Kabaret Tey: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Alessia (dyskusja | edycje)
m drobne redakcyjne, formatowanie automatyczne
Alessia (dyskusja | edycje)
m sortowanie
Linia 1:
'''[[w:Kabaret Tey|Tey]]''' – polski kabaret, tworzony przez [[Zenon Laskowik|Zenona Laskowika]] i [[Bohdan Smoleń|Bohdana Smolenia]].
==Skecze i monologi==
===''SLudzie Tyłuw Sklepumieście gadają...''===
* A ja do miasta nie chodzę, bo po ryju można dostać... Pełno tych, co to Kochanowski fraszki o nich pisał... „Pełno ich, a jakoby nikogo nie było”.
* – A to ja nie wiem, co robić, no!<br />– Dzieci rób, jak nie wiesz, co robić!
 
* A słyszałeś, że się jednemu chłopu zwiększyła wydajność? Wydał sąsiada, bo bimber pędził.
* – Ege szege dreciokolo masajo onto kuto ojo todo buroki!<br />– Coś ty powiedział? Że co?<br />– No tak gość powiedział w Budapeszcie i buraki kupił.
 
* A Ślązacy byli tak pewni siebie, w piórka obrośli, że aż im przez czapki powychodziły.
* Nie ma... Nie ma... Ale to jest fucha! Ludzie! Osiem godzin ''nie ma, nie ma, nie ma,'' bracie... ''Nie ma, nie ma'' Taka fucha a 3200 jest na koniec, hy, prawda...
 
* Mi się podoba... Tylko że ja w Kanadzie nie byłem.
* No co ty... No co ty uczysz... No coo tyy... Wiesz kim ty jesteś? Klientem! Rozumiesz? Próbuj. No gdzie, prz... Jesteś klientem, patrz. Patrz jak klient wygląda! Masz, ja cię – oj, co za... Masz, patrz, uważaj! Tu, wchodzę do sklepu, jestem na ulicy, już na ulicy jestem już myślę co będę robił, rozumiesz? Miękko w kolanach, ręce po sobie, niziutko, skromniutko... Wchodzisz, lekko, rozglądasz się, bracie. Jesteś – nie ma cię, taki jesteś (pokazuje mu wielkość na palcach) Taki, rozumiesz? Taa, taki szczurek jesteś. Jesteś, wiesz? Tak ''nie ma cię'' taki, taa, no dawaj!
 
* – Panie kierowniku...<br />– Co jest?<br />– Ja mam taki mały interes...<br />– To nie moja wina, nie?
 
* – Dzień dobry, jesteśmy z telewizji! Już? Dzień dobry.<br />– Dobry!<br />– Czy może nam pani powiedzieć, na terenie jakiego zakładu się obecnie znajdujemy?<br />– Tego ni mogę powiedzieć, bo to jest tajemnica państwowa! Mogę tylko powiedzieć, że mam 5 złotych od bombki.<br />– Jak pani ma na imię?<br />– Pelagia! Jestem starszą pracownicą w tym zakładzie. Pracuję już tutaj ho-ho-ho-ho... a może i dłużyj. Mój mąż i dzieci też tu pracują, a ich zdjęcia są za zakładem.<br />– Przed zakładem.<br />– Za, bo się rozbudowujemy.<br />– Znaczy za starym.<br />– Stary też tam wisi. Z zakładem jesteśmy bardzo związani, szczególnie przez kasę zapomogową...<br />– Pani się uspokoi, to wszyscy tak mają, prawda. Pani Pelagio, czy pani jeszcze może...<br />– No pewnie.<br />– Czy pani jeszcze może nam powiedzieć, jakie bombki produkujecie?<br />– Panie, różne, różniste. Tu się robi tak: kuliste, w kształcie grzyba i cygara.<br />– Cały czas mowa o o bombkach choinkowych.<br />– Też. A, a wie pan, jaki mamy asortyment? Od A do N...<br />– Cicho!<br />– To się wytnie...<br />– Cicho! Pani Pelagio, eee, tutaj widzę ma pani napisane tutaj na karteczce, eee, brygadzist... brygadzistka oraz miszcz zmia... no „mistrz” się inaczej pisze.<br />– Sama pisałam. Jak coś czasem kombinuję, jak tak siądę i myślę...<br />– Głupieje na starość, ja wiem. Niech pani nam powie, ile pani sama takich bombek zrobi.<br />– Sama jak siądę i robię, to zrobię gdzieś tak... dwieście osiemdziesiąt trzy.<br />– To jest norma dzienna?<br />– A dla kogo ten wywiad?<br />– To jest dla telewidzów dziennika wieczornego.<br />– O, to bez kozery powiem pińćset! Dziesięć tysięcy! Pięćdziesiąt! Milion!
 
* – Wy się tak chichracie i chichracie, a wy wiecie jak wyjść z kryzysu?<br />– Przecież oni nie wiedzą jak wyjść, wiedzą jak wejść.<br />– Dlatego myśmy weszli też na scenę, żeby... to jest ostatni dzwonek żeby wejść na te mównice i zaapelować! no...<br />– Teraz się na ambonę wchodzi...<br />– Stój... na mównice, a nie na ambonę! Gdzie ambonę, ambona jest wyżej... co ty?!<br />– Przez to dalej się niesie...<br />– (śmiech) No śmieją się z ciebie... Z ambony się nie niesie... no... (oklaski) A ja mówię o mównicy! Mównicy! Nie widziałeś mównicy? Stoją tam te...<br />– Katiusze!<br />– Taa – nie katiusze! Ojeej! Mikrofony stoją! Tu szklanka, tu zagrycha, nie widziałeś mównicy?<br />– No, jaka zagrycha jak tam w szklance jest woda?<br />– Byłaby woda by się gupot nie gadało, nie? (oklaski)<br />Tak jak na tym ostatnim... przedostatnim, ósmym, słynnym ple – ple – ple – ple – ple-<br />– Tyle godzin ple – ple – ple – ple – ple – ple – ple – ple – (oklaski)<br /><br />– Więc uwaga – mamy pomysł. Trza zrobić ściepę narodową...<br />– I kupić bombę atomową!<br />– Załadować ją na ANTKA!<br />– ANTEK nie da rady...<br />– i lecimy... co?? To na IŁ-a...<br />– IŁ przeleci..<br />– I lecimy... oj Bodzio...<br />– Musi być taki żeby miał z tyłu... no te... kadafi<br />– Jakie kadafi??<br />– Żeby z dokładnością do jednego biurka (pink)<br />– Bodzio... Kadafi nie ma... Kadafi jest tutaj wczesnego ostrzegania... tu jest kadafi...<br />– Kadafi ma tuuu... (śmiech)<br />– Tu ma samolot śmigło... nie widziałeś samolotu??<br />– No widziałem ale był taki malutki to gdzie mu będę zaglądać no..<br />– Oj nie kłóćmy się znowu... To na kukuruźnik...<br />– Lot nad kukułczym gniazdem<br />– tak takim ostatnim... bez jaj... lecimy frrrrrr<br />– A wiesz gdzie?<br />– Nie bo w przyczepie lecę. (śmiech)<br />– I nie zapytasz się??<br />– Łączy mnie niezerwana więź przyjaźni<br />– Lecimy na Antarktydę!<br />– A dlaczego na ''tantarktydę''?<br />– No bo tam naprawdę warunki dyktuje lód! No, co ty, nie wiedziałeś o tym? (śmiech i oklaski)<br />– To ja już wiem dlaczego u nas czasami na 1 Maja pada śnieg (śmiech i oklaski)<br />– Przyroda mam cały czas podpowiada tylko my jej czytać nie umiemy. Indian żeśmy się pozbyli i chodzimy jak te cepy.<br />– Jakich Indian??<br />– No górale wyjechali, nie ma kto pogody przepowiadać. Lecimy. frrrrrrr<br />– Lecicie z nami?? To trzymajcie się. Zapiąć pasy. Ty też.<br />– Ja rękach trzymam (śmiech)<br />– I nagle te bombę...<br />– Sruuuuu<br />– Antarktydzie się nic nie stanie, bo na lód nie ma siły, tylko góra pójdzie w powietrze! nabierze tej energii kinetycznej wysoko, wysoko, wysoko, wysoko i nagle w tę Szwecję...<br />– Sruuuuu<br />– Szwecja jak lód zobaczy załamie się, pęknie, odskoczy ślizgaczem przez Bałtyk przeleci i prosto w nas...<br />– Uderzy...<br />– I my z tego bloku wyskoczymy, a Szwedzi w to miejsce wpadną! (śmiech i oklaski).<br />I jak oni przez 45 lat dadzą sobie radę to my wszystkich przeprosimy i wrócimy na swoje miejsce!!! (śmiech i oklaski) A jak nie...<br />– To sruuuu....
 
* 1.<br />Niech skowronek w polu śpiewa i niech wszystko nam dojrzewa<br />Niech rozwija się rolnictwo, ogrodnictwo, warzywnictwo<br />Niech piękniejsze będą noce przez warzywa i owoce<br />i nich każdy będzie zdrów przez jabłuszka pełne snów<br />Ref.<br />Bo my musimy być silni i zdrowi<br />Choćby na skrobi choćby na skrobi<br />Bo my musimy być dziś mniej pazerni<br />Roślinożerni roślinożerni<br />Roślinożerni roślinożerni<br />Nam polędwica oraz schab nie smakuje tak jak szczaw!!<br />2.<br />Niechaj rośnie nam koperek na przemianę, na wiaterek<br />niechaj rośnie nam rabarbar ku radości wszystkich Barbar<br />niech czerwienią się buraki kolor to nie byle jaki<br />niech wysoko rośnie seler(wszyscy)<br />mnie nie rośnie ja mam feler (Smoleń)<br />Niech cebula łzy wyciska w Wielkopolsce, w Pobiedziskach<br />i niech się nadyma dynia niech do słońca pierś wypina<br />i niech czosnkiem pachnie wielu... w PRL-u w PRL-u<br />niech się rozwijają pory bo kończymy nasze story<br /><br />Ref.<br />Bo my musimy być silni i zdrowi<br />Choćby na skrobi choćby na skrobi<br />Bo my musimy być dziś mniej pazerni<br />Roślinożerni roślinożerni<br />Roślinożerni roślinożerni<br />Nam polędwica oraz schab nie smakuje tak jak szczaw!!<br />Bo nam potrzebne są dziś witaminy więc się dajemy wpuszczać w maliny...<br />
 
===''Mamuśka''===
Linia 40 ⟶ 32:
 
* Wujek się wietrzy? A co się stało? (...) Całą drogę jechał w toalecie, taki ścisk był...(...) Wujek i tak miał szczęście. Szczęście miał, że mu zwrotnica nie zamarzła!
 
===''Ludzie w mieście gadają...''===
* A ja do miasta nie chodzę, bo po ryju można dostać... Pełno tych, co to Kochanowski fraszki o nich pisał... „Pełno ich, a jakoby nikogo nie było”.
 
* A słyszałeś, że się jednemu chłopu zwiększyła wydajność? Wydał sąsiada, bo bimber pędził.
 
* A Ślązacy byli tak pewni siebie, w piórka obrośli, że aż im przez czapki powychodziły.
 
* Mi się podoba... Tylko że ja w Kanadzie nie byłem.
 
===Monolog Janusza Rewińskiego, 1975===
Linia 71 ⟶ 54:
 
* Zespół Laskowicy pomaga...
 
===''S Tyłu Sklepu''===
* – A to ja nie wiem, co robić, no!<br />– Dzieci rób, jak nie wiesz, co robić!
 
* – Ege szege dreciokolo masajo onto kuto ojo todo buroki!<br />– Coś ty powiedział? Że co?<br />– No tak gość powiedział w Budapeszcie i buraki kupił.
 
* Nie ma... Nie ma... Ale to jest fucha! Ludzie! Osiem godzin ''nie ma, nie ma, nie ma,'' bracie... ''Nie ma, nie ma'' Taka fucha a 3200 jest na koniec, hy, prawda...
 
* No co ty... No co ty uczysz... No coo tyy... Wiesz kim ty jesteś? Klientem! Rozumiesz? Próbuj. No gdzie, prz... Jesteś klientem, patrz. Patrz jak klient wygląda! Masz, ja cię – oj, co za... Masz, patrz, uważaj! Tu, wchodzę do sklepu, jestem na ulicy, już na ulicy jestem już myślę co będę robił, rozumiesz? Miękko w kolanach, ręce po sobie, niziutko, skromniutko... Wchodzisz, lekko, rozglądasz się, bracie. Jesteś – nie ma cię, taki jesteś (pokazuje mu wielkość na palcach) Taki, rozumiesz? Taa, taki szczurek jesteś. Jesteś, wiesz? Tak ''nie ma cię'' taki, taa, no dawaj!
 
* – Panie kierowniku...<br />– Co jest?<br />– Ja mam taki mały interes...<br />– To nie moja wina, nie?
 
* – Dzień dobry, jesteśmy z telewizji! Już? Dzień dobry.<br />– Dobry!<br />– Czy może nam pani powiedzieć, na terenie jakiego zakładu się obecnie znajdujemy?<br />– Tego ni mogę powiedzieć, bo to jest tajemnica państwowa! Mogę tylko powiedzieć, że mam 5 złotych od bombki.<br />– Jak pani ma na imię?<br />– Pelagia! Jestem starszą pracownicą w tym zakładzie. Pracuję już tutaj ho-ho-ho-ho... a może i dłużyj. Mój mąż i dzieci też tu pracują, a ich zdjęcia są za zakładem.<br />– Przed zakładem.<br />– Za, bo się rozbudowujemy.<br />– Znaczy za starym.<br />– Stary też tam wisi. Z zakładem jesteśmy bardzo związani, szczególnie przez kasę zapomogową...<br />– Pani się uspokoi, to wszyscy tak mają, prawda. Pani Pelagio, czy pani jeszcze może...<br />– No pewnie.<br />– Czy pani jeszcze może nam powiedzieć, jakie bombki produkujecie?<br />– Panie, różne, różniste. Tu się robi tak: kuliste, w kształcie grzyba i cygara.<br />– Cały czas mowa o o bombkach choinkowych.<br />– Też. A, a wie pan, jaki mamy asortyment? Od A do N...<br />– Cicho!<br />– To się wytnie...<br />– Cicho! Pani Pelagio, eee, tutaj widzę ma pani napisane tutaj na karteczce, eee, brygadzist... brygadzistka oraz miszcz zmia... no „mistrz” się inaczej pisze.<br />– Sama pisałam. Jak coś czasem kombinuję, jak tak siądę i myślę...<br />– Głupieje na starość, ja wiem. Niech pani nam powie, ile pani sama takich bombek zrobi.<br />– Sama jak siądę i robię, to zrobię gdzieś tak... dwieście osiemdziesiąt trzy.<br />– To jest norma dzienna?<br />– A dla kogo ten wywiad?<br />– To jest dla telewidzów dziennika wieczornego.<br />– O, to bez kozery powiem pińćset! Dziesięć tysięcy! Pięćdziesiąt! Milion!
 
* – Wy się tak chichracie i chichracie, a wy wiecie jak wyjść z kryzysu?<br />– Przecież oni nie wiedzą jak wyjść, wiedzą jak wejść.<br />– Dlatego myśmy weszli też na scenę, żeby... to jest ostatni dzwonek żeby wejść na te mównice i zaapelować! no...<br />– Teraz się na ambonę wchodzi...<br />– Stój... na mównice, a nie na ambonę! Gdzie ambonę, ambona jest wyżej... co ty?!<br />– Przez to dalej się niesie...<br />– (śmiech) No śmieją się z ciebie... Z ambony się nie niesie... no... (oklaski) A ja mówię o mównicy! Mównicy! Nie widziałeś mównicy? Stoją tam te...<br />– Katiusze!<br />– Taa – nie katiusze! Ojeej! Mikrofony stoją! Tu szklanka, tu zagrycha, nie widziałeś mównicy?<br />– No, jaka zagrycha jak tam w szklance jest woda?<br />– Byłaby woda by się gupot nie gadało, nie? (oklaski)<br />Tak jak na tym ostatnim... przedostatnim, ósmym, słynnym ple – ple – ple – ple – ple-<br />– Tyle godzin ple – ple – ple – ple – ple – ple – ple – ple – (oklaski)<br /><br />– Więc uwaga – mamy pomysł. Trza zrobić ściepę narodową...<br />– I kupić bombę atomową!<br />– Załadować ją na ANTKA!<br />– ANTEK nie da rady...<br />– i lecimy... co?? To na IŁ-a...<br />– IŁ przeleci..<br />– I lecimy... oj Bodzio...<br />– Musi być taki żeby miał z tyłu... no te... kadafi<br />– Jakie kadafi??<br />– Żeby z dokładnością do jednego biurka (pink)<br />– Bodzio... Kadafi nie ma... Kadafi jest tutaj wczesnego ostrzegania... tu jest kadafi...<br />– Kadafi ma tuuu... (śmiech)<br />– Tu ma samolot śmigło... nie widziałeś samolotu??<br />– No widziałem ale był taki malutki to gdzie mu będę zaglądać no..<br />– Oj nie kłóćmy się znowu... To na kukuruźnik...<br />– Lot nad kukułczym gniazdem<br />– tak takim ostatnim... bez jaj... lecimy frrrrrr<br />– A wiesz gdzie?<br />– Nie bo w przyczepie lecę. (śmiech)<br />– I nie zapytasz się??<br />– Łączy mnie niezerwana więź przyjaźni<br />– Lecimy na Antarktydę!<br />– A dlaczego na ''tantarktydę''?<br />– No bo tam naprawdę warunki dyktuje lód! No, co ty, nie wiedziałeś o tym? (śmiech i oklaski)<br />– To ja już wiem dlaczego u nas czasami na 1 Maja pada śnieg (śmiech i oklaski)<br />– Przyroda mam cały czas podpowiada tylko my jej czytać nie umiemy. Indian żeśmy się pozbyli i chodzimy jak te cepy.<br />– Jakich Indian??<br />– No górale wyjechali, nie ma kto pogody przepowiadać. Lecimy. frrrrrrr<br />– Lecicie z nami?? To trzymajcie się. Zapiąć pasy. Ty też.<br />– Ja rękach trzymam (śmiech)<br />– I nagle te bombę...<br />– Sruuuuu<br />– Antarktydzie się nic nie stanie, bo na lód nie ma siły, tylko góra pójdzie w powietrze! nabierze tej energii kinetycznej wysoko, wysoko, wysoko, wysoko i nagle w tę Szwecję...<br />– Sruuuuu<br />– Szwecja jak lód zobaczy załamie się, pęknie, odskoczy ślizgaczem przez Bałtyk przeleci i prosto w nas...<br />– Uderzy...<br />– I my z tego bloku wyskoczymy, a Szwedzi w to miejsce wpadną! (śmiech i oklaski).<br />I jak oni przez 45 lat dadzą sobie radę to my wszystkich przeprosimy i wrócimy na swoje miejsce!!! (śmiech i oklaski) A jak nie...<br />– To sruuuu....
 
* 1.<br />Niech skowronek w polu śpiewa i niech wszystko nam dojrzewa<br />Niech rozwija się rolnictwo, ogrodnictwo, warzywnictwo<br />Niech piękniejsze będą noce przez warzywa i owoce<br />i nich każdy będzie zdrów przez jabłuszka pełne snów<br />Ref.<br />Bo my musimy być silni i zdrowi<br />Choćby na skrobi choćby na skrobi<br />Bo my musimy być dziś mniej pazerni<br />Roślinożerni roślinożerni<br />Roślinożerni roślinożerni<br />Nam polędwica oraz schab nie smakuje tak jak szczaw!!<br />2.<br />Niechaj rośnie nam koperek na przemianę, na wiaterek<br />niechaj rośnie nam rabarbar ku radości wszystkich Barbar<br />niech czerwienią się buraki kolor to nie byle jaki<br />niech wysoko rośnie seler(wszyscy)<br />mnie nie rośnie ja mam feler (Smoleń)<br />Niech cebula łzy wyciska w Wielkopolsce, w Pobiedziskach<br />i niech się nadyma dynia niech do słońca pierś wypina<br />i niech czosnkiem pachnie wielu... w PRL-u w PRL-u<br />niech się rozwijają pory bo kończymy nasze story<br /><br />Ref.<br />Bo my musimy być silni i zdrowi<br />Choćby na skrobi choćby na skrobi<br />Bo my musimy być dziś mniej pazerni<br />Roślinożerni roślinożerni<br />Roślinożerni roślinożerni<br />Nam polędwica oraz schab nie smakuje tak jak szczaw!!<br />Bo nam potrzebne są dziś witaminy więc się dajemy wpuszczać w maliny...<br />
 
===Inne===