roman Niedballa, s. 145.
 
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Castro, Fidel}}
[[Kategoria:Antyrewizjoniści]]
[[Kategoria:Kubańscy komuniści]]