Emil Cioran: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
m +3, formatowanie automatyczne |
uzupełnienie, przebudowa |
||
Linia 1:
[[Plik:Rasinari Cioran.JPG|mały|<center>Dom rodzinny Emila Ciorana</center>]]
'''[[w:Emil Cioran|Emil Cioran]]''' (1911–1995) – francuski pisarz pochodzenia rumuńskiego.
==''Na szczytach rozpaczy''==
{{osobne|Na szczytach rozpaczy}}
(fr. ''Sur les cimes du desespoir'', tłum. Ireneusz Kania)
* Człowiek jest w życiu tak bardzo samotny, że zadaje sobie pytanie, czy samotność agonii nie jest symbolem ludzkiej egzystencji.
* Czuję, że umieram z samotności, z miłości, z rozpaczy, z nienawiści – ze wszystkiego, co może mi zaoferować ten świat.
* Nadal oddycham i jem, ale utraciłem wszystko, co dodałem do funkcji biologicznych. Taki stan to tylko przybliżona śmierć.
==''O niedogodności narodzin''==
(fr. ''De l'inconvénient d'être né'', tłum. Zygfryd Witkiewicz, Jerzy Bzdęga i Kazimierz Szarski)
* Moja wizja przyszłości jest tak precyzyjna, że gdybym miał dzieci, udusiłbym je natychmiast.
* Od lat ani kawy, ani alkoholu czy tytoniu! Na szczęście jest pod ręką niepokój, który skutecznie zastępuje najsilniejsze środki podniecające.
* Owego ranka w ubojni obserwowałem zwierzęta pędzone na rzeź. W ostatniej chwili niemal wszystkie opierały się, nie chciały iść. Poganiano je biciem po tylnych nogach. Ta scena często przychodzi mi na myśl, gdy, wyrzucony ze snu, nie mam siły stawić czoła codziennej męczarni Czasu.
* Tylko jedno jest ważne: nauczyć się bycia przegranym.
* Zmasakrowane drzewa. Wyrastają domy. Gęby, wszędzie gęby. Człowiek rozprzestrzenia się. Człowiek jest rakiem dla ziemi.
==''Rozmowy z Cioranem''==
(fr. ''Entretiens'', tłum. Ireneusz Kania)
* Człowiek dobrze się mający jest na płaszczyźnie duchowej bez szans. Głębia to wyłączny przywilej tych, którzy cierpieli.
* Czuję wielką potrzebę zerwania z wieloma ludźmi, przede wszystkim z przyjaciółmi; potem rezygnuję – czas się tym zajmie.
* Drżymy na samą myśl o przywarach właściwych zwierzętom, a przecież ludzkie są znacznie gorsze.
* Granice istnieją. W końcu każdy je dostrzega, ale zawsze za późno.
* Nie ma nic, co kiedykolwiek brałbym na serio. Jedyne co biorę na serio, to mój konflikt ze światem.
* Nie wykonywałem żadnego zawodu i zmarnowałem mnóstwo czasu. Ale ta strata była w rzeczywistości zyskiem. Tylko człowiek trzymający się na uboczu, postępujący inaczej niż wszyscy, zachowuje naprawdę zdolność rozumienia czegoś ze świata.
* Śmiech to jedyne usprawiedliwienie życia... Wielkie usprawiedliwienie życia.
* U szczytu miłosnego szału, byle kto ma prawo przyrównywać się do Boga.
* Życie przestaje być koszmarem, gdy człowiek powie sobie: „Mogę się zabić, kiedy tylko zachcę”.
==''Sylogizmy goryczy''==
(fr. ''Syllogismes de l'amertume'', tłum. Ireneusz Kania)
* Czy można uczciwie mówić o czymkolwiek oprócz Boga lub samego siebie?
* Gdyby Adam był szczęśliwy w miłości, oszczędziłby nam historii.
* Gdyby nie myśl o samobójstwie, dawno bym się zabił.
* Już przed wszystkimi wiekami Bóg wybrał dla nas wszystko, nawet krawaty.
* Przegrać życie to wejść w sferę poezji – bez wsparcia talentu.
* Tajemnica: słowo, którym posługujemy się, aby zwodzić innych, wmawiać im, że jesteśmy od nich głębsi.
==''Święci i łzy''==
(fr. ''Lacrimi si sfiniti'', tłum. Kania Ireneusz)
* Absolut – to coś, co rozpuszcza nam krew.
* Bóg – obłęd oficjalny.
* Bez Ciebie jestem szalony, a z Tobą wpadam w szaleństwo...
* Chciałbym roztopić się w jednej łzie, w której uwięzłyby promienie słońca, a ja mógłbym zapłakać u kresu światłości.
* Granicą każdego bólu jest następny, jeszcze większy.
* Kiedy wychodzę na ulicę, pierwsze, co mi przychodzi do głowy, to – eksterminacja.
* Oko może powiększać. W sercu wszystko jest wielkie.
* Neron był melancholikiem. Bo jak inaczej mógłby kochać muzykę?
** Zobacz też: [[muzyka]]
* Śmierć ma sens tylko dla ludzi, którzy namiętnie kochali życie. Umierać, nie mając z czym się rozstawać?!
* Świat tworzy się w obłędzie, gdyż poza nim wszystko jest wyobrażeniem.
** Zobacz też: [[świat]]
==''Wyznania i anatemy''==
(fr. ''Aveux et anathemes'', tłum. Krzysztof Jarosz)
* Bądźmy rozsądni: nikomu nie jest dane wyleczyć się całkowicie ze wszystkich złudzeń. Z braku powszechnego rozczarowania nie należy wyciągać wniosku o istnieniu powszechnego poznania.
* Człowiek sądzi, że zbliża się do tego czy innego celu, zapominając, że w rzeczywistości przybliża się do celu właściwego, do rozkładu, będącego celem wszystkich innych.
* Gdy nie ma się już ochoty żyć aktywnie, człowiek chroni się w muzyce, tej opatrzności abulików.
* Gdybym słuchał moich impulsów, byłbym dzisiaj w szpitalu dla obłąkanych albo dyndał na szubienicy.
* Istnieje, to oczywiste kliniczna melancholia, na którą działają czasem lekarstwa. Istnieje też inna, podskórnie współistniejąca nawet z naszymi wybuchami wesołości i towarzysząca nam wszędzie, niepozostawiająca nas nigdy samych. Nic nie pozwala nam się uwolnić od tej złowróżbnej wszechobecności: jest naszym Ja na zawsze przeglądającym się w sobie.
* Wszyscy mnie męczą. Ale lubię się śmiać, a nie potrafię śmiać się sam.
* Zaszedłem daleko w poszukiwaniu słońca, lecz ono, nareszcie odnalezione, było mi wrogie. A gdybym tak rzucił się ze stromizny brzegu w morze? Gdy oddawałem się dosyć ponurym rozważaniom, spoglądając jednocześnie na owe sosny, skały i fale, poczułem nagle jak nierozerwalnie jestem związany z tym pięknym przeklętym światem.
==''Zły demiurg''==
(fr. ''Le Mauvais Démiurge'', tłum. Ireneusz Kania)
* Dobro było, albo będzie, ale nigdy nie jest.
* Niegdyś płodzono z przekonania bądź z przypadku, dziś – żeby dostać zasiłek. Ten nadmiar kalkulacji nie może nie zaszkodzić jakości spermatozoidów.
* Ten komu pisane jest się zabić jedynie mocą przypadku należy do tego świata.
* W samotności nigdy nie marnujemy czasu, nawet nic nie robiąc. Niemal zawsze trwonimy go w towarzystwie. Żadna rozmowa z sobą nie może być całkowicie bezpłodna; coś z niej zawsze wynika, bodaj tylko nadzieja, że znów się kiedyś spotkamy.
* Wbrew potocznemu mniemaniu cierpienia przywiązują nas, przygważdżają do życia: są to ''nasze'' cierpienia, pochlebia nam możność ich wytrzymywania, zaświadczają one o naszym statusie bytów, nie zaś widm. A tak gwałtowna jest duma z cierpienia, że przewyższa ją tylko duma z cierpień już doznanych.
** Zobacz też: [[cierpienie]]
==Inne==
* Aforyzm? – Trochę ognia bez płomienia. Zrozumiałe, że nikt nie chce się przy nim grzać.
** Zobacz też: [[aforyzm]]
* Byłem młody i nie mogłem dopuścić do głosu innych prawd niż moje własne ani przyznać przeciwnikowi prawa do jego prawd, do chełpienia się nimi lub ich narzucania. To, że partie mogą się zmagać i siebie nie unicestwiać przekraczało moje pojęcie. W ustroju parlamentarnym dopatrywałem się hańby Gatunku, symbolu ludzkości wykrwawionej, bez namiętności i przekonań, niesięgającej absolutu, pozbawionej przyszłości, ograniczonej w każdym punkcie, niezdolnej do wspięcia się ku wyższej mądrości, która pouczała mnie, że celem sporu jest zniszczenie oponenta.
Linia 14 ⟶ 123:
** Źródło: [[Adam Michnik]], ''Rezygnacja z człowieczeństwa'', Gazeta Wyborcza, 20–21 lutego 2010.
** Zobacz też: [[demokracja]]
* Bóg jest, nawet jeśli go nie ma.
** Zobacz też: [[Bóg]]
* – Co pan robi od rana do wieczora?<br />– Doznaję siebie.
Linia 22 ⟶ 134:
** Zobacz też: [[człowiek]], [[siła]], [[rzecz]]
* To, że jestem wolny, choć wiem, że nim nie jestem.
** Źródło: ''E.M. Cioran: Aforyzmy'', wybór i przekład Joanna Ugniewska
Linia 34 ⟶ 143:
* Demokracja jest festiwalem miernoty i przeciętności.
* Gdyby tak można sfotografować nasze sny.
* Każda nasza myśl unicestwia świat.
* Mam wszystkie przywary innych ludzi, a jednak wszystko to, co oni robią, wydaje mi się niepojęte.
* Miejsce, jakie zajmujemy we „wszechświecie” – punkcik, i żeby tylko! Po cóż zadawać sobie ciosy, skorośmy tak oczywiście znikomi? Taka konstatacja natychmiast nas uspokaja; odtąd koniec z wszelką szamotaniną, metafizyczną bądź inną. Później jednak ów punkcik się nadyma, rozrasta, zajmuje całą przestrzeń. I wszystko zaczyna się od nowa.
* Na próżno Zachód szuka dla siebie formy agonii, godnej jego przeszłości.
* Nie mieszka się w kraju, mieszka się w języku. Ojczyzna to właśnie to, nic innego.
Linia 67 ⟶ 165:
* Nie wszystko jest stracone, póki jesteśmy z siebie niezadowoleni.
* Pozwalając na pojawienie się człowieka, natura popełniła więcej niż błąd – zamach na siebie samą.
Linia 80 ⟶ 175:
* Śmierć nie jest całkiem bezużyteczna. To mimo wszystko dzięki niej dane nam będzie odzyskać przestrzeń sprzed narodzin, naszą jedyną przestrzeń...
** Źródło: ''E.M. Cioran: Aforyzmy'', wybór i przekład Joanna Ugniewska
* Wygnaj ludzi z twych myśli, niech nic zewnętrznego nie kala twej samotności, błaznom pozostaw troskę o szukanie podobnych im. Inny cię umniejsza, bo zmusza cię do odgrywania jakiejś roli; ze swego życia usuń gest, ogranicz się do tego, co istotne.
| |||