Wersja z 04:02, 23 paź 2010 pokaż źródło DumnyPolak (dyskusja \| edycje) 182 edycje →‎K: Nie wyjmujemy cytatow z ich kontekstu ← poprzednia edycja		Wersja z 04:06, 23 paź 2010 pokaż źródło DumnyPolak (dyskusja \| edycje) 182 edycje nie usuwamy cytatów z wiarygodnymi źródłami tylko dlatego, że nam się nie podobają. następna edycja →
Linia 177: * Żyjemy w dobie bankructwa wielu podstaw, na których opierało się życie świata naszej cywilizacji w ostatnim okresie dziejów. W krajach przodujących cywilizacyjnie dotychczasowe podstawy walą się szybko, a niewiele widać twórczości w kierunku budowania nowych. Raczej widzi się upór w kierunku ratowania tego, czego się uratować nie da.<br />Takie momenty w dziejach cywilizowanej ludzkości bywały już nieraz. Znamionowały je zawsze pewne rysy wspólne, bez względu na warunki czasu i miejsca: upadek wiary, silnej wiary w cokolwiek; upadek myśli -- zanik twórczości; upadek smaku -- górowanie brzydoty nad pięknem; rozkład dyscypliny moralnej i upadek obyczajów; wreszcie, rozpowszechnienie się rozmaitych zabobonów, zastępujących wierzenia religijne. Wszystkie te rysy występują w bardzo uwypuklony sposób w dzisiejszym życiu naszej cywilizacji. ** Źródło: ''Kościół, naród i państwo'', 1927 ===Nieprawdziwe cytaty=== * Żydówka zawsze pozostanie Żydówką, Żyd – Żydem, fizycznie, psychicznie, kulturowo. Mają skórę inną, zapach inny, z natury są cyniczni, rozpustni. Głosząc liberalizm – są rozsadnikami zepsucia wśród narodów. Opis: Wylansowany przez nieprawidłowy tytuł [http://wyborcza.pl/1,76498,3001444.html?as=1&ias=2&startsz=x artykułu] Andrzeja Osęki. Anonimowy autor portalu zinterpretował to jako cytat z książki, tymczasem jest to fragment autorstwa Osęki opisujący książkę. Można się o tym przekonać odszukując rzekomy cytat na drugiej stronie artykułu. Źródło: [http://wyborcza.pl/1,76498,3001444.html?as=1&ias=2&startsz=x „Dmowski - fatalne dziedzictwo”, „Gazeta Wyborcza” z dn. 04.11.2005r.] * [Żydów należy] tępić, jak się tępi drapieżne zwierzęta i jadowite gady. Opis: zmiana podmiotu w zdaniu w [http://wyborcza.pl/1,76498,3001444.html?as=1&ias=2&startsz=x artykule] Andrzeja Osęki fragmentu książki Dmowskiego. W rzeczywistości pełne zdanie w książce brzmi „Culmera i jemu podobnych trzeba tępić, jak się tępi drapieżne zwierzęta i jadowite gady.” Zdanie w powieści ''Dziedzictwo'' wypowiada Twardowski. Culmer jest znienawidzonym przez Twardowskiego Żydem, ale Twardowski mówi w powieści również: „ – Ja się teraz zajmuje – ciągnął dalej Twardowski – studiami nad życiem pana Culmera. Mam do tego powody rodzinne. I nie spocznę, dopóki tej jadowitej gadziny nie zgniotę. On walczy ze mną oszczerstwem, bronią nikczemnego tchórza i pana między innymi w tej walce użył za narzędzie. Interesuje, mnie tylko to, czy pan był narzędziem świadomym.” Culmer w powieści za plecami rozpowiadał nieprawdziwe historie na temat Twardowskiego. Związek nienawiści Twardowskiego do Culmera z narodowością Żydowską tego drugiego nie jest tak prosty jak to wynika z interpretacji w artykule Osęki. Źródło: [http://wyborcza.pl/1,76498,3001444.html?as=1&ias=2&startsz=x „Dmowski - fatalne dziedzictwo”, „Gazeta Wyborcza” z dn. 04.11.2005r.] ==Cytaty o Romanie Dmowskim== Linia 226 ⟶ 235: * Zagrzmiała Wojna Światowa… Pierwsze dni sierpnia 1914 roku.. Widziałem wtedy Dmowskiego siedzącego na wiązce słomy w szczecińskim „ViehBahnhofie”, zadumanego nad Krzywoustym, zapatrzonego w wizję Polski wolnej, nadbałtyckiej… Przyszły nowe trudy, trudy kanclerskie, królewskie. Sapere ausus dwoił i troił swą mądrość, swą odwagę. Dzięki niemu Polska nie dała Wilhelmowi Bartków Zwycięzców, nie pchnęła wojującej w naszym interesie Rosji napowrót w objęcia Niemiec. Syn kamieniarza z Pragi wśród rządców świata podpisał w Zwierciadlanej Sali akt wyzwolenia Polski i innych ludów.<br /><br />Perspektywa dziejów? Porównania? Może z Ignacym Potockim, co nas zaprowadził do Berlina? Może ze szlachetnym księciem Adamem, co wywalczył ochłap wiedeński? Może z Jagiełłą, co miał pod ręką rycerstwo grunwaldzkie, a zdobywał w traktacie tylko dla Litwy Żmudź? Z Kazimierzem, Stefanem czy Władysławem? Nie, jeśli chodzi o sukces traktatowy, to żadne porównania ty nie wystarczą. „Wielki”, czy tylko „szczęśliwy”? Owszem, na pewno i wielki i szczęśliwy. Dmowski dożył chwili po podpisanym pokoju, kiedy mówił o sobie przyjacielowi – historykowi: „Osiągnąłem swój cel w 90 procentach”. ** Źródło: ''O Miejsce dla Dmowskiego w historii'', Władysław Konopczyński, artykuł z 1939 roku. {{DEFAULTSORT:Dmowski, Roman}}

Roman Dmowski: Różnice pomiędzy wersjami