Alternatywy 4: Różnice pomiędzy wersjami

** Postać: poeta
** Opis: w rozmowie ze Stanisławem Aniołem w domu kultury w Pułtusku.

** Postać: Stanisław Anioł.

** Postać: Stanisław Anioł.

** Postać: Zenobiusz Furman.

** OpisPostać: Stanisław Anioł
** Opis: do przyszłych lokatorów.

** Postać: doktor Kołek.

** Postać: Stanisław Anioł.

* :'''Bożena Lewicka:''' Gdyby ta strzelba umiała mówić, to... to co by powiedziała?<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' Hmmmm. Ona miała służyć w osiągnięciu profesora.<br />
:'''Bożena Lewicka:''' Chciał pan zastrzelić profesora!<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' Nie, ten profesor to właśnie ja.<br />
:'''Bożena Lewicka:''' Chciał pan popełnić samobójstwo?<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' Nie, nie. Skąd! Chciałem po prostu zostać profesorem zwyczajnym.<br />
:'''Bożena Lewicka:''' Ooo, dla mnie... Dla mnie to pan jest profesorem nadzwyczajnym.<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' Właśnie przez nadzwyczajnego chciałem przeskoczyć.

* :'''Tadeusz Kubiak:''' No właśnie i żona ma tournee, do którego musi się przygotować, pan rozumie. Ona musi ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. A w tych warunkach...<br />
:'''Stanisław Anioł:''' Niech pan nie traci otuchy. Pisarz Sofronow, znał pan?<br />
:'''Tadeusz Kubiak:''' Nie.<br />
:'''Stanisław Anioł:''' Nie? Szkoda. On proszę pana pracował w kuźni. Wie pan, bo jego odgłosy pracy mobilizowały do twórczego wysiłku. No i doszedł do rezultatów.

** OpisPostać: Stanisław Anioł
** Opis: w rozmowie z sąsiadką na temat zasłon.

* :'''Parkieciarz:''' No tak, lenteks. Lenteks, proszę pana. Nie szkoda panu takiej pięknej żony?<br />
:'''Tadeusz Kubiak:''' Nie! Yyyy! Tak! Yyyy! O co chodzi?<br />
:'''Parkieciarz:''' Proszę pana, wie pan, co to jest lenteks? Lenteks, proszę pana, to jest naukowo stwierdzona trucizna: suchoty, rak, do wyboru. Dlatego proponuję panu, żeby pan położył parkiecik... yyy... z czarnego dębu, o! No? Będzie akurat pasowało do tych białych mebli.

* Nad wszystkim czuwa gospodarz domu.,<br />Nie da on krzywdy zrobić nikomu.,<br />Wszystkim pomoże o każdej porze.,<br />Mój Boże.

** Opis: piosenka, aśpiewana zarazemprzez motto całego serialulokatorów.

* :'''Zenobiusz Furman: '''Wie pani, rzecz się miała na polowaniu. Mianowicie tak: Teodor pobiegł za zranionym zającem, ja natomiast spokojnie oczywiście... yyy... repetowałem, znaczy – nabijałem broń, i w tym momencie z krzaków wyskakuje odyniec.<br />
:'''Ewa Majewska:''' Odyniec?<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' Dziki, wściekły odyniec! Wystarczy to pani? Zdrętwiałem. On zresztą też. Co robić? – myślę sobie. Teodor poleciał za zającem, broń nienabita. Jedyna szansa – ucieczka. No więc ja chodu, oczywiście przez las, on za mną. Ja na drzewo, on za mną...<br />
:'''Ewa Majewska:''' Na drzewo?<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' Tak. No, ja z drzewa, on za mną. Ja do wody, wtedy on za mną. Woda potąd. No i jeszcze zapomniałem pani powiedzieć, że to była zima, mróz, dwadzieścia stopni mrozu...<br />
:'''Ewa Majewska:''' Aha.<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' Więc ja z tej wody wyskoczyłem jak oparzony. On oczywiście za mną. Jedyna szansa teraz, myślę sobie, albo ty, albo ja. Wyjmuję kordelas. Wie pani, co to jest kordelas? Sztylet! Ogromny sztylet. Wyjmuję, myślę sobie, no, bracie, tanio życia nie sprzedam. Stoję tak przy drzewie, plecami, oczywiście, żeby mnie nie zaszedł od tyłu, myślę se, no chodź, no chodź, malutki! I w tym momencie nadbiega – kto?!<br />
:'''Ewa Majewska:''' Yyy...<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' Teodor. Teodor – rzecz jasna! Wyrzuca z pyska tego zająca, rzuca się na bestię, do gardła mu od razu. Walka była straszliwa, trwała – nie wiem, piętnaście, dwadzieścia, może nawet pół godziny. Wie pani, w tej sytuacji nikt czasu nie liczy, oczywiście. No i na czym się skończyło? Zagryziona bestia przez Teodora padła!<br />
:'''Ewa Majewska:''' To niewiarygodne.<br />'''Zenobiusz Furman:''' Niewiarygodne. Dzisiaj jest u mnie... Ta bestia oczywiście. Tak, tak, yyy... ale wypchany, wypchany ten odyniec. Może pani chciałaby zobaczyć?<br />'''Ewa Majewska:''' A nie, wie pan, może innym razem.

** OpisPostać: Stanisław Anioł
** Opis: pogania lokatorów pchających dźwig.

** Postać: Stanisław Anioł.

** Opis: reakcja na kawał opowiedziany przez Winnickiego – „przychodzi baba do lekarza z parówką w dupie...”

** OpisPostać: Stanisław Anioł
** Opis: do żony Mieczysławy.

* :'''Kelner:''' A co do tej wody?<br />
:'''Zenobiusz Furman:''' No szklanka.<br />
:'''Kelner:''' Na szklanki nie podajemy. Może być pięćdziesiątka albo pół litra.

** Postać: Kelnerkelner w restauracji kategorii S„S” Kongresowa
** Opis: w rozmowie z Zenobiuszem Furmanem.

* :'''Jan Winnicki:''' Trzeba pewne rzeczy, nie ukrywam tego, nawet zawoalować. A poza tym ludzie nie myślą. Ludzie nie myślą. Im się wydaje, że tylko oni oglądają telewizję. Proszę pana, przecież my jesteśmy doskonale obserwowani. Nie tylko przez przyjaciół, przez wrogów też. Na przykład tacy Amerykanie jak się dowiedzą, że my mamy trudności z produkcją mięsa, to wie pan, co się dzieje? Proszę pana, na całym świecie ceny mięsa idą tak w górę. I my za to mięso potem też musimy płacić takie ceny. A jeżeli my te trudności przedstawimy jako przemyślane działanie, to wtedy to w nikim nie wzbudza podejrzenia.<br />
:'''Ryszard Dąb-Rozwadowski:''' No, może poza naszymi obywatelami.<br />
:'''Jan Winnicki:''' Panie profesorze, nasi obywatele i tak w to nie uwierzą.

** Postać: Jan Winnicki w przerwie meczu.

** Postać: Józef Balcerek.

* :'''Stanisław Anioł:''' Oto na przykład główny lokator spod czwórki, ja nie będę wymieniał nazwiska, z sublokatorką spod szóstki, nie będę wymieniał nazwiska... Otóż ci państwo weszli ze sobą w poważne stosunki pozamałżeńskie! Co tam poważne! I do tego jeszcze kulinarne, co przy obecnych naszych kłopotach rynkowych...<br />
:'''Józef Balcerek:''' A co? Jedli razem?