Szwecja: Różnice pomiędzy wersjami

 

* Od modelu socjalnego zaczęto odchodzić w latach 90., a proces ten nabrał tempa za rządów Reinfeldta. Model ten jest jednak tak mocno zakorzeniony w umysłach, że premier, robiąc swoje, nie ustaje w jego zachwalaniu. Ot, taka mała demagogia. Bez niej wyborów by pewnie nigdy nie wygrał.

 

** Autor: [[Paweł Rożyński]]

 

* Porównywać Szwecję i Polskę socjalnie, to porównywać Ritza do gułagu. I nie jest to kwestia lepszych warunków materialnych, ale lepszej organizacji, postępowej filozofii i pragmatycznego humanizmu. U nas są pełne kościoły i różne obłudne i kłamliwe ćwoki powołujące się na chrześcijańskie wartości. Tam są puste kościoły, ale tymi wartościami: szacunku dla drugich, tolerancji, równości, są przesiąknięte relacje międzyludzkie.

* Szwecja notuje najwyższy wzrost gospodarczy w Europie, deficyt ma symboliczny, a kilka dni temu zapowiedziała obniżki podatków. Wielu ekonomistów, jak Paul Krugman, dopatruje się w tym triumfu szwedzkiego modelu państwa socjalnego, którego korzenie sięgają lat 50. Nic bardziej błędnego. Od takiego modelu Szwedzi odchodzą. Gdy przyjrzeć się bliżej, okaże się, że są najbardziej konkurencyjnym i wolnorynkowym krajem w Europie. Kiedy polski rząd podnosi VAT i stosuje kuglarskie sztuczki z OFE, by powstrzymać wzrost deficytu finansów publicznych, Szwedzi podatki obniżają, a deficytu praktycznie nie mają.

** Autor: [[Paweł Rożyński]]

 

* W moim przekonaniu, poszukując lepszej drogi dla Polski, powinniśmy odwoływać się do przykładów tych, którym udało się połączyć bardzo wysoką jakość życia (która wcale nie jest tożsama z wysokością produktu krajowego brutto) z równością i sprawiedliwością. Myślę tu przede wszystkim o Finlandii czy Szwecji, w których skala nierówności społecznych (mierzona tzw. współczynnikiem Giniego) jest najniższa na świecie, a poczucie zadowolenia z życia najwyższe.