Trzy kolory: Czerwony: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[w:Trzy kolory. Czerwony|Trzy kolory: Czerwony]]''' (fr. Trois couleurs: Rouge) – film obyczajowy produkcji polsko-francusko-szwajcarskiej z 1994 roku;, reż.w reżyserii [[Krzysztof Kieślowski|Krzysztofa Kieślowskiego]]. Autorami scenariusza są Krzysztof Piesiewicz i Krzysztof Kieślowski.

* Raz, podczas antraktu...antraktu… rozsypały mi się książki. Jedna, gruba, spadła na dół. Gdzieś tam. Czekał mnie egzamin. Zbiegłem. Przeczytałem kilka zdań z otwartej ksiąźkiksiążki. Właśnie o to zapytano mnie na egzaminie.

: '''Valentine:''' Niech mi pan opowie ten sen.

: '''Sędzia:''' Miała pani 50 lat. I była szczęśliwa.

: '''Valentine:''' Czy w tym śnie...śnie… był jeszcze ktoś?

: '''Sędzia:''' Tak.

: '''Valentine:''' Kto?

: '''Sędzia:''' Obudziła się pani i uśmiechnęła do kogoś, kto leżał obok. Nie wiem, kto.

: '''Valentine:''' I tak się stanie? Za 25 lat?

: '''Sedzia:''' Tak.

: '''Valentine:''' Nie wiedziałam, czemu powiedział mi pan o tym marynarzu.

: '''Sędzia:''' Nie wie pani?

: '''Valentine:''' Wiem. Ponieważ...Ponieważ… nie chciał pan powiedzieć czegoś ważniejszego. O ukochanej kobiecie, która pana zdradziła. A pan...pan… pan...pan… nie rozumiał, dlaczego. I jeszcze długo ją kochał.

: '''Sędzia:''' Skąd pani tyle wie?

: '''Valentine:''' To nie była trudna zagadka. Jaka była?

: '''Sędzia:''' Studiowała na tym samym uniwersytecie. Była delikatną blondynką. Platynową. O długiej szyi. Nosiła jasne sukienki. Miała jasne meble. Nawet lustro w korytarzu miało białe ramy. Pewnego wieczoru, w tym lustrze zobaczyłem...zobaczyłem… między jej jasnymi nogami...nogami… mężczyznę.

: '''Valentine:''' Nie wie pan...pan… czemu tak się stało?

: '''Sędzia:''' On się nazywał Hugo Holbling. Dostała, czego chciała. Wyjechali. Śledziłem ich. Francja. Kanał La Manche. Czułem się poniżony. Aż do chwili, gdy zginęła w wypadku. Nie związałem się potem z żadną kobietą. Straciłem wiarę. A może po prostu...prostu… nie spotkałem pani.

: '''Valentine:''' To nie koniec historii.

: '''Sędzia:''' Nie. Jakiś czas temu dostałem trudną sprawę. Jako oskarżony figurował Hugo Holbling. Ten sam. Wrócił tu.

: '''Valentine:''' Trzeba było zrzec się sprawy.

: '''Sędzia:''' Nie chciałem. Dawniej bym go zabił. Zrobiłbym to, gdyby to coś zmieniło. Teraz czekał na wyrok. Hala, którą budował, zawaliła się zginęło kilka osób. Uznałem go winnym. Wyrok był zgodny z prawem. Poprosiłem o wcześniejszą emeryturę.