Dalajlama XIV: Różnice pomiędzy wersjami

* Dalajlama się mieści w tym, co można nazwać pewnym offem kulturowym, outsiderstwem, kontestacją. Takie postacie zawsze są w pewien sposób kontrowersyjne i radykalne, ale przez to tak atrakcyjne dla ludzi. On stał się jednym z symboli walki o godność jednostki, człowieka, jak ci wielcy: Guevara czy Jezus

** Autor: [[Leszek Pułka]]

 

* Dalajlamę z pewnością można nazwać ikoną. Zwłaszcza w zachodniej kulturze rozpoznawalny jest jako pewna „gwiazda” polityki i popkultury. Wystarczy spojrzeć na wystawy sklepowe, by znaleźć jego podobizny na bluzach czy t-shirtach tuż obok Che Guevary czy Lenina. Ten buddyjski mnich w Zachodniej Europie czy Stanach Zjednoczonych identyfikowany jest raczej jako pewna ideologia, symbol, a nie jako człowiek jako taki

** Autor: [[Leszek Pułka]]

 

* Dla jednych jest Bogiem</br>Dla innych prorokiem</br>Dla Chin szatanem</br>Dla siebie zwykłym mnichem

* Jeden słaby człowiek, który staje naprzeciw wielkiemu imperium, to bardzo chwytliwy motyw. To symbol sprzeciwu, walki z czymś potężniejszym. Pokazuje, że w życiu trzeba dokonać pewnych wyborów i udźwignąć ich konsekwencje. On dokonał trudnych wyborów. Dla mnie to pociągające, że ma się odwagę na coś takiego

** Autor: [[Leszek Pułka]]

 

* Jego domeną jest teraźniejszość, a słowem, które zawsze podkreśla (...) jest ''rzeczywistość''. Pod pewnymi względami jego znaczenie jako globalnego politycznego ''mędrca'' wynika właśnie z faktu, że jest hiperrealistą.

* Ta fascynacja orientem, buddyzmem, czy samym Dalajlamą to pewien syndrom kultury popularnej – zwłaszcza w wydaniu amerykańskim. Sprawa Wietnamu, ruchów New Age, rewolty hipisowskiej, Woodstock, antyimperializm – on w ten strumień inspiracji kulturowych idealnie się wpisuje

** Autor: [[Leszek Pułka]]

 

* To człowiek, który bez zaciskania pięści robi coś nieprawdopodobnego. Niesie na swych ramionach bezmiar nieszczęścia swojego narodu, Tybetu, a pomimo tego bije od niego spokój i radość życia. Drogą pokoju walczy o sprawę, o ideały

** Autor: [[Jerzy Owsiak]]

 

* (...) trudno mi się zgodzić na przedstawianie Dalajlamy jako światowego religijnego autorytetu, bo jest to, mówiąc delikatnie, bardzo kontrowersyjne. Jest to swego rodzaju soft-autorytet religijny. Stał się takim, bo mało od innych wymaga. Dalajlama prawie się nie zajmuje konkretnymi kwestiami etycznymi, wypowiada okrągłe zdania, w których pobrzmiewają jedynie słuszne i popularne lewicowe opinie.