Witold Gombrowicz: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
Anulowanie wersji nr 276107 - od tego jest osobne hasło
Alessia (dyskusja | edycje)
-3 (przeniesione), drobne merytoryczne, formatowanie automatyczne
Linia 1:
[[Plik:Popiersie Witold Gombrowicz ssj 20060914.jpg|mały|<center>Witold Gombrowicz - popiersie</center>]]
'''[[w:Witold Gombrowicz|Witold Gombrowicz]]''' (1904–1969) – polski powieściopisarz, nowelista i dramaturg.
==''Bakakaj''==
(Wydawn. Literackie, 2000)
* Jeśli kto kocha tylko piękno i czystość, to kocha zaledwie połowę istoty.
** Źródło: s. 165
 
* Kobiety nie lubią może ostateczności w życiu zewnętrznym – ale wewnętrznie każdą sytuację potrafią wyczerpać do dna, jeżeli chcą.
** Źródło: s. 84
 
* Miłość(...) miłość i nienawiść są dwoma obliczami tego samego.
** Źródło: s. 58
** Zobacz też: [[miłość]], [[nienawiść]].
 
* Nie(...) nie można być wiecznie w rozgrzeszającym stanie namiętności.
** Źródło: s. 48
 
==''Dzienniki''==
<!-- Cytaty dodawaj w osobnym haśle! -->
{{Osobne|Dziennik (Witold Gombrowicz)}}
 
* Bywa, iż sobą zdumiewam siebie.
 
Linia 39 ⟶ 54:
 
==''Operetka''==
* Biedny nasz nieoszacowany phofesoh chhonicznie chohy na nieuleczalny wymiot. Wymiot obsesjonalnie chhroniczny phofesoha leczony był bezskutecznie przez największe międzynahodowe powagi. Phofesoh, dophawdy, wymiotował na największych specjalistów, ale też na hozmaitych pomocników, infihmiehki, que sais-je, także na mojego męża i na mnie, thudno w ogóle byłoby znaleźć sprzęt jaki, czy osobę, nie obwymiotowane przez naszego dhogiego phofesoha. W lecie wymiotuje nasz dhogi phofesoh na klomby, kwiatki, ziołka, hobaczki lub pieski, a też na przykład na insekty lub drzewa, lub taczki w oghodzie warzywnym.
** Postać: Księżna
 
Linia 51 ⟶ 66:
** Postać: Książę-Lampa
 
* Intelektualiści dzielą się na dwie kategorie: takich, co nie dostali kopniaka w tyłek, i takich, co dostali kopniaka w tyłek. Ci drudzy są rozsądniejsi.
** Postać: Hufnagiel
 
Linia 140 ⟶ 155:
** Postać: Henryk
 
* To nie my mówimy słowa, lecz słowa nas mówią.
==Inne==
* Bez uczniów nie byłoby szkoły, a bez szkoły nie byłoby nauczycieli.
 
==Inne==
* Być w mocy cudzej! Podlegać jakimś atakom, mieć w sobie jakiegoś gościa, który w każdej chwili może opanować duszę? Za nic nie być w pełni odpowiedzialnym? Cóż to za okropność i śmieszność!
** Źródło: ''Opętani''
 
* Byłem nikimniczym, więc mogłem sobie pozwolić sobie na wszystko.
** Źródło: Dominique de Roux, ''Rozmowy z Gombrowiczem'' (fr. ''Entretiens avec Gombrowicz''), 1969, s. 103.
 
* Człowiek jest poddany temu, co tworzy się „między”, i nie ma dla niego innej boskości jak tylko ta, która z ludzi się rodzi.
** Źródło: „Teksty”, Wydania 4–6, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Oddz. w Warszawie, 1976, s. 240.
 
* – Czy pan zastanawiał się nad tym, że ryba obojnaka, mająca w sobie wszystko, co potrzeba, dopiero musi używać?! A ja jeden mam stać – ja jeden mam sterczeć jak kołek?</br> – To małżeństwo – rzekłem ostrożnie, ponieważ wszystkie włosy stawały mi dęba na głowie i bałem się którego urazić. – To na pewno jest małżeństwo – w każdej rybie jest mężczyzna i kobieta i malutki ksiądz.
** Źródło: ''Zdarzenie na brygu Banbury''
 
* Gdy człowiek ludźmi przymuszony, w ludziach jak w ciemnym zagubiony jest lesie.
 
* Groteska to signum nieudolności, marka fabryczna tandety.
 
* Jeśli kto kocha tylko piękno i czystość, to kocha zaledwie połowę istoty.
 
* Kobiety nie lubią może ostateczności w życiu zewnętrznym – ale wewnętrznie każdą sytuację potrafią wyczerpać do dna, jeżeli chcą.
 
* Ludzie, łącząc się między sobą, narzucają sobie taki czy inny sposób bycia, mówienia, działania; i każdy zniekształca innych, będąc zarazem przez nich zniekształcany. To wszystko dokonywa się poprzez Formę.
** Źródło: [[Jan Błoński]], ''Forma, śmiech i rzeczy ostateczne. Studia o Gombrowiczu'', Wydawn. Znak, 1994, s. 252.
 
* Miłość i nienawiść są dwoma obliczami tego samego.
** Zobacz też: [[miłość]], [[nienawiść]].
 
* Miłość jest wysiłkiem woli, ogniem, który rozpalamy w sobie, bo tak chcemy, bo chce się być zakochanym, bo nie można znieść, iżby się nie było zakochanym...
 
* Mnie Bóg, w życiu moim, nigdy nie był potrzebny – od najwcześniejszego dzieciństwa, ani przez pięć minut – byłem zawsze samowystarczalny.
Linia 172 ⟶ 177:
 
* Moralność musi być ta sama w stosunku do wszystkich, w przeciwnym razie staje się niesprawiedliwa, a więc niemoralna.
** Źródło: Mirosław Cielemęcki, ''Człowiek z gazu: dwanaście sekretów Aleksandra Gudzowatego'', Regan Press, 2009.
 
* Może i nie jestem komunistą, może jestem tylko – wojującym pacyfistą. Wałęsam się po świecie, żegluję po tej otchłani idiosynkrazji i gdziekolwiek zobaczę jakieś tajemnicze uczucie, czy to będzie cnota czy rodzina, wiara czy ojczyzna, tam zawsze popełnić muszę jakieś łajdactwo. Oto moja tajemnica, którą ze swej strony narzucam wielkiej zagadce bytu.
Linia 178 ⟶ 184:
* Nic tak nie odmładza, jak prawdziwie niedorzeczny kawał. Właśnie najgłupsze prawa natury są najbardziej smakowite.
 
* Nie(...) nie można walczyć z tym, co dusza sobie wybierze.
* Nie można być wiecznie w rozgrzeszającym stanie namiętności.
** Źródło: „Kultura”, Wydania 356–359, Instytut Literacki 1986, s. 62.
 
* Niewdzięczna to rola (...) z bezpiecznego miejsca namawiać ludzi do bohaterstwa.
* Nie można walczyć z tym, co dusza sobie wybierze
** Źródło: Klementyna Suchanow, ''Argentyńskie przygody Gombrowicza'', Wydawn. Literackie, 2005, s. 40.
 
* Niewdzięczna to rola z bezpiecznego miejsca namawiać ludzi do bohaterstwa.
 
* Ostateczną instancją dla człowieka jest człowiek, nie zaś żadna wartość absolutna.
** Źródło: „Twórczość”, Tom 42, Wydania 9–12, 1986, s. 82.
 
* Reforma rolna dokonuje się w łóżku.
 
* Różnica między Polakiem a Francuzem polega na tym, że jeden lubi kobietę rozebraną, a drugi nagą.
** Źródło: ''Aforyzmy, refleksje, myśli i sentencje'', wyb. [[Joachim Glensk]], wyd. Antyk, 1994, s. 80.
 
* To nie my mówimy słowa, lecz słowa nas mówią.
 
* Zarówno sztuka, jak ojczyzna, same przez się niewiele znaczą. Znaczą one bardzo wiele, gdy człowiek, poprzez nie wiąże się z istotnymi, najgłębszymi wartościami bytu.
** Źródło: ''Aforyzmy, refleksje, myśli i sentencje'', ''op. cit.'', s. 155.
 
==Cytaty o Gombrowiczu==