Myśli: Różnice pomiędzy wersjami

* Boga czuje serce, nie rozum. Oto co jest wiara: Bóg dotykalny dla serca, nie dla rozumu.

** Źródło: [[s:Myśli (Blaise Pascal)|''Myśli'']], wyd. Księg. św. Wojciecha, Poznań 1921, s. 100, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński.

 

* Ci, którzy nie miłują prawdy, szukają pozoru do przeczenia jej w mnogości tych którzy jej przeczą.

 

* Cóż za czcza sztuka malarstwo, która ściąga podziw przez podobieństwo do rzeczy, których oryginału nie podziwiamy!

 

* Cóż za monstrum jest tedy człowiek? cóż za osobliwość, co za potwór, co za chaos, co za zbieg sprzeczności, co za dziw! Sędzia wszechrzeczy, bezrozumny robak ziemny; skarbnik prawdy, zlew niepewności i błędu; chluba i zakała wszechświata.

 

* Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą.

** ''L’homme n’est qu’un roseau le plus faible de la nature, mais c’est un roseau pensant.'' (fr.)

** Zobacz też: [[człowiek]], [[rozum]]

 

* Człowiek jest pełen potrzeb: ceni tylko tych, którzy mogą je wszystkie zaspokoić.

 

* Człowiek nie pokazuje swej wielkości przez to, iż pozostaje na jednym krańcu, ale przez to, że dotyka dwóch naraz i wypełnia przestrzeń między nimi.

 

* Człowiek wyraźnie stworzony jest do myślenia, to cała jego godność: cała zaś jego zasługa i cały obowiązek, to myśleć jak się należy. Owóż, porządek myśli jest ten, aby zacząć od siebie i od swego stwórcy i swego celu.

 

* Doprowadzać pobożność aż do zabobonu, znaczy niweczyć ją.

 

* Drwić sobie z filozofii, znaczy naprawdę filozofować.

 

* Dwie rzeczy pouczają człowieka o całej jego naturze: instynkt i doświadczenie.

 

* Ileż królestw nie wie o naszym istnieniu!

 

* Im więcej mamy światła, tym więcej odkrywamy wielkości i nikczemności w człowieku.

 

* Języki to są szyfry, w których nie litery zamienione są na litery, ale słowa na słowa; tak, iż język nieznany możebny jest do odcyfrowania.

 

* Kara tych którzy grzeszą, błąd.

 

* Kiedy się chce zganić kogoś z pożytkiem i wykazać mu że się myli, trzeba dojść, z której strony on patrzy na rzecz, zazwyczaj bowiem z tej strony jest prawdziwą, i przyznać mu tę prawdziwość, ale równocześnie wykazać, z której strony jest fałszywa. Zadowoli się tem, ponieważ widzi że się nie mylił i że brakło mu jedynie objęcia wszystkich stron; otóż człowiek nie gniewa się że wszystkiego nie widział, ale nie chce się mylić. Być może, pochodzi to stąd, iż, z natury swojej, człowiek nie może widzieć wszystkiego i że, z natury swojej, nie może się mylić co do tej strony z której patrzy: jako iż wrażenia zmysłów są zawsze prawdziwe.

 

* Ludzie są tak nieodzownie szaleni, iż nie być szalonym znaczyłoby być szalonym innym rodzajem szaleństwa.

 

* Łatwiej daje się człowiek przekonać racjom, do których sam doszedł, niż tym, które nastręczyły się komuś drugiemu.

 

* Łatwiej jest znieść śmierć bez myśli o niej, niż myśl o śmierci bez niebezpieczeństwa.

 

* Moje, twoje. Ten pies jest mój, powiadają dzieci biedaków; to moje miejsce na słońcu. – Oto początek i obraz uzurpacji na całej ziemi.

** Zobacz też: [[własność]]

 

* Myśl stanowi wielkość człowieka.

 

* Nie jest w naturze człowieka iść ciągle naprzód, ma on swoje chody i powroty.

 

* Nie masz dla człowieka nic równie nieznośnego, jak zażywać pełnego spoczynku, bez namiętności, bez spraw, rozrywek, zatrudnienia. Czuje wówczas swoją nicość, opuszczenie, lichość, zależność, niemoc, próżnię. Bezzwłocznie wyłoni się z głębi jego duszy nuda, melancholja, smutek, troska, żal, rozpacz.

 

* Nie mogąc znaleźć sprawiedliwości, znaleziono siłę.

 

* Nie pojmujemy zgoła dzieł Boga, jeśli nie przyjmiemy zasady, że chciał zaślepić jednych, a oświecić drugich.

 

* Nie wiem, kto mnie wydał na świat, ani co jest świat, ani co ja sam. Żyję w straszliwej nieświadomości wszystkich rzeczy. Nie wiem, co jest moje ciało, co zmysły, co dusza, i ta część mnie, która myśli to co ja mówię, która zastanawia się nad wszystkiem i nad samą sobą i która nie zna siebie, tak samo jak reszty. Widzę te przerażające przestrzenie wszechświata które mnie otaczają, czuję się przywiązany do kącika tej rozleglej przestrzeni, nie wiedząc czemu mnie pomieszczono raczej w tem miejscu niż w innem, ani czemu tę odrobinę czasu, jaką mi dano do życia, wyznaczono w tym, a nie w jakimkolwiek innym punkcie całej wieczności która mnie poprzedziła, i tej która ma po mnie nastąpić. Widzę ze wszystkich stron jedynie nieskończoności, które zamykają mnie niby atom i niby cień trwający jeno niepowrotną chwilę. Wszystko co wiem, to jeno to iż mam niebawem umrzeć; ale co mi najbardziej jest nieznane, to sama ta śmierć której niepodobna mi uniknąć.

 

* Niewiele ostałoby się przyjaźni, gdyby każdy wiedział, co przyjaciel mówi o nim kiedy go nie ma, mimo że mówi o nim wówczas szczerze i beznamiętnie.

 

* Nos Kleopatry: gdyby był trochę krótszy, cała powierzchnia ziemi wyglądałaby inaczej.

** ''Le nez de Cleopatre (s’il eut été plus court, toute la face de la terre aurait change).'' (fr.)

** Opis: czasem bieg [[historia|historii]] zależy od drobnego przypadku.

 

* Od piekła lub nieba odgradza nas tylko życie, rzecz najkruchsza w świecie.

 

* Ogół zwykłych ludzi ma zdolność niemyślenia o tym, o czym nie chce myśleć.

 

* Ostatni wysiłek rozumu, to uznać, że istnieje nieskończona mnogość rzeczy, które go przerastają.

** Zobacz też: [[wysiłek]]

 

 

* Skoro nie można być uniwersalnym i wiedzieć wszystko co się da wiedzieć o wszystkiem, trzeba wiedzieć wszystkiego potrosze.

 

* Szczęście nie jest ani poza nami, ani w nas: jest w Bogu – i poza nami i w nas.

 

* Teraźniejszość nie jest nigdy naszym celem: przeszłość i teraźniejszość to nasze środki; jedynie przyszłość jest naszym celem. Tak więc, nie żyjemy nigdy, ale spodziewamy się żyć; gotujemy się wciąż do szczęścia, a, co za tem idzie, nie kosztujemy go nigdy.

 

* Trzeba być miłym tym, którzy mają uczucia ludzkie i tkliwe.

 

* Trzeba znać siebie samego: gdyby to nie posłużyło do znalezienia prawdy, służy przynajmniej do wytyczenia własnego życia, a nie masz nic godziwszego.

 

* Wiekuista cisza tych nieskończonych przestrzeni przeraża mnie.

 

* Wielkość człowieka jest wielka w tem, iż on zna swoją nędzę. Drzewo nie zna swojej nędzy.

 

* Własna wola nie zadowoli się nigdy, gdyby nawet miała w mocy wszystko, czego pragnie; ale jest się zadowolonym, z chwilą gdy się tego wyrzec. Bez niej nie można być niezadowolonym; przez nią nie można być zadowolonym.

 

* Wszystkie dobre maksymy istnieją w świecie: chybia się tylko w ich stosowaniu.

 

* Wszystko co jest tylko dla autora, jest nic warte.

 

* Wymowa służy do odmalowania myśli; ci zatem, którzy odmalowawszy dodają coś jeszcze, robią obraz zamiast portretu.

 

** Opis: tzw. „[[zakład Pascala]]” (451).

** Zobacz też: [[Bóg]]

 

[[Kategoria:Epickie dzieła literackie]]

[[Kategoria:Francuskie klasycystyczne utwory literackie]]