Sandomierz: Różnice pomiędzy wersjami

[[Plik:Polska Sandomierz 017.jpg|mały|<center>Kamienice na Starym Rynku<br />w Sandomierzu</center>]]

'''[[w:Sandomierz|Sandomierz]]''' – [[miasto]] i gmina miejska w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, położona nad rzeką [[Wisła|Wisłą]].

* Było piękne, było najpiękniejsze w Polsce, było włoskie, toskańskie, europejskie, niepolskie, było miastem, w którym chciało się zakochać od pierwszego wejrzenia, zamieszkać i nigdy nie wyjeżdżać.

** Autor: [[Zygmunt Miłoszewski]], ''Ziarno prawdy''

 

* Chodzimy po Sandomierzu. Zamek, ratusz, katedra z wysoką i dziwną czarną wieżą. Dzwonnica katedralna. Zegar mierzy obcy, leniwy czas, wydzwania głośno i niepotrzebnie jego kwadranse i godziny.

 

* Gdzież to dla ludzi takie miasto, miasta powinny leżeć na równiutkim i cały świat powinien leżeć na równiutkim.

** Autor: [[Wiesław Myśliwski]], ''Widnokrąg''

 

** Autor: [[Jarosław Iwaszkiewicz]], ''Książka moich wspomnień''

 

* Nie chcę dorabiać do niego żadnych mesjanistycznych teorii. Nie specjalnie interesuje mnie świetlana przeszłość miasta. Nie byłem nigdy na Bramie Opatowskiej ani w podziemiach. Czuję duszę tego miejsca. To wszystko. Czuję i wiem, że to miasto wcale nie jest stare ani zmęczone. Że odbija się w duszy tego, kto płynie. Mimo mylącej nazwy, nie da się zmierzyć. Nie jest uniwersalne, ale jest szczególne. Lubię po nim chodzić w nocy.

** Autor: [[Piotr Madej]], ''Sandomierz''

 

** Autor: [[Stefan Żeromski]], ''Dzienniki''

 

** Autor: [[Piotr Madej]], ''Sandomierz''

==W poezji==

* Ani to brylant, ni talizman wschodu<br />Ni krwawe ślady tatarskiej ofiary.<br />Jest to szacowna relikwia narodu,<br />Z której się chełpi nasz Sandomierz stary.

 

* Błogosławi cię rolnik, ziemio dobrotliwa,<br />Wszystkie polskie ziemie dają dobre żniwa,<br />Lecz ty hojniej nad wszystkie radujesz serce,<br />Któreż ziarno wyrówna złotej Sandomierce?

 

* Czemuż tak smutno? Kiedy jest jasno,<br />Czemu w mrok głowę kłonisz?<br />Zapomną ciebie, jak to miasto<br />Zapomniane: Sandomierz.

 

* Dzisiaj jarmark<br />w Sandomierzu –<br />kurzem stanął świat…<br />Turkot wozów,<br />jazgot zwierząt,<br />krzyki, śmiechy, –<br />pisk i gwałt!…

 

* Hej – Panowie! jeszcze zdrowie!<br />Jak czas przyjdzie, będzie rada –<br />A nam skończyć tak wypada,<br />Jako zwyczaj, ucztę naszą:<br />Pełnym sercem pełną czaszą!<br />Otóż wnoszę to rycerskie,<br />Staropolskie – Sandomierskie<br />„Kochajmy się” – bo w nim żyje<br />Cała dziejów tajemnica –<br />I wieczystym źródłem bije<br />Sandomierska ta krynica

 

* Stary Sandomierz z wyniosłymi szczyty<br />Ginie przed okiem, w cień nocy spowity,<br />Tylko u jego stóp rozległe błonie<br />Mnogością ognisk w czarnych mrokach płonie.<br />A po spokojnej modrej Wisły toni,<br />Od gorejącej ogniskami błoni<br />Wrzaski jak wycia cmentarnych straszydeł,<br />Z szumem jak łopot nietoperzych skrzydeł,<br />Zmieszane z koni powiązanych rżeniem,<br />Płyną, nadbrzeżną gąszcz przejmując drżeniem.

 

* Tego są zdania Sandomierzanie,<br />Zgodne ich serca z ustami,<br />Kto za cię umrzeć niegotów, panie,<br />Ten jest niegodzien żyć z nami.

** Źródło: ''Wiersze o Sandomierzu'', Wydawnictwo Łódzkie, 1980.

 

** Autor: [[Mieczysław Michał Szargan]], ''Sandomierz''