Europa: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
nowy cytat |
nowe cytaty |
||
Linia 14:
* Europa Środkowa to zbiór społeczności, które się nie znają, nic o sobie nie wiedzą i każda z nich ma oczy zwrócone na Zachód.
** Autor: prof. Jan Ken – czeski historyk, wywiad dla „Gazety Wyborczej” ''Dyktatorzy z second-handu'' z Małgorzatą I. Niemczyńską, przytaczając słowa anonimowego węgierskiego historyka.
* Europa ukształtowana została z dwóch części, z których jedna stanowiła spadek po antycznej kulturze świata śródziemnomorskiego, druga zaś – cywilizacyjnie młodsza – była dobudowywana stopniowo. Może łatwiej jej było w ciągu długiego procesu rozwojowego poszukiwać nowych rozwiązań, może była bardziej otwarta na nie znane wcześniej eksperymenty gospodarcze i ustrojowe. Co prawda, cała Europa w stopniu tak dużym, jak żaden inny kontynent stanowiła obszar kultury otwartej, a dla ludów spoza rzymskiego limesu znalezienie sposobów umożliwiających ich awans życiowy było szczególnie ważne. Z biegiem wieków inne, wewnętrzne podziały kontynentu zaczęły stawać się ważniejsze dla rozwoju wydarzeń. Jeśli – jak pisze Krzysztof Pomian – drugie po czasach karolińskich zjednoczenie Europy oparte było na więzach między uczonymi (''republique des lettres'') to tworzyły one wspólnotę poza granicami państwowymi, językowymi, gospodarczymi.
** Autor: [[Henryk Samsonowicz]], ''Północ-Południe'', Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1999.
* Gdy Francja kicha, cała Europa dostaje kataru.
Linia 72 ⟶ 75:
* Przyszłość Europy ma głębokie korzenie historyczne. Nigdzie indziej nie są one bardziej odczuwalne niż w Akwizgranie, u tronu Karola Wielkiego.
** Autor: [[Jean-Claude Trichet]], rozmowa Helgi Einecke i Hansa-Jürgena Jakobsa, „Süddeutsche Zeitung”, tłum.
* Światowa historia Europy.
Linia 78 ⟶ 81:
** Autor: [[Hans Freyer]]
** Opis: tytuł dzieła z 1954 r.
** Źródło: ''Globalization in World History'', red.
* W czasach masowych zwolnień okazało się jednak, że amerykański system ma zasadniczą wadę: kiedy tracisz pracę, tracisz wszystko. Koniec z lekarzem, koniec z emeryturą. W tej sytuacji nagle znalazło się wielu Amerykanów. Nie ze swojej winy (...).<br />W Europie, gdy tracisz pracę, to jeszcze nie koniec świata. Lekarz cię przyjmie, Dziecko nie wyleci ze szkoły. Państwo pomoże w znalezieniu następnej. W Ameryce – radź sobie sam.
** Autor: [[Steven Hill]], wywiad Wojciecha Orlińskiego, ''Europa daje kopa'', „Gazeta Wyborcza”, 23–25 kwietnia 2011.
* W starożytności dobrze znano rozróżnienie trzech części świata: Europy, Azji i Afryki. Renesans karoliński piórami swych intelektualistów złączył nazwę Europy z formującym się kręgiem zachodnim, ale rychło zostało to zapomniane. Społeczność kręgu zachodniego, łacińskiego, określana była jako Christianitas, Res Publica Christiana, wyraźnie inna niż społeczność bizantyńska. Dopiero w XV w. nazwa Europy powraca i tym razem odnosi się do całego chrześcijaństwa zagrożonego śmiertelnie przez Turków. W takim sensie używa jej np. wielki humanista, Eneasz Sylwiusz Piccolomini, późniejszy papież Pius II, a w Polsce Długosz czy Kallimach. Dla Piccolominiego taka Europa jest naszą ojczyzną, naszym domem. Stopniowo też nazwa „chrześcijaństwo” w sensie kręgu cywilizacyjnego, tak zasadnicza dla średniowiecza, ustępować zaczyna świeckiej nazwie Europa.
** Autor: [[Jerzy Kłoczowski]], ''Młodsza Europa. Europa Środkowo-Wschodnia w kręgu cywilizacji chrześcijańskiej średniowiecza'', PIW, Warszawa 2003.
* W swojej świadomości Europa uważa się za kontynent chrześcijański. Takie postrzeganie jest nie tylko błędne z punktu widzenia historycznego, ale także niezgodne z rzeczywistością. Do historii Europy należy fakt, że w ciągu wieków mieszkały w niej duże społeczności żydowskie i muzułmańskie. Od Pótwyspu Iberyjskiego aż po Bałkański, te dwie społeczności wniosły ważny wkład w europejskie życie i kulturę.
| |||