Alexandre Dumas: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m kat.
Alessia (dyskusja | edycje)
m kosmetyka, formatowanie automatyczne, porządki
Linia 1:
[[Plik:DUMAS PERE.jpg|mały|<center>Alexandre Dumas, ojciec]]
'''[[w:Aleksander Dumas (ojciec)|Alexandre Dumas, ojciec]]''' (1802–1870) – francuski pisarz.
* Dla charakterów słabych zawód miłosny jest ciosem, który łamiąc serce, wzmaga jeszcze bardziej ich uczucie. Wyrażają oni swe uczucia przez łzy i żale.
 
* Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.
** Opis: Rozmyślenia Ludwika XIV
** Źródło: ''Wicehrabia de Bragelonne'', tom II, rozdział 26: ''Szczęśliwy jak książę''. Tłumaczenie: Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa
** Zobacz też: [[gniew]], [[kobieta]], [[śmiech]]
 
* Inaczej odczuwają zawód miłosny charaktery silne, miotane gwałtownymi uczuciami. Buntują się one tak bardzo przeciw własnemu cierpieniu, że ich miłość łatwo zmienia się w nienawiść.
 
* Jak Bóg jest najdoskonalszym lekarzem schorzeń duszy, tak przyroda jest najlepszym na nie lekarstwem.
** Atos
** Źródło: ''Wicehrabia de Bragelonne'', tom III, rozdział 22: ''Rywale polityczni''. Tłumaczenie: Hanna Szumańska-Grossowa
 
* Każde uogólnienie jest niebezpieczne, nawet to.
Linia 34 ⟶ 25:
 
* Niestety, w życiu przeżywa się tylko dwie miłości prawdziwe: pierwszą, która umiera, i ostatnią, od której się umiera.
 
* O mądrości ludzka! Młyński kamieniu, który na mąkę mielesz świat i pewnego dnia zostajesz zatrzymany przez ziarenko piasku, które wpada nie wiadomo skąd w twoje tryby.
** Aramis po nieudanym zamachu stanu
** Źródło: ''Wicehrabia de Bragelonne'', tom III, rozdział 47: ''Ostatnie pożegnanie''. Tłumaczenie: Hanna Szumańska-Grossowa
 
* Otóż kobiety, tak znakomicie umiejące prowadzić wojnę podjazdową, zawsze bywają mniej zręczne i mniej silne, kiedy trzeba przyjąć otwartą bitwę.
** Źródło: Wicehrabia de Bragelonne tom II, rozdział 58: ''U Księżnej''. Tłumaczenie: Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa
 
* Prawdziwa miłość czyni zawsze lepszym, kimkolwiek byłaby kobieta, którą się kocha.
Linia 47 ⟶ 31:
 
* Tylko kobiety, których nie kochamy, są punktualne.
 
* W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.<br />Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.
** Źródło: Wicehrabia de Bragelonne tom II, rozdział 61: ''Portret''. Tłumaczenie: Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa
 
* W każdej sprawie kryje się kobieta, kiedy tylko składają mi raport, mówię: Szukajcie kobiety.
Linia 100 ⟶ 81:
 
* O pracy, pracy! Tyś moją namiętnością i radością, dzięki tobie zdławię wszelką boleść.
** Źródło: tom III, rozdział 30
** Opis: Gerard de Villefort po stracie córki
** Źródło: tom III, rozdział 30
 
* Póki Bóg nie raczy odsłonić przyszłości ludzkiej, cała ludzka mądrość będzie się mieścić w tych paru słowach: Czekać i nie tracić nadziei!
Linia 121 ⟶ 102:
* Ach, panowie, bierzmy rzeczy, jakimi są. Życie jest różańcem złożonym z drobnych utrapień, które filozof przesuwa z uśmiechem. Bądźcie filozofami jak ja, panowie, siadajcie do stołu i pijmy; nigdy przyszłość nie ukazuje się w piękniejszych kolorach niż wówczas, gdy patrzymy na nią przez szklankę chambertina.
** Atos
** Źródło: Częśćczęść II, Rozdziałrozdział XVIII:, ''Sprawa rodzinna''
 
* Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego.
Linia 130 ⟶ 111:
* Miłość to najbardziej egoistyczna ze wszystkich namiętności.
 
* Prochem jestem i w proch się obrócę. Życie pełne jest upokorzęńupokorzeń i cierpień – ciągną z ponurą miną – wszystiewszystkie nici wiodące do szczęścia rwą się w ręku człowieka, a najbardziej złote nici. O, mój drogi d'Artagnanie – rzekł Aramis z lekkim odcieniem goryczy w głosie – wierzaj mi, ukrywaj swoje rany. Milczenie jest ostatnią radością nieszczęśliwych; strzeż się, by ktokolwiek poznał twoje cierpienie, bo ciekawość ludzka pije nasze łzy jak much krew rannego jelenia.
** Źródło: Częśćczęść I, Rozdziałrozdział XXVI:, ''Uczona rozprawa Aramisa''
 
* Sens życia można stracić w trzech słowach: erat, est, fuit (było, jest, minęło).
 
* Nie puszczaj nikomu nic płazem, prócz pana kardynała i króla. Jedynie odwaga, pojmij to dobrze, jedynie odwaga pozwala szlachcicowi utorować sobie drogę. Ten, kto uląkł się choćby na chwilę, być może właśnie w tej chwili traci okazję, którą ofiarował mu los.
** Źródło: Częśćczęść I, Rozdziałrozdział I:, ''Rady ojca d'Artagnana udzielane synowi przed wyruszeniem do Paryża''
 
* ... d'Artagnan zarówno w sensie moralnym, jak i fizycznym, był dokładną kopią bohatera Cervantesa, do którego tak szczęśliwie porównaliśmy go, kiedy obowiązki historyka kazały nam nakreślić jego portret. Don Kichot brał wiatraki za olbrzymów, a barany za armie, d'Artgnan poczytywał każdy uśmiech za obrazę i każde spojrzenie za wyzwanie.
** Źródło: Częśćczęść I, Rozdziałrozdział I
 
* Jak wiadomo, jest Bóg, co czuwa nad pijakami i zakochanymi.
** Źródło: Częśćczęść I, Rozdziałrozdział XIII
 
* Miej się na baczności przed nieprzyjacielem składającym ci dary.
** ŹródłoOpis: Część I, Rozdział XXIII: Kapitankapitan de Treville przestrzegając d'Artagnana przed zbyt pochopnym postępowaniem.
** Źródło: część I, rozdział XXIII
 
* – Sądzisz pan zatem, że mam powody do obaw? – Mój Chłopcze, człowiek zasypiający na minie z zapalonym lontem może się uważać za bezpiecznego w porównaniu z tobą.
** ŹródłoOpis: Część I, Rozdział XXIII: Kapitankapitan de Treville przestrzegając d'Artagnana przed zbyt pochopnym postępowaniem.
** Źródło: część I, rozdział XXIII
 
* W każdym razie, chłopcze, wierzaj człowiekowi, który od trzydziestu lat jest przy dworze: uważaj, inaczej jesteś zgubiony. Powiadam ci, dopatruj się wszędzie nieprzyjaciół. Jeśli ktoś szuka z tobą zwady, unikaj jej, nawet gdyby to było dziesięcioletnie dziecko; jeśli napadną cię w dzień lub w nocy, zmykaj bez najmniejszego wstydu; jeśli przechodzisz przez most, uważaj, żeby jakaś deska nie usunęła ci się spod nóg; jeśli mijasz budowany dom, patrz w górę, żeby kamień nie spadł ci na głowę; jeśli wracasz późno, niechaj idzie za tobą twój służący i niech będzie dobrze uzbrojony, o ile w ogóle możesz ufać swemu służącemu. Nie dowierzaj nikomu: ni przyjacielowi, ni rodzonemu bratu, a kochance przede wszystkim.
** ŹródłoOpis: Część I, Rozdział XXIII: Kapitankapitan de Treville przestrzegając d'Artagnana przed zbyt pochopnym postępowaniem.
** Źródło: część I, rozdział XXIII
 
* Hultaj nie uśmiecha się tak samo jak człowiek uczciwy, hipokryta nie płacze tymi samymi łzami co człowiek szczery. Wszelki fałsz jest maską i nawet jeśli maska jest najdoskonalsza, przy odrobinie uwagi można ją zawsze odróżnić od twarzy.
** Źródło: Częśćczęść I, Rozdziałrozdział XXV
 
* Ponieważ było to w czasach wojen katolików z hugenotami i widział, jak katolicy zabijają hugentówhugenotów, a hugenoci katolików – zawsze w imieniu religii – wybrał sobie religię mieszaną, tak że bywał raz katolikiem, innym razem hugenotem. Zazwyczaj przechadzał siesię przydrożnymi płotami ze strzelbą na ramieniu i kiedy ujrzał idącego samotnie katolika, religia protestancka natychmiast brała w nim górę. Kierował strzelbę w stronę podróznegopodróżnego; za czym, gdy był już w odległości dziesięciu kroków, nawiązywał z nim rozmowę, na skutek której katolik niemal zawsze wyrzekał się sakiewki, by ratować życie. Jest rzeczą jasną, że gdy spotykał hugenota, gorliwość katolicka ogarniała go tak gwałtowna, że nie pojmował, jak przed kwadransem mógł powatpiewaćpowątpiewać o przewadze naszej świętej religii. Ja bowiem, panie, jestem katolikiem, ponieważ mój ojciec, wierny swym zasadom, starszego brata wychował na hugenota.
** Źródło: Część I, Rozdział XXVOpis: Planchet, służący d'Artagnana, opowiada swojemu panu o rzemiośle, jakim trudnił się jego ojciec.
** Źródło: część I, rozdział XXV
 
* Chociaż d'Artagnan nie miał zbyt sentymentalnego usposobienia, wdzięczna kramarka naprawdę zapadła mu w serce; jak to powiedział, gotów był pójść na koniec świata, by ją odnaleźć. Ale świat ma wiele końców, ponieważ ziemia jest kulą, nie wiedział przeto, w którą stronę się udać.
** Źródło: Częśćczęść I, Rozdziałrozdział XXX
 
* Zazwyczaj prosi się o rady, by ich nie słuchać albo jeśli się ich słucha, to po to jedynie, by móc się gniewać później na tego, kto rady udzielił.
** Źródło: Częśćczęść II, Rozdziałrozdział IV
 
* Popełnilibyśmy zresztą błąd sądząc czyny jednej epoki z punktu widzenia innej. To, co dziś uznano by za niegodne uczciwego mężczyzny, w owych czasach było czymś prostym i naturalnym; młodszych synów najlepszych rodzin z reguły utrzymywały kochanki
** Źródło: Częśćczęść II, Rozdziałrozdział V
 
* Ja miałabym zasłabnąć! ja! ja! ja! więc bierzesz mnie za mdłą niewiastę? Znieważona nie słabnę, ale się mszczę, rozumiesz?
** Źródło: Część II, Rozdział VOpis: Milady do swojej pokojówki Ketty.
** Źródło: część II, rozdział V
 
* Jesteś królem poetów, mój drogi Aramisie, mówisz jak Apokalipsa i jesteś prawdziwy jak Ewangelia.
** Źródło: Część II, Rozdział XVIIIOpis: Atos wychwalający talent pisarski przyjaciela.
** Źródło: część II, rozdział XVIII
 
* Purytanin uwielbia dziewice i składa przed nimi ręce w modlitwie, muszkieter kocha kobiety i bierze je w ramiona.
** Źródło: Częśćczęść II, Rozdziałrozdział XXV
 
* Dla natury tak czynnej i ambitnej dnie, których nie zużywa się na wspinanie wzwyż, są dniami straconymi.
** Źródło: Część II, Rozdział XXVIOpis: o charakterze Milady.
** Źródło: część II, rozdział XXVI
 
* Nie znam człowieka, który zasługuje na to, by drugi człowiek opłakiwał go przez całe życie.
** Źródło: Część II, Rozdział XXIXOpis: konający książę Buckingham do opłakującego go lorda Wintera.
** Źródło: część II, rozdział XXIX
 
==''Wicehrabia de Bragelonne''==
* Gniewać się na kobiety! Co za upokorzenie! Zwłaszcza gdy owe kobiety mogą się zemścić śmiechem.
** Opis: Rozmyśleniarozmyślenia Ludwika XIV.
** Źródło: ''Wicehrabia de Bragelonne'', tom II, rozdział 26:, ''Szczęśliwy jak książę'', tłum. Tłumaczenie: Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa.
** Zobacz też: [[gniew]], [[kobieta]], [[śmiech]]
 
* Jak Bóg jest najdoskonalszym lekarzem schorzeń duszy, tak przyroda jest najlepszym na nie lekarstwem.
** Postać: Atos
** Źródło: ''Wicehrabia de Bragelonne'', tom III, rozdział 22:, ''Rywale polityczni'', tłum. Tłumaczenie: Hanna Szumańska-Grossowa.
 
* O mądrości ludzka! Młyński kamieniu, który na mąkę mielesz świat i pewnego dnia zostajesz zatrzymany przez ziarenko piasku, które wpada nie wiadomo skąd w twoje tryby.
** Aramis po nieudanym zamachu stanu
** Źródło: ''Wicehrabia de Bragelonne'', tom III, rozdział 47:, ''Ostatnie pożegnanie'', tłum. Tłumaczenie: Hanna Szumańska-Grossowa.
 
* Otóż kobiety, tak znakomicie umiejące prowadzić wojnę podjazdową, zawsze bywają mniej zręczne i mniej silne, kiedy trzeba przyjąć otwartą bitwę.
** Źródło: Wicehrabia de Bragelonne tom II, rozdział 58:, ''U Księżnej'', tłum. Tłumaczenie: Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa.
 
* W chorobie zwanej miłością na początku ataki gorączki zdarzają się w coraz to krótszych okresach.<br />Później te ataki stają się coraz rzadsze, w miarę jak się zbliża ozdrowienie.
** Źródło: Wicehrabia de Bragelonne tom II, rozdział 61:, ''Portret'', tłum. Tłumaczenie: Maria Traczewska, Hanna Szumańska-Grossowa.