Augusto Pinochet: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
nowe cytaty
drobne redakcyjne
Linia 1:
[[Plik:Augusto Pinochet.jpg|mały|<center>Augusto Pinochet</center>]]
'''[[w:Augusto Pinochet|Augusto Pinochet]]''' (1915–2006) – wojskowychilijski dyktator i politykgenerał, chilijski. Przywódcaprzywódca junty wojskowej w Chile od 1973 do 1990 r.
* Ci sami, którzy są odpowiedzialni za najbardziej brutalne systemy ucisku, jakie pamięta ludzkość, którzy głosili narodom złowieszczą ideologię marksistowskiego socjalizmu, dziś roszczą sobie prawo do bycia moimi sędziami.
** Źródło: w liście otwartym do Chilijczyków, 27 grudnia 1998
Linia 39:
 
* Mam nadzieję, iż ten wielki człowiek [Augusto Pinochet] zostanie zwolniony, będzie mógł wrócić do Chile, do swej Ojczyzny, którą tak ukochał i dalej być świadectwem prawdy, tej prawdy, która mówi „nie” komunizmowi.
** Autor: [[Michał Kamiński]]
** Opis: w Sejmie.
 
* Nie da się obronić żadnego z pretekstów do usprawiedliwienia okrutnej dyktatury generała Pinocheta. Pinochet nie zapobiegł marksistowskiej dyktaturze. Gdyby rząd Allende pogwałcił tradycję wolności i pluralizmu, sami Chilijczycy odmówiliby mu poparcia. Człowiekiem, który tę tradycję podeptał, był Pinochet, nie Allende.
** Autor: [[Carlos Fuentes]]
** Źródło: Artur Domosławski, ''Gorączka latynoamerykańska'', wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, str. 129.
Linia 64:
 
* Polityka ekonomiczna Pinocheta miała dalekosiężne skutki społeczne. (...) Wolny rynek – wsparty karabinami i terrorem – miał dyscyplinować rozpolitykowane i pełne aspiracji społeczeństwo. Nie było po co wyciągać ręki po pomoc państwa; nie można było niczego żądać. Wszystkim rządził nowy pan: Rynek. Załamanie gospodarki na początku lat osiemdziesiątych zmusiło ekipę Pinocheta do korekty wolnorynkowej utopii. Żarliwą ideologię „konserwatywnej rewolucji” zastąpił zimny pragmatyzm. (...) Największa zapaść w regionie dotknęła neoliberalną krainę: Chile. Pogrążony w głębokim kryzysie kraj uratowała nie „niewidzialna ręka” rynku, lecz interwencja rządu. Państwo uratowało przed upadkiem prywatne banki i zadłużyło się na miliony dolarów u zagranicznych wierzycieli. Długi prywatnych właścicieli mieli spłacać wszyscy Chilijczycy.(...) Odbudowanie produkcji z czasów prezydenta socjalisty zajęło Pinochetowi piętnaście lat.
** Autor: [[Artur Domosławski]], ''Gorączka latynoamerykańska'', wyd. Świat Książki, Warszawa 2010, str. 169.
** Zobacz też: [[neoliberalizm]]