Stefan Pacek: Różnice pomiędzy wersjami

'''[[w:Stefan Pacek|Stefan Pacek]]''' (ur. 1938) – polski felietonista i aforysta.

{{IndeksPL}}

* Absurdem jest tylko to, co różni się od naszej opinii.

** Zobacz też: [[absurd]]

 

* Ambicje to coś takiego, co jedni starają się pokazać, zaś inni ukryć.

 

* Anatomiczne anomalie płciowe są na ogół wrodzone /a więc niezawinione/ i tylko głupiec je potępia.Dewiacje seksualne są wyuczone /a więc chciane/ i tylko głupiec je aprobuje.

 

* Ani ludzi, ani świata nie widzimy takimi, jakimi są, ale takimi, jakimi widzieć się nauczyliśmy.

 

* Bagatelizujemy zwykle ludzi, dzięki którym udało nam się wznieść, zaś zabiegamy o względy tych, dzięki którym możemy utrzymać się na powierzchni.

 

** Zobacz też: [[bogactwo]], [[bieda]]

 

 

* Bogaty rzadko ściska dłoń biedakowi. Może dlatego, iż wie, że bogactwo przechodzi z rąk do rąk.

 

* Bogowie nie muszą dbać o to, aby okazywać swoją boskość; ludzie powinni dbać o to, aby okazywać swoją ludzkość.

 

* Bzdura to oczywista, że bogactwo bierze się tylko z pracy, a ubóstwo i nędza wyłącznie z lenistwa.

 

* Charakter partnera – to coś, co poznaje się najczęściej w ciągu dnia; zaś jego temperament – przeważnie w nocy.

 

 

* Czynienie miłości na siłę jest okrucieństwem.

 

 

* Dawniej uczono, jak to było i gdzie co leży, dzisiaj – jak to stoi i ile z tego można mieć.

 

* Dżdżownica staje się najczęściej ofiarą słońca, które może ją wysuszyć albo ogrodowej łopaty, która ją przebije. Człowiek może stać się ofiarą prawie wszystkiego: idei, religii, kultury, prawa, własnego partnera, wreszcie... samego siebie.

 

* Fakty zawsze się spóźniają.Plotki są szybsze.

 

* Gdzie nie ma reguł, tam powinny być przynajmniej zasady.

 

* Gubimy się sami, gdy nasz własny świat rozmija się z nami.

 

* Historia jest opisem biologicznej zaborczości i drapieżności człowieka... zoologią ludzi.

 

* Ideacja – to stan, w którym człowiek nie dostrzega już tego, co faktycznie jest, ale widzi to, co widzieć pragnie, bo to czyni go szczęśliwym, a on tylko szczęśliwym być pragnie.

 

* I rzeczy ulotne, i rzeczy trwałe powstawały zwykle przypadkowo.

 

* Jak tu właściwy sąd o ludziach wyrobić, skoro to, co jednych szpeci, drugich może zdobić.

 

* Jakie kobiety lubię najbardziej?... Płci żeńskiej.

 

* Jedni są tacy mali, że ledwie siebie widzą: drudzy tacy wielcy, że ledwie widzą innych.

* Jeśli zniszczymy świat w sobie, świat na zewnątrz zniszczy się sam.

 

* Każda myśl przypomina stary łach. Tak samo łatwo da się odgrzebać, uprać, odświeżyć albo odrzucić.

 

 

* Kobiety są o wiele częściej dla mężczyzn natchnieniem, niż natchnienia tego spełnieniem.

 

* Kochają i niewidomi... bo miłość nie potrzebuje oczu, wystarcza jej dotyk.

 

* Kochamy zawsze idiotycznie... bo bez powodu i celu, bez żadnych zasad, norm i reguł.

* Kwiaty nie potrafią się wąchać. My – nie mamy z tym problemu.”

 

* Lepiej, gdy głupcy głosują, niż rządzą.

 

* Lepiej, gdy miłość doprowadza ludzi do zawodu, niż do rzemiosła.

 

* Lepiej widać, kiedy się mruży oczy, niż kiedy się je wytrzeszcza. Sęk w tym, że łatwiej je wytrzeszczać, niż mrużyć.

* Ludzką jest słabością, że nikt nie chce zadowolić się częścią a tylko całością.

 

* Łatwiej dbać o swoje przywileje i cudze obowiązki, niż o własne obowiązki i cudze przywileje.

 

* Łatwo akceptuję to, że w moim kraju do bogactwa można dojść najczęściej przez pracę, rzadziej przez podarunek a najrzadziej przez kradzież. Nie akceptuję tylko, gdy dochodzi się do niego najłatwiej przez kradzież, rzadziej przez podarunek a najrzadziej przez pracę.

 

* Marzenia rewolucjonizują świat, poglądy – hamują jego rozwój.

 

 

* Mężczyźni chętniej podglądają, zaś kobiety chętniej podsłuchują... bo pierwsi wolą obrazy, drugie zaś słowa.

 

* Mężczyźni lubią swoje kobiety utwardzać, hartować. Kobiety lubią swoich mężczyzn zmiękczać.

 

* Mężczyźni wciąż jeszcze dają kobietom pierwszeństwo przy wejściu, kobiety mężczyznom przy zejściu.

 

* Miłość jest sztuką sceniczną. Gdy kocha jedno – to tragedia, gdy oboje – to komedia... a więc zawsze dramat.

 

* Miłość nie przysparza rozumu, rozum nie pomnaża miłości.

 

* Miłość nie spóźnia się nigdy. Pojawia się znienacka, ale zawsze w odpowiedniej chwili.

 

* Miłość pierwszą się liczy, pozostałe księguje.

 

* Miłość – to chwilowe obłąkanie, na które lekarstwem jest małżeństwo; małżeństwo – to stałe obłąkanie, na które lekarstwem jest chwilowa choćby miłość.

 

* Miłość tylko rodzi się bez powodu, zaś z wielu powodów umiera.

 

* Miłość wymaga ofiar i dlatego robi z nas ofiary.

 

* Moje „ja” tworzę w połowie własnym mózgiem i rękami, druga jego połowa tworzy się poza moimi plecami.

* Myśl taka po głowie mi lata, że aby zmienić coś w świecie, nie trzeba od razu zmieniać świata.

 

* Nadmiar ambicji to choroba pychy i samouwielbienia, jej niedomiar to choroba lęku i niepełnej wartości.

 

 

* Największą miłością w życiu każdego arystokraty jest jego własne drzewo genealogiczne.

 

* Największym moim marzeniem: aby pochodzenie nie było już nigdy ludzkim przeznaczeniem.

 

* Nam wydaje się, że to my czynimy miłość a to ona czyni nas wszystkich.

 

* Na nic moralne przekonania, gdy egotyzm jedyną racją działania.

 

* Nawet przez miłość stoczyć się można słodko na same dno.

 

* Nawet z cudzych przykrości można mieć sporo radości.

 

* Nic tak mocno nie skupia nas na sobie – jak własny ból; nic tak mocno nie skupia nas na kimś, jak pierwsza miłość.

 

* Nie chciejmy, aby wszyscy myśleli podobnie, chciejmy, aby reagowali podobnie.

 

* Nie da się kogoś wyleczyć z pierwszej miłości podstawiając drugą.

 

* Nie da się żyć jedynie dla przyjemności, tak samo jak nie da się żyć tylko za karę.

 

* Nie my umieramy przez miłość, ale miłość przez nas.

 

* Nie ten mądry, co mądrość posiada, ale ten, kto wie, co z nią zrobić.

* Normalne, że każdy naród chce być pierwszy. Nienormalne tylko, że miejsce pierwsze jest jedno.

 

* Oglądanie wschodu jest zawsze warte zachodu.

 

* Oślepionym przez miłość nie przywraca wzroku okulista, ale ożenek.

 

* Państwa niezaangażowane to te, które nie zdecydowały się jeszcze, przed kim uklęknąć a komu dokopać.

 

 

* Pierwsza miłość jest zawsze przed wszystkimi innymi.

 

* Pierwsza miłość może być zarówno ostatnią, jak i ostatnia pierwszą.

 

* Pierwszy sprzeciw małego dziecka wobec dorosłych – to początek jego rozumu.

* Posiadamy nie tylko zdolność do tworzenia wartości wymiernych i konkretnych, ale i zdolność tworzenia złudzeń.

 

 

* Pozbawić kogoś polskiego obywatelstwa może byle kto; pozbawić kogoś polskości – nikomu się jeszcze nie udało.

 

* Przychylny los – to przeznaczenie; nieprzychylny – to tylko pech.

 

* Przyjaciela lubi się za to, że jest, a nie za to, czym jest.

 

* Przyjaciele chętniej współczują, niż pomagają.

 

* Przyjaciele, którzy nie mają wad, są nie do zniesienia.

 

* Przyjaciół się nie wybiera, na nich się zasługuje.

 

 

* Psa nie da się skazać na ludzkie życie; skazać ludzi na psie życie – da się bez trudu.

* Psychikę naszą „zatrudniamy” jednostronnie, tylko dla stwarzania posłusznego i wygodnego dla siebie świata.

 

* Racja każdego narodu jest zawsze prawdziwa, przynajmniej dla niego samego.

 

* Rzecz nie w tym, aby poznawać swój los, ale w tym, aby samemu go stwarzać.

 

* Są tacy, że nawet ich ziewnięcie bywa nagradzane jak najdzielniejszy uczynek.

 

* Sztuką jest powiedzieć o innych jak najmniej, a zaszkodzić im jak najwięcej.

 

* Śmiech i radość są balsamem dla ciała, smutek – dla duszy.

 

* Śmieszne, gdy cnotliwa dziewczyna ugania się za chłopakami. Kto słyszał, aby sarenka goniła myśliwych?

 

* Ten mówi za wiele, kto wie za mało.

 

 

* To oczywiste, że nic nie jest oczywiste.

 

* To, że jestem w ciągłym ruchu, zawdzięczam tylko aniołom, które poruszają moimi skrzydłami i diabłom, które kręcą moim ogonem.

* Trzeba być mądrym, aby pieniądze zdobyć, ale trzeba też być i głupim, aby ich zdobycia za wszelką cenę pragnąć.

 

 

* Tylko innym nie wolno zbyt wiele chcieć, ja powinienem wszystko mieć.

 

* Tylko wtedy, kiedy kochamy, potrafimy być lepsi dla innych, niż dla siebie.

 

* Uczymy się jedynie na cudzych błędach, bo tylko te naprawdę dobrze widać.

 

* Uproszczenia wiodą do prostoty lub prostactwa.

 

* Ważne – co myślimy, ale ważniejsze – co czynimy.

 

* Wznoszenie upaja, upadek trzeźwi. Najczęstszą przyczyną naszych klęsk i sukcesów nie są inni ludzie, ale my sami.

 

* Zaakceptować to, że jest się nikim – to wspaniałe. Nie obchodzi nas wtedy ani sukces, ani porażka, ani zaszczyt, ani niełaska.

 

 

* Zarówno bogactwo, jak i ubóstwo prowadzić mogą łatwo i do wolności, i do niewolnictwa.

 

* Za wielkością może tęsknić tylko mały, bo nie tęskni się za tym, co już się posiada.

 

* Ze wszystkich gatunków tylko człowiek nie zawsze chce być tym, czym na ogół być powinien.

 

* Zmieniać siebie jest niemożnością, zmieniać własne zachowanie – obowiązkiem i powinnością.

 

* Z miłością, jak z lodem. Jeśli często nie schładzać, topnieje.

 

* Zwaśniona społeczność nie stanowi dla władcy większego zagrożenia.

* Zwolnić człowieka od odpowiedzialności znaczy tyle samo, co zwolnić przyczynę od wywoływania skutków.

 

* Źle, gdy ideologie stają się społeczną religią; źle także, gdy religie stają się społeczną ideologią.

 

* Żaden naród nie chce wybierać innego narodu na miejsce pierwsze; zajmuje on je sam na mocy „powołania”.

** Zobacz też: [[naród]]

 

* Żyjemy nie tak, jak chcemy i nie tak, jak powinniśmy, ale tak, jak nam się to wmówi lub tak, jak wmówimy to sobie sami.

 

 

{{DEFAULTSORT:Pacek Stefan}}

[[Kategoria:Polscy aforyści]]

[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]]