Stéphane Hessel: Różnice pomiędzy wersjami

* Doświadczenie historyczne uczy również, że zaangażowane mniejszości bywają zdolne do zmiany kierunku, w jakim podąża reszta społeczeństwa. Potrafią czasem przekonać większość, że jej obojętność prowadzi donikąd albo do katastrofy, i skłonić masy do zaangażowania. Ktoś mógłby zapytać, dlaczego odwołuję się akurat do tradycji ruchu oporu z okresu II wojny światowej, a nie na przykład do Rewolucji Francuskiej. Ale to chyba dlatego, że dla mojego pokolenia sytuacja była w pewnym sensie podobna do dzisiejszej. Stanęliśmy w obliczu czegoś strasznego, potwornego wręcz  –  a większość mówiła, że przecież nic nie można zrobić, że nic od nas nie zależy. Mniejszość była gotowa stawić opór i ostatecznie udało się pokonać faszyzm.

** Źródło: [http://www.krytykapolityczna.pl/Wywiady/HesselNajgorszajestobojetnosc/menuid-1.html ''Najgorsza jest obojętność'', krytykapolityczna.pl, 6 maja 2011]

 

* Kiedy mówię o gniewie i oburzeniu, to zaznaczam jednocześnie, że musi za nimi iść przywiązanie do określonych podstawowych wartości. To ich naruszenie daje prawo do gniewu i oburzenia.