Heinrich Heine: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
CarsracBot (dyskusja | edycje)
m r2.7.2) (Robot dodał ko:하인리히 하이네
Alessia (dyskusja | edycje)
+1, drobne techniczne, szablon
Linia 2:
'''[[w:Heinrich Heine|Heinrich Heine]]''' (1797–1856) – niemiecki poeta, eseista i dramaturg.
==''Atta Troll. Sen nocy letniej'' (1843)==
<small>(wyd. T. Paprocki, Warszawa 1887, tłum. [[Maria Konopnicka]])</small>
* Czasem zdarza się, że człowiek<br />Najcnotliwszy – szewcem trąci,<br />Podczas kiedy duch służalczy<br />Ambrą pachnie i lawendą.<br />Są dziewicze czyste dusze,<br />A czuć od nich szare mydło,<br />Gdy występek się częstokroć<br />Różanemi wody myje.
** Źródło: [http://www.polona.pl/dlibra/doccontent?id=38982 rozdz. VIII], s. 26
Linia 35:
 
==''Intermezzo liryczne'' (1821–1823)==
* Młodzieniec kocha dziewczynę,<br />Co ma innego w sercu (...)<br />To taka bardzo stara<br />I wciąż tak świeża piosenka!<br />A komu się przydarzy,<br />W tym serce z bólu pęka.
** ''Ein Jüngling liebt ein Mädchen,<br />Die hat einen andern erwählt [...](…)<br />Es ist eine alte Geschichte,<br />Doch bleibt sie immer neu;<br />Und wem sie just passiert,<br />Dem bricht das Herz entzwei.'' (niem.)
** Źródło: 40, tłum. [[Robert Stiller]]
 
Linia 57:
* A niebo zostawmy im – Aniołom i wróblom.
** ''Den Himmel űberlassen wir Den Engeln und den Spatzen.'' (niem.)
** Źródło: [[Henryk Markiewicz]], Andrzej Romanowski, ''Skrzydlate słowa'', PIW, Warszawa 1990, PIW.
 
===B===
Linia 79:
 
* Ciebie tam brakło przy stole,<br />Mój skarbie, wśród tego zebrania.<br />Tak ładnie byś mówić umiała<br />O dziejach naszego kochania.
** Źródło: ''* * * (Siedzieli i pili herbatkę...herbatkę…) '', tłum. Stanisław Łempicki
 
* Cóż to za ciężka praca – podobać się nieciekawym ludziom.
Linia 90:
* Gdzie się pali książki, dojdzie w końcu do palenia ludzi.
** ''Wo mann Bücher verbrennt, verbrennt man am Ende Menschen.'' (niem.)
** Opis: słowa wypowiedziane na zakończenie zjazdu studenckiego w Wartburgu w 1817 roku w związku ze spaleniem na stosie książek uznanych za niezgodne z duchem niemieckim.
** Źródło: ''Almanzor'' (1821).
 
Linia 99:
* Jak widzicie, w moim życiu nic właściwie się nie zmieniło. Kobiety wciąż jeszcze noszą mnie na rękach!
** Opis: do pielęgniarki w czasie przewożenia do szpitala, gdy pielęgniarki znosiły go do karetki.
** Źródło: Horacy Safrin, ''Przy szabasowych świecach...świecach…'', ''op. cit.'', s. 172.
 
* Jaki by nie był powód łez, w końcu i tak trzeba wytrzeć nos.
Linia 116:
 
* Mnie matka w dzieciństwie czytała bajki, jemu [stryjowi Solomonowi], jemu – opowieści zbójnickie. Toteż ja zostałem poeta, a on bankierem.
** Źródło: Horacy Safrin, ''Przy szabasowych świecach...świecach…'', ''op. cit.'', s. 172.
 
* My dzisiaj nie przymierzamy niczego do jakiejś innej, obcej nam twórczości ani nie mierzymy niczego według potrzeby, która jest w nas samych. Staramy się poznać jedynie na umiejętnościach, którymi Bóg obdarzył artystę dla objawienia swojej idei. W sztukach recytatorskich na środki te składają się dźwięki i słowa. W sztukach plastycznych – barwy i formy. Dźwięki i słowa, barwy i formy, to zwłaszcza, co widzialne; są to wszak symbole jedynie idei, symbole rodzące się w duszy artysty, kiedy podnieca go święty duch świata. Jego dzieła są symbolami, z których pomocą przekazuje on innym duszom swoje idee. Kto wyraża maksimum przeżyć, i to najgłębszych, za pomocą najmniejszej liczby symboli, najprostszych, ten jest największym artystą.
** Źródło: ''Salon 1831 roku'', tłum. E. Grabska, w: ''Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700–1870'', oprac. E. Grabska, M. Poprzęcka, Warszawa 1974, s. 391.
 
===N===
Linia 136 ⟶ 139:
===P===
* Pierwszy, który porównał kobietę do kwiatu, był wielkim poetą, ale następny był cymbałem.
** Źródło: [[Henryk Markiewicz]], Andrzej Romanowski, ''Skrzydlate słowa'', PIW, Warszawa 1990, PIW, s. 265.
** Zobacz też: [[kobieta]]
 
Linia 146 ⟶ 149:
 
===S===
* Swoje oświecenie zawdzięczam po prostu lekturze pewnej książki (...) [jest nią] ''Biblia''. Całkiem słusznie nazywa się ją Pismem Świętym; kto utracił swego Boga, może Go na nowo odnaleźć w tej Księdze.
** Źródło: Solomon Goldman, ''The Book of Books. An Introduction'', 1948, s. 219.
 
Linia 153 ⟶ 156:
 
===T===
* Tamte czasy miały dogmaty, my mamy tylko mniemania...mniemania… a nimi nie można budować katedr.
** ''Jene Zeiten hatten Dogmen, wir haben nur Meinungen: mit Meinungen...Meinungen… aber baut man keine Dome.'' (niem.)
 
* Ten, kto kocha po raz pierwszy, nawet bez wzajemności, jest równy bogom, ale kto kocha nieszczęśliwie po raz drugi, jest idiotą.
Linia 169 ⟶ 172:
** ''Aus meinen grossen Schmerzen<br />Mach' ich die kleinen Lieder''. (niem.)
** Źródło: ''Intermezzo liryczne'', 39, tłum. Robert Stiller
 
{{commons|Category:Heinrich Heine}}
 
 
{{DEFAULTSORT:Heine, Heinrich}}
[[Kategoria:Niemieccy poeci]]
[[Kategoria:Niemieccy dramaturdzy]]
[[Kategoria:Niemieccy eseiści]]
[[Kategoria:Niemieccy poeci]]
[[Kategoria:Pisarze romantyzmu]]
 
[[ar:هاينرش هاينه]]
[[az:Henrix Heyne]]
[[bg:Хайнрих Хайне]]
[[bs:Heinrich Heine]]
[[bg:Хайнрих Хайне]]
[[ca:Heinrich Heine]]
[[cs:Heinrich Heine]]