Karol Szymanowski: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m Dodano kategorię "Wykładowcy polskich uczelni muzycznych" za pomocą HotCat |
rozbudowa, formatowanie automatyczne |
||
Linia 1:
[[Plik:Karol Szymanowski.jpg|mały|<center>Karol Szymanowski</center>]]
'''[[w:Karol Szymanowski|Karol Maciej Szymanowski]]''' (1882–1937) – polski [[kompozytor]], pianista, pedagog i krytyk muzyczny.
==Cytaty z listów==
* (...) cieszę się strasznie z tej ekspedycji – gdyż moje Nachtgespenstry (nocne zmory) się pomału rozwiewają. Jutro jedziemy do Algieru – Costantiny, Biskry i Tunisu. Tam następujący adres: Tunisie, Tunis Tunisia – Palace Hotel.
** Źródło: list do Zdzisława Jachimeckiego (Palermo, 30 marca 1914) cyt. za: ''Korespondencja. Pełna edycja zachowanych listów do i od kompozytora'', t. 1, 1903–1919, zebr. i opr.T. Chylińska, Kraków 1982, list nr 244, s. 432.
* Tutaj zupełnie cudownie, ale o tym wszystkim ustnie. Nie myślcie, że się jeszcze dalej wybieram – do Kongo lub Transvaalu – przeciwnie, wkrótce mamy zamiar wracać.
** Źródło: list z Iskry do Zdzisława Jachimeckiego (11 kwietnia 1914), cyt. za: ''Korespondencja...'', ''op. cit.'', s. 433.
* Zrobiłem cudowną podróż po Algierze, Saharze i Tunisie, czuję się znacznie lepiej...
** Źródło: ''Korespondencja...'', ''op. cit.'', s. 434.
==Wypowiedzi==
* Charakter narodowy kompozytora nie polega na cytatach folkloru, czego najwspanialszym przykładem jest twórczość Chopina.
** Źródło: „Muzyka”, Tom 42, Zakład Narodowy im. Ossolinńskich, Oddział w Warszawie, 1997, s. 20.
* Dla mnie – jako muzyka – dzieła poetyckie dzielą się na dwie zasadnicze kategorie. Są dzieła, które dopiero w atmosferze muzyki nabierają prawdziwego życia i wyrazu. I inne, tak po brzegi wypełnione swoistą muzyką słowa i myśli, iż wszelkie wysiłki kompozytora, by uzupełnić to, co w istocie swej żyje organicznie niemal samowystarczalnym życiem, staje się beznadzieją, syzyfową pracą.
** Źródło: ''O muzykę do Sułkowskiego'', „Wiadomości Literackie” nr 51, 1925.
* Fatalnie jest już w tak młodym wieku skomponować swoją ''IX Symfonię''.
Linia 13 ⟶ 28:
** Opis: o muzyce [[Ludwig van Beethoven|Ludwiga van Beethovena]], która jest często naśladowana.
** Źródło: Janusz Ekiert, ''Czy wiesz? Zagadki muzyczne'', Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 84, 242.
==O Karolu Szymanowskim==
* (...) natchnieniem dla kompozytora była raczej ogólna i dość osobista, poetycko-malarska wizja orientalnego świata (nie tylko arabskiego), jego klimatu, sztuki i miłości.
** Autor: [[Tadeusz A. Zieliński]], ''Szymanowski. Liryka i ekstaza'', Kraków 1997, s. 83.
* Odznaczał się urodą i ujmującym wdziękiem, łatwo zyskiwał sympatię, co umiał wykorzystać z subtelną dezynwolturą.
** Autor: [[Tadeusz A. Zieliński]], ''Szymanowski. Liryka i ekstaza'', Kraków 1997, s. 21.
* (...) pełne jest światła i żaru słonecznego, oślepiającego wzrok południową porą, i pełną szafirowych głębi nocy arabskich. Jest coś wieczystego, coś najwyższego w wyrazie tej muzyki, przedziwnej we wdzięku i oszałamiającej wschodnim przepychem barw.
** Autor: prof. [[Zdzisław Jachimecki]]
** Opis: o ''Pieśniach muezina szalonego'', op. 42.
** Źródło: Tadeusz A. Zieliński, ''Szymanowski. Liryka i ekstaza'', Kraków 1997, s. 164.
* Podczas naszej podróży po Afryce, której także byłem inicjatorem, niejednokrotnie słuchaliśmy w Tunisie śpiewu muezinów, dobiegającego z minaretu o zachodzie słońca. I to przeżycie nie zostało bez śladu w twórczości Szymanowskiego. Z niego się właśnie narodziły w 1918 roku ''Pieśni muezina szalonego'' do tekstu Jarosława Iwaszkiewicza. W ''III Symfonii'' – pisanej w 1914 roku – również zużytkował Karol tematy zapisane podczas podróży w Afryce.<br />Wielkie wrażenie wywarło na nas muzułmańskie święto Ramadan, obchodzone w Biskrze przez szczep Kabylów z gór położonych na południe od miasta Algieru – już na granicy pustyni. Słuchaliśmy wówczas pieśni i tańców wykonywanych na ludowych instrumentach – na trebuce, zornie, flecie, cytrze i bębenkach. Z Biskry pojechaliśmy na Sycylię i do Włoch.
** Autor: [[Stefan Spiess]]
** Źródło: S. Spiess, W. Bacewicz, ''Ze wspomnień melomana'', Warszawa 1963, s. 57, 58.
* (...) postanowił „dogonić” muzykę światową jako przedstawiciel nieistniejącej wówczas oficjalnie Polski, jako przedstawiciel polskiej kultury, którą ukochał ponad wszystko. Zamysł był nierealny, bo podjęty samotnie. (...) A jednak na przekór wszystkiemu udało się (...). Od pierwszej chwili zrozumiał, że jest sam i że jedyne źródło wielkiej, oryginalnej, na wskroś polskiej, a zarazem na wskroś europejskiej, twórczości znaleźć może w genialnym dziele Chopina.
** Autor: [[Stefan Kisielewski]], ''Gwiazdozbiór muzyczny'', Kraków 1982.
* Rzadko który z kompozytorów był tak podatny na podniety literackie jak Szymanowski.
** Autor: [[Jarosław Iwaszkiewicz]], ''Szymanowski a literatura'' w: ''Księga sesji naukowej poświęconej
twórczości Karola Szymanowskiego'', Warszawa 1964, s. 127.
* Tę muzykę pisał mistrz! Gorączkowo przeczytaliśmy wszystkie rękopisy, a nasz entuzjazm i podniecenie rosły w miarę, jak uświadamialiśmy sobie, że oto odkrywamy wielkiego polskiego kompozytora.
** Autor: [[Artur Rubinstein]], ''Moje młode lata'', Kraków 1985, s. 140.
** Opis: o ''Preludiach'' Szymanowskiego.
* Wizja „nocy tej”, niosącej z sobą wielką iluminację, rozjaśniająca tajemnice Boga i Bytu, towarzyszący jej zachwyt i olśnienie, odczucie niezwykłości – to dawało okazję i bodziec do stworzenia muzyki wyjątkowej sile emocjonalnej, dochodzącej do stanów ekstazy, zarazem muzyki nowej, dziwnej, niepowszedniej, fantastycznej, dalekiej od starych konwencji, a nawet – w swej tajemniczej głębi i nastroju – wyjątkowej i niepowtarzalnej.
** Autor: [[Tadeusz A. Zieliński]]
** Opis: o ''III Symfonii „Pieśń o nocy”'', op. 27.
** Źródło: Janusz Fedirko, ''Orientalne fascynacje Karola Szymanowskiego'', „Alma Mater”, nr 98, grudzień 2007, s. 51.
* Zachłyśnięcie się dwudziestokilkuletniego Szymanowskiego urokami helleńskiej i renesansowej Italii z pewnością pomogło mu w przezwyciężeniu w swej twórczości dotychczasowego wzoru i w wypracowaniu – już wkrótce – własnej, oryginalnej poetyki dźwiękowej, w której zmysłowa barwność brzmienia i namiętna fantastyka wezmą górę nad kontrapunktycznymi zawiłościami i rozbudowanym konstruktywizmem.
** Autor: [[Tadeusz A. Zieliński]], ''Szymanowski. Liryka i ekstaza'', Kraków 1997, s. 15, 16.
{{DEFAULTSORT:Szymanowski, Karol}}
[[Kategoria:Polscy kompozytorzy instrumentalnej muzyki poważnej]]
▲[[Kategoria:Polscy pianiści]]
[[Kategoria:Polscy krytycy muzyczni]]▼
[[Kategoria:Polscy kompozytorzy operowi]]
[[Kategoria:Polscy kompozytorzy wokalnej muzyki poważnej]]
[[Kategoria:
[[Kategoria:Wykładowcy polskich uczelni muzycznych]]
| |||