Wikicytaty

Alexandre Dumas: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Alessia (dyskusja | edycje)
128 610 edycji
-kilka (jest osobne hasło), formatowanie, poprawa linków, int.
Linia 4:
<!-- Cytaty dodawaj w osobnym haśle! -->
{{osobne|Hrabia Monte Christo}}
===Tom I===
<small>(Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1988; tłum. Julian Rogoziński)</small>
* (...…) albowiem dla człowieka szczęśliwego modlitwa to tylko zbiór słów, monotonnych i pozbawionych sensu, i dopiero kiedy przygniecie go rozpacz i ból, zaczyna pojmować prawdziwe znaczenie wzniosłego języka, jakim zwraca się do Boga.
** Źródło: t. I, rozdział 15., ''Numer 34 i Numer 27'', s. 111
** Zobacz też: [[modlitwa]], [[szczęście]]
 
* Idee nie umierają (...…); drzemią czasem, ale budzą się jeszcze silniejsze.▼
* (...) Bóg obdarza człowieka inteligencją po to, by mógł przyjść z pomocą swoim niedoskonałym zmysłom.
** Źródło: t. II, rozdział 36., ''Grób rodziny de Villefort'', s. 314▼
** Postać: ksiądz Faria
** Źródło: rozdział 17. ''W celi księdza'', s. 133
** Zobacz też: [[inteligencja]]▼
 
* Każdy nieszczęśnik, choć winien zacząć od modlitwy, pokłada nadzieję w Bogu dopiero wtedy, gdy straci wiarę w siebie i w ludzi.
** Źródło: rozdział 15. ''Numer 34 i Numer 27'', s. 110
 
* Znał tylko własną przeszłość – tak krótką, teraźniejszość – tak ponurą, a przyszłość jego była tak niepewną.
** Opis: o Edmundzie Dantèsie, podczas osadzenia w zamku If.
** Źródło: rozdział 15. ''Numer 34 i Numer 27'', s. 111
 
===Tom II===
<small>(Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1988; tłum. Julian Rogoziński)</small>
 
▲* Idee nie umierają (...); drzemią czasem, ale budzą się jeszcze silniejsze.
▲** Źródło: rozdział 36. ''Grób rodziny de Villefort'', s. 314
** Zobacz też: [[idea]]
 
* Każdy ma swoją namiętność, co zżera mu serce, niby robak miąższ owocu (...…).
** Źródło: t. II, rozdział 23., ''W jaki sposób uwolnić ogrodnika od koszatek wyjadających mu brzoskwinie'', s. 203
** Zobacz też: [[namiętność]]
 
* (...) na każdą boleść istnieją dwa lekarstwa – czas i milczenie.
** Postać: hrabia Monte Christo
** Źródło: rozdział 7. ''Krwawy deszcz'', s. 74
** Zobacz też: [[czas]], [[milczenie]]▼
 
* O, złość ludzka to uczucie bardzo głębokie; sięga głębiej niż dobroć boża.
** Źródło: rozdział 29. ''Gabinet prokuratora królewskiego'', s. 254
 
===Tom III===
<small>(Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, Warszawa 1988; tłum. Julian Rogoziński)</small>
 
* Bóg życzy sobie, abyśmy go rozumieli i zastanawiali się nad jego potęgą: dlatego dał nam wolną wolę.
** Źródło: t. III, rozdział 37. ''Odjazd'', s. 297
▲** Zobacz też: [[czasBóg]], [[milczeniewolna wola]]
 
* Cierpienia natury moralnej są jak rany, które się zasklepiają, ale nie goją; zawsze bolesne, gotowe krwawić za lada dotknięciem, pozostają w sercu nie zabliźnione.
** Źródło: rozdział 11. ''Sąd'', s. 105
** Zobacz też: [[cierpienie]]▼
 
* (...) póki Bóg nie raczy odsłonić przyszłości ludzkiej, cała ludzka mądrość będzie się mieścić w tych paru słowach: Czekać i nie tracić nadziei!
** Postać: Edmund Dantès
** Opis: list do Maksymiliana Morrela.
** Źródło: rozdział 42. ''Piąty października...'', s. 336
 
* (...) zmarli przyjaciele nie spoczywają w ziemi, ale żyją w naszych sercach; tak Bóg chciał, abyśmy nigdy nie byli sami.
** Źródło: rozdział 37. ''Odjazd'', s. 292
 
==''Trzej muszkieterowie''==
Linia 63 ⟶ 26:
* Milczenie jest ostatnią rozkoszą nieszczęśliwych.
** Źródło: [[s:Trzej muszkieterowie|''Trzej muszkieterowie'']], t. I, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 310.
** Zobacz też: [[milczenie]], [[rozkosz]]
 
* Najbardziej samolubną namiętnością jest miłość.
** Źródło: [[s:Trzej muszkieterowie|''Trzej muszkieterowie'']], t. I, wyd. Biblioteka Rodzinna, Warszawa 1927, s. 129.
▲** Zobacz też: [[inteligencjamiłość]]
 
* Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego.
Linia 72 ⟶ 37:
 
==''Wicehrabia de Bragelonne''==
<small>(fr. ''Le Vicomte de Bragelonne''; tłum. Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa)</small>
 
* Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.
** Opis: rozmyślenia Ludwika XIV.
** Źródło: tomt. II, rozdział 26, ''Szczęśliwy jak książę''
** Zobacz też: [[gniew]], [[kobieta]], [[śmiech]]
 
* Jak Bóg jest najdoskonalszym lekarzem schorzeń duszy, tak przyroda jest najlepszym na nie lekarstwem.
** Postać: Atos
** Źródło: tomt. III, rozdział 22, ''Rywale polityczni''
** Zobacz też: [[dusza]], [[lek]], [[lekarz]], [[przyroda]]
 
* O mądrości ludzka! Młyński kamieniu, który na mąkę mielesz świat i pewnego dnia zostajesz zatrzymany przez ziarenko piasku, które wpada nie wiadomo skąd w twoje tryby.
** Postać: Aramis
** Opis: po nieudanym zamachu stanu.
** Źródło: tomt. III, rozdział 47, ''Ostatnie pożegnanie''
▲** Zobacz też: [[cierpieniemądrość]]
 
* Otóż kobiety, tak znakomicie umiejące prowadzić wojnę podjazdową, zawsze bywają mniej zręczne i mniej silne, kiedy trzeba przyjąć otwartą bitwę.
** Źródło: rozdział 58, ''U Księżnej''
** Zobacz też: [[wojna]]
 
* W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.<br />Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.
** Źródło: tomt. II, rozdział 61, ''Portret''
** Zobacz też: [[gorączka]]
 
==Inne==
Linia 97 ⟶ 67:
** Zobacz też: [[charakter]]
 
* (...…) gdybym umiał tak pisać wiersze, jak Wiktor, i gdyby Wiktor umiał tak komponować dramat, jak ja (...…).
** Opis: o [[Wiktor Hugo|Wiktorze Hugo]].
** Źródło: Jerzy Adamski, ''Historia literatury francuskiej. Zarys'', Wrocław 1989, s. 130.
Linia 105 ⟶ 75:
 
* Każde uogólnienie jest niebezpieczne, nawet to.
** Źródło: Edmund Jan Osmańczyk, ''Współczesna Ameryka. Stany Zjednoczone Ameryki'', Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1962, s. 199.
** Zobacz też: [[uogólnienie]]
 
* Kobieta jest często natchnieniem do rzeczy wielkich, których spełnieniu przeszkadza.
** Zobacz też: [[kobietanatchnienie]]
 
* Kobiety są zdumiewające: albo nie myślą o niczym, albo myślą o czymś innym.
** ''Les femmes sont étonnantes: ou elles ne pensent à rien, ou elles pensent à autre chose.'' (fr.)
** Źródło: Jean Delacour, ''Tout l'esprit français'', Albin Michel, 1974, s. 229.
** Zobacz też: [[myślenie]]
 
* Kto bardzo kocha, ten surowo karze.
** Zobacz też: [[kara]]
 
* Nic fatalniejszego dla zazdrosnych niż świadomość, że serce, w którym chcielibyśmy utrzymać wieczną miłość, obojętnieje.
Linia 118 ⟶ 93:
 
* Nic tak nie oburza serca niezdolnego do zdrady jak posądzenie o nią.
** Zobacz też: [[zdrada]]
 
* Nic tak nie przynosi powodzenia jak sukces.
Linia 131 ⟶ 107:
 
* Serce, które nie liczy już na miłość ani na szacunek, musi być bardzo oschłe, zwiędłe, obumarłe.
** Zobacz też: [[szacunek]]
 
* Tylko kobiety, których nie kochamy, są punktualne.
** Źródło: „Polityka”, wydania 41–52, Wydawnictwo Prasowe Polityka, 1995, s. 186.
** Zobacz też: [[punktualność]]
 
* W każdej sprawie kryje się kobieta, kiedy tylko składają mi raport, mówię: Szukajcie kobiety.
Linia 141 ⟶ 120:
* Wypoczynek, jak wszystko, kończy się zmęczeniem.
** Źródło: „Problemy. Miesięcznik popularno-naukowy”, wydania 1–6, Instytut Prasy „Czytelnik”, 1960, s. 424.
** Zobacz też: [[wypoczynek]], [[zmęczenie]]
 
* Żonaty jest zawsze rozsądny, bo nigdy nie myśli o małżeństwie.
** Zobacz też: [[małżeństwo]], [[rozsądek]]
 
* Życie jest wspaniałe, należy tylko spoglądać na nie przez właściwe okulary.
** Źródło: ''Księga Mądrości'', oprac. Maciej Dominiczak.
** Zobacz też: [[życie]]
 
==Zobacz też==
* [[Dumas]]
* [[Aleksander Dumas (syn)]]
 
 
Źródło: „https://pl.wikiquote.org/wiki/Alexandre_Dumas”