Juan Perón: Różnice pomiędzy wersjami

** Źródło: [http://archiwum.polityka.pl/art/gospodarka-magiczna,372466.html polityka.pl]

 

* Argentyna to kraj, nad którego historią w dwudziestym wieku zaciążył jeden człowiek: Juan Domingo Perón. Przeprowadził forsowną industrializację, upaństwowił dużą część gospodarki, dał biedocie pieniądze zarobione na eksporcie żywności dzięki dwóm wojnom w Europie, prawa socjalne, a przede wszystkim poczucie godności. Szukał trzeciej drogi między kapitalizmem i komunizmem. Krytycy tradycji peronizmu twierdzą, że rozdając bogactwa zasiał ziarna późniejszych argentyńskich katastrof. Każdy człowiek ze społecznych dołów w Argentynie odpowie, że to Perón zbudował szkoły, szpitale i ofiarował robotnikom najkorzystniejsze na świecie prawo pracy. Peronizm przeorał argentyńskie społeczeństwo – jego strukturę i świadomość. Rozbudził społeczne aspiracje biednych, nowej klasy średniej, rozbudził konsumpcyjne apetyty, które nie wygasły przez następne pokolenia.

** Zobacz też: [[Argentyna]]

 

 

* Po wojnie Perón, o którym wiadomo, że admirował przede wszystkim Mussoliniego, był wybawicielem uciekających z Europy prominentów Trzeciej Rzeszy. Zbiegli naziści osiedlali się również w innych krajach – Brazylii, Chile, Paragwaju i Urugwaju, ale to Perón był tym jedynym przywódcą państwowym, który nie tylko tolerował ich obecność, lecz także osobiście się z nimi spotykał. Krótko przed śmiercią wyznał, że proces w Norymberdze był hańbą.

 

* Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.