Dusza: Różnice pomiędzy wersjami

* Będąc daleko od tego, by stanowić jedną „część’ tworzącą z  ciałem istotę zwaną człowiekiem, dusza oznacza całego człowieka jako byt ożywiony duchem życia. (...…) Obiektywnie rzecz biorąc, «duszą’ nazywa się wszystko, co żyje, nawet zwierzę.

** Autor: [[AnatolAnatole France]]

* Hebrajskiego wyrazu oznaczającego "duszę’ (''nefesz'' – to, co oddycha) używał Mojżesz (...…), określając nim "żywą istotę’ i  w  równej mierze istoty nie będące ludźmi. (...…) W  Nowym Testamencie słowo ''psychē'' ("dusza’) miało podobne znaczenie jak ''nefesz''.

** Źródło: ''The New Encyclopædia Britannica'', 1976, Macropædia, t.  15, s.  152.

* Kościół nie chce niczego udawać, chce wykonywać pracę. Uważa on ten świat i wszystko, co w nim jest, za czystą ułudę, za proch i popiół w porównaniu z wartością jednej tylko duszy. Utrzymuje on, że jeżeli nie może w sposób sobie właściwy, przysparzać dobra duszom, próżne są wszelkie jego działania...działania… Uważa, że działanie tego świata i działanie duszy są po prostu niewspółmierne, że każde z nich ma właściwą sobie sferę; Kościół pragnąłby raczej zbawić duszę jednego jedynego dzikiego bandyty z Kalabrii czy skomlącego żebraka z Palermo niż zbudować sto linii kolei żelaznej wzdłuż i wszerz Włoch albo przeprowadzić reformę sanitarną z najdrobniejszymi szczegółami w każdym mieście Sycylii, chyba że te wszystkie dzieła na skalę narodową zmierzają do jakiegoś dobra poza nimi.

* Moja dusza była podziurawiona (...…) i nie mogłam się nadziwić, że jeszcze się nie rozpadła.

** Autor: [[Władysław Orkan]], ''Nad moją duszą...duszą…''

* Przekonanie, że po rozkładzie ciała dusza kontynuuje swój byt, jest w  większym stopniu kwestią spekulacji filozoficznych lub teologicznych niż zwykłej wiary, toteż nie jest wyraźnie sformułowane w  żadnym miejscu Pisma Świętego.

** Źródło: ''The Jewish Encyclopedia'', 1910, t.  6, s.  564.

* W  S[tarym] T[estamencie] nie ma dychotomii [dwudzielności] ciała i  duszy. Izraelita widział rzeczy konkretnie, w  całości, uważał więc, że ludzie to osoby, a  nie coś złożonego. Wyraz nepeš [néfesz], mimo że jako jego odpowiednika używa się w  tłumaczeniu naszego słowa dusza, nigdy nie oznacza duszy odrębnej od ciała czy od danej osoby. (...…) Wyraz [psyché] jest w  N[owym] T[estamencie] odpowiednikiem słowa nepeš. Może oznaczać pierwiastek życia, samo życie albo żywą istotę.

** Źródło: ''New Catholic Encyclopedia'', 1967, t.  13, ss. 449, 450.

* Większość religii utrzymuje, że istnieje pewien rodzaj ducha, który trwa nadal po śmierci ciała i, w jakimś stopniu, jest samą istotą człowieka. Pozbawione swojego ducha ciało nie potrafi funkcjonować normalnie, o ile w ogóle potrafi. Gdy człowiek umiera, jego dusza opuszcza ciało, chociaż to, co dzieje się potem – czy idzie do nieba, czyśćca bądź piekła, czy zostaje reinkarnowana jako osioł lub komar zależy od konkretnej religii.[...…] Pomimo tych różnic panuje ogólna zgoda przynajmniej co do jednego: ludzie mają dusze w sensie dosłownym, a nie przenośnym. Wiarę w nią wyznaje dziś, często żarliwie i agresywnie, większość ludzi.[...…] Niegdyś część ortodoksyjnych chrześcijan (w ślad za Arystotelesem) wątpiła, czy kobiety posiadają dusze, lub przynajmniej czy ich dusze są tej samej jakości co męskie. niektóre religie, takie jak judaizm, przywiązują stosunkowo małą wagę do życia po śmierci. Religie różnią się też co do poglądu, czy zwierzęta mają dusze. Jak mówi stary dowcip, filozofów – niezależnie od wszystkich dzielących ich różnic – można podzielić na dwie kategorie: właścicieli psów, którzy są przekonani, że mają one duszę, i takich, którzy psów nie mają i są innego zdania.<br />A jednak obecnie pewna część ludzkości uważa, że pojęcie duszy, odrębnej od ciała i nie podlegającej znanym naukowym prawom, jest mitem; bez dogłębnej wiedzy na temat natury materii i promieniowania, a także biologicznej ewolucji, mit taki wydaje się bardzo wiarygodny.<br />Dlaczego mielibyśmy podawać w wątpliwość tak podstawowa pojęcie? Przecież, jeśli prawie wszyscy w nią wierzą, to jest to prima facie dowód na istnienie duszy. Ale z drugiej strony jakieś cztery tysiące lat temu prawie wszyscy wierzyli, że Ziemia jest płaska. Główną przyczyną radykalnej zmiany poglądów na ten temat jest spektakularny postęp współczesnej nauki. Większość wierzeń religijnych pochodzi z czasów, gdy Ziemia, która według naszych współ-czesnych standardów jest stosunkowo niewielka, była uważana za bardzo dużą, chociaż nie znano jej rozmiarów. Człowiek miał wówczas bezpośrednią wiedzę tylko o malutkiej jej części.[...…]<br />Przed Galileuszem i Newtonem wiedza o podstawowych prawach fizyki była bardzo uboga. Ruchy Słońca i planet wykazywały trudną do zrozumienia regularność. Nie było całkowicie nierozsądne wierzenie, że do kierowania nimi potrzebne są anioły.[...…] Jeszcze nie tak dawno, bo w początkach XX wieku, niektórzy fizycy wątpili w istnienie atomów.<br />Dzisiaj wiemy sporo na temat własności atomów[...…] i większość praw opisujących ich oddziaływania. Fizyka dostarcza wiedzy potrzebnej do wyjaśnienia zjawisk chemicznych. Nasza wiedza o cząsteczkach związków organicznych jest ogromna i z każdym dniem rośnie.[...…] Razem z wiedzą o podstawach chemii i fizyki, nauki o Ziemi i nauki o kosmosie stworzyły obraz naszego świata i wszechświata zupełnie inny niż przyjmowane powszechnie w tych odległych czasach, kiedy powstawały główne religie. Współczesny obraz wszechświata i jego rozwoju w czasie stanowi zasadniczą podstawę naszej obecnej wiedzy biologicznej.

* Złamana dusza musi się zrosnąć, tak samo jak zrastają się połamane kości...kości…